 |
| H EΛΑΦΡΥΝΣΗ ΧΡΕΟΥΣ ΧΩΡΙΣ ΕΛΑΦΡΥΝΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΒΛΑΚΕΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΥΡΩΠΑΙΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ |
Η σημερινή κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι αποφασισμένη να υποχωρεί ως το τέλος και να υπακούει στις επιθυμίες των θεσμών, ελπίζοντας ότι θα πάρει μία δόση αξίας 2,8 δις ευρώ και στη συνέχεια ότι θα καταφέρει να ξεκινήσει μία συζήτηση για δραστική ελάφρυνση του χρέους.
Ανεξάρτητα από τις “υποχωρήσεις” της κυβέρνησης , η στρατηγική αυτή είναι ανώφελη πλέον.
Οι Ευρωπαικές κυβερνήσεις δεν θέλουν να συζητήσουν καμμία ελάφρυνση χρέους, γιατί δεν μπορούν να την δικαιολογήσουν στους ψηφοφόρους-πολίτες τους.
Το εκλογικό σώμα σε όλες τις χώρες δεν μπορεί να καταλάβει γιατί οι κυβερνήσεις τους επιμένουν να χρηματοδοτούν μία χώρα, που ενώ χρωστάει τεράστια ποσά σ’ αυτούς, επιμένει να μην πραγματοποιεί τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις , που της ζητούν.
Εν μέρει , η απορία τους οφείλεται στο παραμύθιασμα τους από τις κυβερνήσεις τους ότι το χρέος της Ελλάδας μπορεί να αποπληρωθεί κανονικά, γιατί δήθεν είναι βιώσιμο.
Η αλήθεια είναι ότι το χρέος δεν είναι δυνατό να πληρωθεί ποτέ στο σύνολο του.
Αν συμβεί κάτι τέτοιο , πολύ απλά η Ελλάδα θα πρέπει να αποχωρήσει από τη ζώνη του ευρώ για τεχνικούς λόγους και όχι λόγω ιδεολογίας της κυβέρνησης της.
Σύμφωνα με ανακοίνωση του ΟΔΔΗΧ, το χρέος της Ελλάδας στις 30.6.2016 ήταν 328,34 δις ευρώ, εκφρασμένο κατά 96,8% σε ευρώ, με κυμαινόμενο επιτόκιο κατά 68,7% και μη διαπραγματεύσιμο κατά 77,3%.
ΠΗΓΗ ttp://www.pdma.gr/attachments/arti...
Τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω ποσοστά;
Πρώτον ότι χρωστάμε σε Ευρωπαίους 317,9 δις ευρώ, που δεν μπορούν να πληρωθούν ποτέ , καθώς ήδη υπάρχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές προς την εφορία ύψους 91,58 δις ευρώ και το σύνολο των καταθέσεων στις Ελληνικές τράπεζες ήταν τον Αύγουστο φέτος μόνο 165,32 δις ευρώ.
Αθροίζοντας και τα δύο ποσά βρίσκουμε 256,9 δις ευρώ, δηλαδή ακόμα και αν βρίσκαμε τρόπο να πληρωθεί το σύνολο των ληξιπρόθεσμων φόρων από τους πολίτες και τους αφαιρούσαμε όλες τις καταθέσεις τους, θα μας έλειπαν ακόμα 61 δις ευρώ για να εξοφλήσουμε μόνο τους Ευρωπαίους...
Aλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι Ελληνικές τράπεζες έχουν δανεισθεί και αυτές από τον μηχανισμό ELA ακόμη 75,3 δις ευρώ, τα οποία πρέπει και αυτά να επιστραφούν, οπότε τελικά μας λείπουν συνολικά 136,3 δις ευρώ.
Τα 136,3 δις ευρώ αποτελούν το 42,8% του χρέους μας προς τους Ευρωπαίους .
Το ποσ0στό αυτό χρέους δεν μπορεί ποτέ να αποπληρωθεί, γιατί απλά δεν υπάρχουν ρευστά διαθέσιμα στις τράπεζες ή στους πολίτες , ούτε δυνατότητα νέου δανεισμού από άλλη πηγή ή επιβολής πρόσθετης φορολογίας ποσού 136,3 δις ευρώ .
Αν η Ελλάδα έφευγε από τη ζώνη του ευρώ και αποκτούσε δικό της νόμισμα, το ποσό αυτό είτε θα ήταν πραγματική απώλεια για τους Ευρωπαίους, είτε θα αντιπροσώπευε το μεγαλύτερο μέρος του εξωτερικού χρέους της Ελλάδας προς αυτούς.
