Ιστορικός - Δρ Βαλκανικού Πολιτισμού
O Φίλιππος Νίκογλου ήταν γιατρός από την Στενήμαχο της Ανατολικής Ρωμυλίας, της ελληνικής πατρίδας που χάθηκε από τους ομόδοξους αδερφούς.
Με την επιστράτευση που κήρυξαν οι Βούλγαροι το 1912, μετά την πραξικοπηματική προσάρτηση της Ανατολικής Ρωμυλίας το 1885, ο Φίλιππος Νίκογλου ως Βούλγαρος υπήκοος, παρουσιάστηκε ως υπίατρος.
Το 1912 στην Άνω Τζουμαγιά (σημερινό Μπλαγκόεβκραντ) ενημερώνει τον λοχαγό Σουλιώτη, που είχε αναλάβει ρόλο παρακολούθησης της 7ης μεραρχίας του βουλγαρικού στρατού, διοριζόμενος ως στρατιωτικός σύνδεσμος με τον σερβικό στρατό, για τα σχέδια και τις ετοιμασίες των Βούλγαρων ώστε να καταλάβουν την Θεσσαλονίκη πριν απελευθερωθεί από τον ελληνικό στρατό.
Ο λοχαγός Σουλιώτης προσποιείται τον άρρωστο ώστε να μεταφέρει τις πληροφορίες στην πρεσβεία στη Σόφια και ο Φίλιππος Νίκογλου επιβεβαιώνει την δήθεν αρρώστια του. Φτάνοντας στην Σόφια ενημέρωσε τον Έλληνα πρεσβευτή και ο στρατιωτικός ακόλουθος της πρεσβείας τηλεγράφησε τις πληροφορίες με ασφαλείς κώδικες στον υπουργό εξωτερικών Κορομηλά, ο οποίος ενημέρωσε τον Βενιζέλο.
Έτσι ο ελληνικός στρατός που αρχικά σκόπευε να κατευθυνθεί προς το Μοναστήρι, μετά από πιέσεις του Βενιζέλου στον Κωνσταντίνο, κάνει στροφή προς την Θεσσαλονίκη και καταφέρνει να την απελευθερώσει στις 26 Οκτωβρίου του 1912, ημέρα γιορτής του πολιούχου της πόλης Αγίου Δημήτριου, που στην λαϊκή συνείδηση ήταν προστάτης των Θεσσαλονικέων απέναντι σε κάθε επιδρομέα από την εποχή των επιδρομών των Αβάρων και των Σλάβων, κυριολεκτικά στο παραπέντε, πριν την κατάληψη της από τους Βούλγαρους.
Μετά την αποστράτευση του επέστρεψε στη Σόφια όπου χάρη σε φίλο του γιατρό έμαθε ότι ο ρόλος του έγινε γνωστός και το βουλγαρικό κομιτάτο σχεδίαζε την εξόντωση του, και έτσι κατέφυγε στην Θεσσαλονίκη.
Ο Φίλιππος Νίκογλου παρασημοφορήθηκε μόλις 3 χρόνια πριν το θάνατο του. Το 2012 αναφερόταν σε ένα περιοδικό ότι η επιγραφή στην προτομή του στη Θεσσαλονίκη μόλις που φαινόταν. Δεν ήταν βλέπεις αναγνωρισμένος γενοκτόνος από την διεθνή ένωση μελετητών γενοκτονιών, για να τιμηθεί από τον δήμαρχο Θεσσαλονίκης.
Το έθνος ήταν η ασπίδα του κράτους όταν το κράτος, όχι οι πολιτικοί, ο λαός που σε ελάχιστες περιπτώσεις αντέδρασε στο ξεπούλημα του έθνους, έμεινε και μένει απαθής στην καταστροφή του.
Ανατολική Ρωμυλία, Μικρά Ασία, Πόντος, Ανατολική Θράκη, Ιμβρος, Τένεδος, Ελληνισμός της Κωνσταντινούπολης, Βόρειος Ηπειρος, Κύπρος.
Ούτε ο ίδιος είναι ικανός να σώσει το οικόπεδο του, που κερδήθηκε με την συμμετοχή όλου του έθνους, ούτε κανένας άλλος θα τον βοηθήσει σε αυτό.