Μέρες μνήμης της 28ης Οκτωβρίου, η χώρα βιώνει μια δεύτερη βελούδινη Γερμανική κατοχή όχι με τα όπλα όπως το 1940, αλλά με ένα πολύ πιο αποτελεσματικό όπλο, με τον έλεγχο των τραπεζών και του νομίσματος, του ευρώ. Η οικονομική καταστροφή που έχει επιφέρει το ακριβό ευρώ σε συνδυασμό με την πολιτική της ακραίας λιτότητας που έχουν επιβάλλει στην Ευρώπη ο διαχρονικός μεγαλοϊδεατισμός των Γερμανών, είναι πλέον ορατή δια γυμνού οφθαλμού. Οι χώρες της ευρωζώνης βρίσκονται στον πάτο της παγκόσμιας ανάπτυξης. Η κρίση που έπληξε τη διεθνή οικονομία το 2009, έχει σήμερα ξεπεραστεί από τις περισσότερες χώρες διεθνώς με εξαίρεση την ευρωζώνη, με ακραίες εκφάνσεις, αυτές των χωρών του νότου.
Όσοι δε βλέπουν αυτήν την απτή πραγματικότητα, απλά εθελοτυφλούν ή έχουν δόλια σκοπιμότητα. Η οικονομική καχεξία της ευρωζώνης, εκτός από τις χώρες του νότου τις οποίες έχει γονατίσει, επεκτείνεται ραγδαία και στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη. Η δεύτερη μεγαλύτερη ευρωπαϊκή οικονομία, η Γαλλία, παραπαίει οικονομικά και το ίδιο συμβαίνει με την Ιταλία, όπως και την Ισπανία. Όμως, εκείνο που ανατρέπει το μεγαλοϊδεατισμό των Μέρκελ και Σόϊμπλε είναι το γεγονός ότι, τελευταία φαίνεται να αδυνατίζει και η οικονομία της κραταιάς Γερμανίας. Αυτό δικαιώνει όσους υποστηρίζουν ότι, ο "ιός" της οικονομικής ασθένειας του νότου είναι αναμενόμενο να μεταδοθεί και στο βορρά. Ο μεηγαλοϊδεαιτισμός των Γερμανών είναι φυσικό να έρχεται σε σύγκρουση και με την υπερκυριαρχία των ΗΠΑ στο δυτικό στρατόπεδο και να υφίσταται τις αναμενόμενες συνέπειες.
Σε συνάρτηση με την αθρόα εισβολή μεταναστών και προσφύγων, η οικονομική καχεξία της Ευρώπης είναι φυσικό να οδηγεί σε αλματώδη ανάπτυξη και εκλογική αποδοχή των αντί-ευρώ κομμάτων ειδικότερα στις μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες. Στην ίδια τη Γερμανία, το AfD σημειώνει αλματώδη άνοδο σε όλες τις περιφερειακές εκλογές και το ίδιο συμβαίνει με τον Μπέπε Γκριλο στην Ιταλία, τη Μαρί Λεπέν στη Γαλλία.
Μόνο στις χώρες υπό βελούδινη γερμανική κατοχή του αδύναμου νότου, Ελλάδα, Κύπρο, Ισπανία, Πορτογαλία, που έχουν πληγεί περισσότερο από το σκληρό ευρώ, η φωνή του ευρωσκεπτικισμού, παραμένει αναιμική, όσον αφορά την επίσημη κομματική της εκπροσώπηση. Εδώ, τα απολύτως καθυποταγμένα κεντρικά ΜΜΕ ακολουθούν μια ανενδοίαστη γερμανόπληκτη δημοσιογραφική γραμμή.
Στη χώρα μας, στο όνομα της καρεκλοθηρίας, ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα υποτιθέμενο αριστερογενές κόμμα, ομνύει στο ιερό δισκοπότηρο-σύμβολο της νεο-γερμανικής κατοχής, το ευρώ-μάρκο. Και αυτό, για να μη θυμώσουν τα μεγάλα αφεντικά και ειδικότερα οι ΗΠΑ που είναι εκείνες οι οποίες επιμένουν και έχουν επιτύχει την παραμονή μας στην ευρωζώνη.
Όμως, κοντός ψαλμός αλληλούια. Στην Ιταλία καλπάζει το κόμμα των πέντε Αστέρων του Μπέμπε Γκριλ που έχει δηλώσει ότι με την επερχόμενη βέβαια νίκη του στις εκλογές του 2017,θα απαλλάξει τη χώρα του από το ευρώ. Αν η μεγάλη Ιταλία οδηγηθεί σε Italexit, δύσκολα θα κρατηθεί η συνοχή του γερμανικού οικοδομήματος. Ανάλογη αποστροφή ενάντια στο ευρώ επικρατεί και στη Γαλλία, ενώ η Μεγάλη Βρετανία έφυγε οριστικά από την ΕΕ. Και σε πολλές μικρε΄ς χώρες υπάρχει έντονος ευρωσκεπτικισμός μέχρι και αντι ευρώ μένος, αλλά εκεί η πολιτική δυναμική είναι καθυποταγμένη στη Γερμανική υπερκυριαρχία.
Τελικά φαίνεται ότι, μόνο οι μεγάλες χώρες Γαλλία, Μ. Βρετανία, Ιταλία, με κινητήριο μοχλό πολιτικές δυνάμεις της κεντροδεξιάς, μπορούν να αποκαθηλώσουν το γερμανικό νεο-ιμπεριαλισμό και να νικήσουν τους επιτιθέμενους νεοναζί. Έτσι και αυτή τη φορά στο τέλος χάνουν οι Γερμανοί.