Καθώς το 68,7% του χρέους μας είναι ήδη εκφρασμένο με κυμαινόμενο επιτόκιο, το εξωτερικό χρέος μας προς τους Ευρωπαίους μάλλον θα έπαιρνε τη μορφή δανείου στο διηνεκές.
Δεν θα αποπληρωνόταν ποτέ και θα πληρώναμε κάθε χρόνο μόνο τόκο με το κυμαινόμενο επιτόκιο του ευρώ.
Αν οι Ευρωπαίοι επιχειρούσαν να μας αναγκάσουν να πληρώσουμε και κεφάλαιο , θα ήταν υποχρεωμένοι ή να επενδύσουν σε μας, αγοράζοντας Ελληνικά περιουσιακά στοιχεία, ή να εισάγουν προιόντα μας ίσης αξίας.
Σε κάθε άλλη περίπτωση, το χρέος μας προς τους Ευρωπαίους θα αυξανόταν και πάλι...
Τι θα συνέβαινε όμως, αν οι Ευρωπαίοι δέχονταν να διαγράψουν χρέος μας και παραμέναμε στη ζώνη του ευρώ?
Kαθώς οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι δεν θα δέχονταν στο μέλλον ούτε να ακούσουν για το ενδεχόμενο να μας ξαναδανείσουν, η κυβέρνηση θα ήταν υποχρεωμένη να επιδιώξει με έντονο τρόπο να εισπράξει μέρος των ληξιπρόθεσμων οφειλών αξίας 91,58 δις ευρώ από τους πολίτες.
Αυτό θα οδηγούσε σίγουρα σε έντονη ύφεση και πολιτική αναταραχή και θα επιτάχυνε την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη.
‘Οταν και εφόσον γινόταν μία έξοδος μας από τη ζώνη του ευρώ, το τελικό δημόσιο χρέος μας προς τους Ευρωπαίους θα ήταν μικρότερο κατά το ποσό της διαγραφής χρέους και μεγαλύτερο κατά το ποσό των ληξιπρόθεσμων οφειλών των πολιτών προς την εφορία, που δεν θα γινόταν δυνατό να πληρωθούν τελικά.
Επομένως οι Ευρωπαίοι, αν δέχονταν διαγραφή χρέους ,ιδανικά θα έπρεπε να μας διαγράψουν ποσό χρέους αξίας 91, 58 δις ευρώ το πολύ για να ελαχιστοποιήσουν την απώλεια τους ή τον δανεισμό μας από αυτούς.
Αν καταλάβατε όλους τους παραπάνω συλλογισμούς, θα πρέπει φυσιολογικά να έχετε μία απορία:
Γιατί η κυβέρνηση ζητάει τη διαγραφή χρέους από τους Ευρωπαίους και δεν διαγράφει η ίδια τους ληξιπρόθεσμους φόρους των Ελλήνων πολιτών, που σε κάθε περίπτωση είναι αδύνατο να πληρωθούν?
To δημόσιο χρέος της Ελλάδας δεν θα αυξανόταν από μία παρόμοια επιλογή.
Oι πολίτες θα ανακουφίζονταν από αυτό το δυσβάστακτο φορολογικό βάρος και ίσως άρχιζαν και πάλι να καταναλώνουν, να αποταμιεύουν και να επενδύουν στην οικονομία μας.
Αν οι Ευρωπαίοι μας κάνουν τελικά κάποια διαγραφή χρέους και εμείς δεν διαγράψουμε ισόποσα τους ληξιπρόθεσμους φόρους από τους ‘Ελληνες πολίτες, αυτό θα ήταν ισοδύναμο με δωρεάν χρηματοδότηση από τους Ευρωπαίους προς το Ελληνικό κράτος.
Κανένας δεν θα ωφελούνταν από την κίνηση αυτή, εκτός ίσως από το διεφθαρμένο Ελληνικό κράτος, που θα αποκτούσε και πάλι πόρους για να μοιράζει μίζες στους κομματικά “ημέτερους” και για να συνεχίσει τη φτωχοποίηση όλων των Ελλήνων.
Για το λόγο αυτό, το ενδεχόμενο να μας διαγράψουν κάποιο μέρος του χρέους μας οι Ευρωπαίοι έχει τόση πιθανότητα, όση πιθανότητα υπάρχει να σηκωθεί ο κος Σόιμπλε μόνος του από την αναπηρική καρέκλα και να χορέψει πεντοζάλη...
