Την ώρα που ο σουλτάνος σαλιάριζε και άνοιγε με θρασύτητα θέμα Θεσσαλονίκης και Δυτ. Θράκης, φίλος αναρτούσε φωτογραφία της Αγίας Σοφίας πάνω από την οποία περνούσε ένα σύννεφο που το έφερνε το ψυχρό βοριαδάκι του Βοσπόρου από την Μαύρη Θάλασσα.
Πάντα και οποιαδήποτε στιγμή όταν βλέπει ο Έλληνας την ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ θεωρεί ότι βρίσκεται εκεί, έτοιμος να εισέλθει μέσα για να ανάψει το κερί της Ρωμιοσύνης και να προσκυνήσει.
Αχ είπα μέσα μου , τι καλά να έβλεπα στον κεντρικό τρούλο της τον ΣΤΑΥΡΟ και ο οφθαλμός μου επικεντρώθηκε εκεί πάνω με συνέπεια να προσέξω μια καλοφτιαγμένη ανθρώπινη φιγούρα που έφτιαχναν τα σύννεφα με μεγάλη μαεστρία.
Μπήκα στον πειρασμό και ζουμάρισα το συγκεκριμένο οπτικό σημείο.
Ένα ανθρώπινο πρόσωπο και μάλιστα αυστηρό ξεπρόβαλλε.
Δυο χέρια μέσα σε ένα αυτοκρατορικό σάκο προσπαθούσαν να ανασηκωθούν για να προσευχηθούν με αποτέλεσμα να ομοιάζουν με αρχαγγελικά φτερά.
Ρωμιός Αυτοκράτορας πάνω από την ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ ή Άγγελος Κυρίου;
Τέλος πάντων το σύννεφο ήλθε , πέρασε και έφυγε.
Φαίνεται ότι όσο πλησιάζουμε στην ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ για την γειτονική χώρα πάνω , γύρω και μέσα στην ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ θα συμβαίνουν παράξενα πράγματα.
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας