Υπηρέτησα πολλά χρόνια (πάνω από 8 χρόνια) στο Γενικό Επιτελείο (ΓΕΝ) και αρκετά σε θέσεις Διοίκησης και ένα θέμα που με ενοχλούσε και με προβλημάτιζε, ήταν η δύναμη, η επιρροή που ασκούσαν τα ΜΜΕ, στην ανάλωση του χρόνου μας, της σκέψης μας και στη συμπεριφορά μας.
Με ενοχλούσε δηλαδή, το γεγονός ότι, ένας αριθμός προσωπικού, ασχολιόντουσαν συστηματικά και σχεδόν αποκλειστικά, στο να παρακολουθούν τι λέει ο Τύπος και να αποδελτιοποιούν, την κάθε είδηση, το κάθε σχόλιο και την κάθε σαχλαμάρα, οποιουδήποτε τυχάρπαστου ανέφερε οτιδήποτε, σχετικό με το Στράτευμα. Όλο αυτό το πακέτο δελτίων, έπρεπε να βρίσκεται πρωί-πρωί στα γραφεία της Ηγεσίας (και σε πολλά-πολλά γραφεία Διευθυντών), για να ενημερωθούν ΟΛΟΙ πριν ενημερωθεί ο ανώτερος του ανώτερου και τελικά πριν ενημερωθεί ο Υπουργός και τότε προκύψουν τίποτα «δυσάρεστες» ερωτήσεις. Και αυτό διότι, θεωρείται απαράδεκτο «υπηρεσιακά», να μη ξέρει ο Αρχηγός, να απαντήσει στον Υπουργό, αν πχ το συσσίτιο στο Παρατηρητήριο στην τάδε βουνοκορφή της Χίου, σερβιρίστηκε ζεστό ή παγωμένο, στον νεαρό υιό της κας Σούλας.
Αυτή η πίεση, είχε ως αποτέλεσμα ΟΛΟΙ στην πυραμίδα της Ηγεσίας, να ψάχνονται μη και εκτεθούν από τον κάθε Βερύκοκο και βέβαια να σκοντάφτουν έτσι στον θάμνο και να χάνουν το δάσος. Και βέβαια, σε απαξιωτικές, σε γελοίες καταστάσεις, σε βεβιασμένες αντιδράσεις, σε επιπόλαιες επιλογές και σε πολύ χύμα χαμένη φαιά ουσία, άνευ ουσίας.
Η τυχόν αποστασιοποίηση, διαφωνία και αντίδραση του οποιουδήποτε, επειδή αισθάνονταν δυσάρεστα μέσα σ’ αυτό το «κλίμα», αυτόματα απλά τον έμπαζε στην άκρη, επειδή "δεν καταλάβαινε σωστά".
Η δύναμη του Τύπου (και των Social Media πλέον), είναι τέτοια, που τελικά τον έκαναν, όχι μόνο την 4η Εξουσία αλλά και την κυρίαρχη ΟΛΩΝ.
Τέτοια καραγκιοζιλίκια λοιπόν, μπορεί σε στενό επαγγελματικό και κλαδικό κύκλο, να έχουν μικρή επίπτωση και να κρύβονται κάτω από το χαλί, αλλά στο επίπεδο της διπλωματίας και των διεθνών σχέσεων, είναι ΠΟΛΥ - ΠΟΛΥ σοβαρά και κρίσιμα, διότι όχι μόνο εμπλέκουν τις καταστάσεις, αλλά και σκιαγραφούν το προφίλ της αξιοπιστίας και της σοβαρότητας σου. Ένα προφίλ όμως που σε ακολουθεί και σε προσδιορίζει, όταν τελικά θα βρεθείς απέναντι, στο τραπέζι συζητήσεων και διαπραγματεύσεων, στα διεθνή fora.
Υπηρέτησα ευτυχώς και σε Πρεσβεία μας, σε ξένη μεγάλη Χώρα και είδα τι ακριβώς συμβαίνει και πως συμβαίνει. Μια από τις καθημερινές ασχολίες μας εκεί, ήταν ο καθένας στον τομέα του, να παρακολουθεί που κινείται χαλίκι, όχι μόνο για να μαθαίνει άμεσα την είδηση, αλλά και για να τη διασταυρώνει, να την αξιολογεί, να την αναλύει και για να την υποβάλλει αρμοδίως με την εκτίμηση του (ΠΡΟΣΟΧΗ : με την εκτίμηση του, είπα).
