Ιστορικός - Δρ Βαλκανικού Πολιτισμού
Κάποιοι θεωρούν τους Μινωίτες μη Ελληνικό φύλο, οι αρχαίοι Έλληνες είχαν διαφορετική άποψη.
Οι Κρήτες ελάμβαναν πρώτα από όλα μέρος στους Ολυμπιακούς αγώνες, όπου ως γνωστόν μόνο Έλληνες γίνονταν δεκτοί, και που σύμφωνα με την παράδοση οι ιδρυτές τους -όπως γράφει ο Παυσανίας- ήταν ο Κρητογενής Δίας και ο Ιδαίος Ηρακλής. Ενδεικτικά αναφέρω έναν αθλητή από την Κρήτη, τον Εργοτέλη τον Κνώσειο, που μετανάστευσε σε μικρή ηλικία στην Σικελία και υπήρξε δυο φορές νικητής στους Ολυμπιακούς αγώνες, αντιπροσωπεύοντας την Ιμέρα της Σικελίας.
Ο Όμηρος αναφέρει ξεκάθαρα στην Ιλιάδα τους Κρήτες, στην πλευρά των Αχαιών, και τον αρχηγό των Κρητών Ιδομενέα ως δεύτερο ανάμεσα στους αρχηγούς των Αχαιών μετά τον Νέστορα.
Ο Ισοκράτης στον ‘‘Παναθηναϊκό’’ αναφέρει τον Μίνωα και τον αδερφό του σε αυτούς που υμνούνται για τα επιτεύγματα τους, απαντώντας σε έναν Σπαρτιάτη κατά τον οποίο οι Σπαρτιάτες είχαν τους καλύτερους νόμους.
Οι Κρήτες ήταν κυρίαρχοι των θαλασσών και οι ενδείξεις γι αυτό δεν περιορίζονται στον σημερινό Ελλαδικό χώρο. Η Γάζα κάποτε λεγόταν Μινώα.
Πέρα από τους Κρήτες όμως υπάρχουν και δεκάδες πόλεις που χτίστηκαν από τον Μέγα Αλέξανδρο και τους διαδόχους του, όπως η Αντιόχεια σημερινή Αντάκια που χτίστηκε από τον Σέλευκο τον Νικάτωρ το 636 πχ, η Αντιόχεια του Ίππου στο σημερινό Ισραήλ, και άλλες.
Η αλλαγή των ονομάτων άλλων πόλεων υποδηλώνει τα έθνη που πέρασαν διαδοχικά από την Μέση Ανατολή και δεν έφυγαν. Το Χαλέπι για παράδειγμα ονομαζόταν αρχικά Αρμί, μετά Χαλπέ (Χαλιβών για τους Έλληνες), μετά από αρκετούς κυρίαρχους κι ενώ η πόλη είχε ερημώσει, όταν ήρθαν οι Έλληνες και ξαναζωντάνεψαν την περιοχή ονόμασαν την πόλη Βέροια.
Δεν ανήκε σε ένα έθνος η Μέση Ανατολή, ήταν μωσαϊκό εθνών και παρά το φασιστικό παναραβικό κίνημα Μπάαθ οι ταυτότητες των γηγενών έχουν αντέξει ακόμα.
Κανείς δεν λέει ότι μπορούν οι αιώνες να γυρίσουν πίσω, πρέπει όμως οι εθνότητες της Μέσης Ανατολής (Άραβες, Ασσύριοι, Αρμένιοι, Κούρδοι, Έλληνες (Ρουμ), Τουρκμένοι, ακόμα και οι Τσετσένοι η τελευταία προσθήκη, επί Οθωμανικής αυτοκρατορίας), να πάψουν να αντιμετωπίζονται ως ένα συμπαγές ενιαίο σύνολο.
Δεν υπήρξαν ιμπεριαλιστές μόνο οι Σταυροφόροι, οι Άραβες ως κατακτητές ήρθαν στην Μέση Ανατολή τον 7ο αιώνα.
Δεν είναι Αραβο-Ισραηλινό πρόβλημα η Μέση Ανατολή. Το Ισραήλ και υπήρξε και έχει δικαίωμα ύπαρξης στη Μέση Ανατολή όπως και οι Άραβες, όχι όμως μόνο αυτές οι εθνότητες, αλλά και όλες οι άλλες εθνότητες της Μέσης Ανατολής που δεν έχασαν την ταυτότητα τους παρά την προσπάθεια αιώνων, έχουν κάθε δικαίωμα να γνωρίσουν την ελευθερία και την ασφάλεια που στερήθηκαν για αιώνες.
Τότε μόνο η Μέση Ανατολή μπορεί να γνωρίσει την ειρήνη, όταν οι λαοί της μπορέσουν να εκφραστούν και να πάρουν την τύχη τους στα χέρια τους. Τότε οι ξένοι νταβατζήδες (και οι μεγάλοι και οι περιφερειακοί) δεν θα μπορούν να επέμβουν τόσο εύκολα γιατί δεν θα βρίσκουν έδαφος.