Πότε θα το καταλάβουν και οι “συνάδελφοι” του κου Σόιμπλε στην Ελληνική κυβέρνηση;
Ανεξάρτητα από τις “υποχωρήσεις” της κυβέρνησης , η στρατηγική αυτή είναι ανώφελη πλέον.
Οι Ευρωπαικές κυβερνήσεις δεν θέλουν να συζητήσουν καμμία ελάφρυνση χρέους, γιατί δεν μπορούν να την δικαιολογήσουν στους ψηφοφόρους-πολίτες τους.
Το εκλογικό σώμα σε όλες τις χώρες δεν μπορεί να καταλάβει γιατί οι κυβερνήσεις τους επιμένουν να χρηματοδοτούν μία χώρα, που ενώ χρωστάει τεράστια ποσά σ’ αυτούς, επιμένει να μην πραγματοποιεί τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις , που της ζητούν.
Εν μέρει , η απορία τους οφείλεται στο παραμύθιασμα τους από τις κυβερνήσεις τους ότι το χρέος της Ελλάδας μπορεί να αποπληρωθεί κανονικά, γιατί δήθεν είναι βιώσιμο.
Η αλήθεια είναι ότι το χρέος δεν είναι δυνατό να πληρωθεί ποτέ στο σύνολο του.
Αν συμβεί κάτι τέτοιο , πολύ απλά η Ελλάδα θα πρέπει να αποχωρήσει από τη ζώνη του ευρώ για τεχνικούς λόγους και όχι λόγω ιδεολογίας της κυβέρνησης της.
Σύμφωνα με ανακοίνωση του ΟΔΔΗΧ, το χρέος της Ελλάδας στις 30.6.2016 ήταν 328,34 δις ευρώ, εκφρασμένο κατά 96,8% σε ευρώ, με κυμαινόμενο επιτόκιο κατά 68,7% και μη διαπραγματεύσιμο κατά 77,3%.
ΠΗΓΗ ttp://www.pdma.gr/attachments/arti...
Τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω ποσοστά;
Πρώτον ότι χρωστάμε σε Ευρωπαίους 317,9 δις ευρώ, που δεν μπορούν να πληρωθούν ποτέ , καθώς ήδη υπάρχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές προς την εφορία ύψους 91,58 δις ευρώ και το σύνολο των καταθέσεων στις Ελληνικές τράπεζες ήταν τον Αύγουστο φέτος μόνο 165,32 δις ευρώ.
Αθροίζοντας και τα δύο ποσά βρίσκουμε 256,9 δις ευρώ, δηλαδή ακόμα και αν βρίσκαμε τρόπο να πληρωθεί το σύνολο των ληξιπρόθεσμων φόρων από τους πολίτες και τους αφαιρούσαμε όλες τις καταθέσεις τους, θα μας έλειπαν ακόμα 61 δις ευρώ για να εξοφλήσουμε μόνο τους Ευρωπαίους...
Aλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι Ελληνικές τράπεζες έχουν δανεισθεί και αυτές από τον μηχανισμό ELA ακόμη 75,3 δις ευρώ, τα οποία πρέπει και αυτά να επιστραφούν, οπότε τελικά μας λείπουν συνολικά 136,3 δις ευρώ.
Τα 136,3 δις ευρώ αποτελούν το 42,8% του χρέους μας προς τους Ευρωπαίους .
Το ποσ0στό αυτό χρέους δεν μπορεί ποτέ να αποπληρωθεί, γιατί απλά δεν υπάρχουν ρευστά διαθέσιμα στις τράπεζες ή στους πολίτες , ούτε δυνατότητα νέου δανεισμού από άλλη πηγή ή επιβολής πρόσθετης φορολογίας ποσού 136,3 δις ευρώ .
Αν η Ελλάδα έφευγε από τη ζώνη του ευρώ και αποκτούσε δικό της νόμισμα, το ποσό αυτό είτε θα ήταν πραγματική απώλεια για τους Ευρωπαίους, είτε θα αντιπροσώπευε το μεγαλύτερο μέρος του εξωτερικού χρέους της Ελλάδας προς αυτούς.