Δείτε τώρα, ΠΟΣΟ ΣΟΒΑΡΟ είναι το τελευταίο «διπλωματικό ατόπημα», του Υπουργείου Εξωτερικών και η διεθνής προσβολή-γελοιοποίηση, για τη Χώρα μας:
- Το ΥΠΕΞ, ο αρμόδιος διπλωμάτης βάρδιας, μαθαίνει την «είδηση» του ΑΠΕ, βλέπει τις άμεσες αντιδράσεις στα blogs και ενημερώνει τον Διευθυντή του, ο οποίος με τη σειρά του, ενημερώνει τον Υπουργό, με το επιπλέον σχόλιο-πρόβλεψη «… και τώρα έχουν πάρει φωτιά τα ΜΜΕ και ωρύεται η Αντιπολίτευση, κε Υπουργέ».
- Και ο Υπουργός ασμένως δίνει την εντολή: «Αμέσως να συντάξετε μια δριμύτατη ανακοίνωση αντίδρασης και καταδίκης, στη δήλωση Ερντογάν». (και ενδεχομένως αμέσως μετά, να ενημερώνει και τον ίδιο τον Πρωθυπουργό)
- Το ΥΠΕΞ αμέσως, εκδίδει τη γνωστή «υπερήφανη» ανακοίνωση και τότε όλοι εμείς οι Έλληνες, μένουμε ήσυχοι και ανακουφισμένοι, ότι «έχουν γνώση οι φύλακες ΜΑΣ».
- Αμέσως μετά, μαθαίνουμε ότι δεν έγιναν έτσι τα πράγματα, ότι δεν είπε έτσι ακριβώς ο Ερντογάν και ότι τελικά ….. «ήταν λάθος του Έλληνα δημοσιογράφου»..
ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ τώρα:
- Τον Τούρκο Πρόεδρο Ερντογάν, να ενημερώνεται για την «Ελληνική γκάφα» και μετά να σκάει στα γέλια, κάνοντας πλακίτσα, με τον Διευθυντή του Γραφείου του και την ιδιαιτέρα Γραμματέα του (έτσι γίνεται συνήθως).
- Τους Τούρκους Επιτελείς, αυτούς εκεί που βρίσκονται στα πιο μέσα και στα πιο βαθιά Γραφεία και οι οποίοι δεν γελούν καθόλου, αλλά ΑΝΑΛΥΟΥΝ την Ελληνική αντίδραση και καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι: «μια μπαλωθιά, μια κορώνα να ρίξουμε από δω στον αέρα, αυτοί εκεί απέναντι, παθαίνουν ντελίριο, ταράκουλο».
- Τον Τούρκο Πρέσβη στην Αθήνα, αφού προηγουμένως έχει σκάσει στα γέλια, να παίρνει το σοβαρό-διπλωματικό του ύφος και να πηγαίνει στο ΥΠΕΞ, για να ζητήσει επισήμως εξηγήσεις, για τις «άστοχες κατηγορίες στον Πρόεδρο της Χώρας του» και μάλιστα, να ΖΗΤΑ αποκατάσταση της αδικίας.
- Φανταστείτε φανταστείτε φανταστείτε, τους ξένους συνομιλητές μας, φίλους, εταίρους και συμμάχους μας, την επόμενη φορά που θα τους πούμε ότι: «η Τουρκία παρεκτρέπεται και μας απειλεί», να μας απαντούν (δήθεν στα σοβαρά): «Κύριοι, στην εφημερίδα το διαβάσατε ή στην τηλεόραση τ’ ακούσατε, αυτή τη φορά»; (έτσι είναι εκεί στα fora το κλίμα και το χιούμορ ορισμένων, είναι γνωστό ότι, τσακίζει κόκαλα)
Δυστυχώς, κάποιοι δεν ξέρουν, τι κρατούν στα χέρια τους. Δεν ξέρουν πόσο σοβαρό είναι να Κυβερνάς, δεν ξέρουν τι σημαίνει, να εκπροσωπείς μια Χώρα, δεν ξέρουν τι σημαίνει Ελλάδα για τους ξένους.