Καθώς το 68,7% του χρέους μας είναι ήδη εκφρασμένο με κυμαινόμενο επιτόκιο, το εξωτερικό χρέος μας προς τους Ευρωπαίους μάλλον θα έπαιρνε τη μορφή δανείου στο διηνεκές.
Δεν θα αποπληρωνόταν ποτέ και θα πληρώναμε κάθε χρόνο μόνο τόκο με το κυμαινόμενο επιτόκιο του ευρώ.
Αν οι Ευρωπαίοι επιχειρούσαν να μας αναγκάσουν να πληρώσουμε και κεφάλαιο , θα ήταν υποχρεωμένοι ή να επενδύσουν σε μας, αγοράζοντας Ελληνικά περιουσιακά στοιχεία, ή να εισάγουν προιόντα μας ίσης αξίας.
Σε κάθε άλλη περίπτωση, το χρέος μας προς τους Ευρωπαίους θα αυξανόταν και πάλι...
Τι θα συνέβαινε όμως, αν οι Ευρωπαίοι δέχονταν να διαγράψουν χρέος μας και παραμέναμε στη ζώνη του ευρώ?
Kαθώς οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι δεν θα δέχονταν στο μέλλον ούτε να ακούσουν για το ενδεχόμενο να μας ξαναδανείσουν, η κυβέρνηση θα ήταν υποχρεωμένη να επιδιώξει με έντονο τρόπο να εισπράξει μέρος των ληξιπρόθεσμων οφειλών αξίας 91,58 δις ευρώ από τους πολίτες.
Αυτό θα οδηγούσε σίγουρα σε έντονη ύφεση και πολιτική αναταραχή και θα επιτάχυνε την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη.
‘Οταν και εφόσον γινόταν μία έξοδος μας από τη ζώνη του ευρώ, το τελικό δημόσιο χρέος μας προς τους Ευρωπαίους θα ήταν μικρότερο κατά το ποσό της διαγραφής χρέους και μεγαλύτερο κατά το ποσό των ληξιπρόθεσμων οφειλών των πολιτών προς την εφορία, που δεν θα γινόταν δυνατό να πληρωθούν τελικά.
Επομένως οι Ευρωπαίοι, αν δέχονταν διαγραφή χρέους ,ιδανικά θα έπρεπε να μας διαγράψουν ποσό χρέους αξίας 91, 58 δις ευρώ το πολύ για να ελαχιστοποιήσουν την απώλεια τους ή τον δανεισμό μας από αυτούς.
Αν καταλάβατε όλους τους παραπάνω συλλογισμούς, θα πρέπει φυσιολογικά να έχετε μία απορία:
Γιατί η κυβέρνηση ζητάει τη διαγραφή χρέους από τους Ευρωπαίους και δεν διαγράφει η ίδια τους ληξιπρόθεσμους φόρους των Ελλήνων πολιτών, που σε κάθε περίπτωση είναι αδύνατο να πληρωθούν?
To δημόσιο χρέος της Ελλάδας δεν θα αυξανόταν από μία παρόμοια επιλογή.
Oι πολίτες θα ανακουφίζονταν από αυτό το δυσβάστακτο φορολογικό βάρος και ίσως άρχιζαν και πάλι να καταναλώνουν, να αποταμιεύουν και να επενδύουν στην οικονομία μας.
Αν οι Ευρωπαίοι μας κάνουν τελικά κάποια διαγραφή χρέους και εμείς δεν διαγράψουμε ισόποσα τους ληξιπρόθεσμους φόρους από τους ‘Ελληνες πολίτες, αυτό θα ήταν ισοδύναμο με δωρεάν χρηματοδότηση από τους Ευρωπαίους προς το Ελληνικό κράτος.
Κανένας δεν θα ωφελούνταν από την κίνηση αυτή, εκτός ίσως από το διεφθαρμένο Ελληνικό κράτος, που θα αποκτούσε και πάλι πόρους για να μοιράζει μίζες στους κομματικά “ημέτερους” και για να συνεχίσει τη φτωχοποίηση όλων των Ελλήνων.
Για το λόγο αυτό, το ενδεχόμενο να μας διαγράψουν κάποιο μέρος του χρέους μας οι Ευρωπαίοι έχει τόση πιθανότητα, όση πιθανότητα υπάρχει να σηκωθεί ο κος Σόιμπλε μόνος του από την αναπηρική καρέκλα και να χορέψει πεντοζάλη...
Πότε θα το καταλάβουν και οι “συνάδελφοι” του κου Σόιμπλε στην Ελληνική κυβέρνηση;