Είναι το θέμα των ημερών, έγινε θέμα συζήτησης στα περισσότερα μέσα κονωνικής δικτύωσης, αλλά και του τύπου, έντυπου και ηλεκτρονικού. Καλά καταλάβατε, γράφω για την απόφαση του ΣΤΕ περί αντισυνταγματικότητας του νόμου Παππά για τις τηλεοπτικές άδειες. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή...
Αλήθεια, τι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ? Πώς έφτασε στο σημείο να κυβερνά τη χώρα και να δημιουργεί τόσες αντιπαραθέσεις στο πέρασμά του? Αν το μυαλό σου είναι "καθαρό" και η διάθεσή σου αντικειμένική, τότε τα πράγματα είναι πολύ απλά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένα κόμμα του 3,5% με αριστερή ιδεολογία και με αρκετά πιο "σύγχρονο" προφίλ από το για πολλούς ξεπερασμένο - βαρετό ΚΚΕ. Έβαλε μπροστάρη τον Αλέξη, έναν νέο - αύθαρτο εκπρόσωπο, που στα μάτια πολλών αντιπροσώπευε την γενιά της μάχιμης 15ετίας 30 - 45 ετών, εκείνων δηλαδή που η κρίση τους ψαλίδισε τα όνειρα και τους δυσκόλεψε ακόμα περισσότερο τη ζωή. Εκμεταλλέυτηκε πλήρως το κενό που δημιουργήθηκε μετά την χωρίς φρένο κατρακύλα του ΠΑΣΟΚ, υποσχέθηκε τα πάντα σαν άλλος Ανδρέας Παπανδρέου και κάπως έτσι, απλά, το 2015 ανέλαβε τα ηνία της χώρας.
Από κει και πέρα, ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν έτοιμος να τα βάλει με όλους και με όλα. Θα καταργούσε τον ΕΝΦΙΑ, θα έσκιζε τα μνημόνια, θα έδινε πίσω κομμένους μισθούς και συντάξεις και άλλα πολλά. Τι από όλα αυτά πραγματοποίησε? Τίποτα. Και όταν λέμε τίποτα εννοούμε τίποτα. Το ξεκαθαρίζω, γιατί αυτή η κυβέρνηση είναι που μας έμαθε να λέμε ΟΧΙ και να εννοούμε ΝΑΙ.
Και από τότε (2015) η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ σε συνεργασία με τους ΑΝΕΛ, δεν έπαψε σχεδόν κάθε μέρα να μας εντυπωσιάζει, με αρνητικό πρόσημο κάθε φορά.
Και μέσα σε αυτό το μεγαλεπήβολο σχέδιο πάταξης της διαφθοράς, ήταν και η δημιουργία ενός νέου τηλεοπτικού πεδίου, απαλλαγμένο από λαμόγια καναλάρχες και τσαμπατζήδες υπερθεματιστές. Ο Παππάς, σαν υπουργός Επικρατείας και κολλητάρι του συντρόφου Αλέξη, το πήρε πάνω του και έβγαλε τον περιβόητο νόμο με τα 4 κανάλια και όλες τις λοιπές λεπτομέρειες που δεν χρειάζεται καν να αναφερθώ.
Ένας νόμος που ουσιαστικά από χτές το βράδυ παύει να υφίσταται. Το ΣΤΕ τον έκρινε αντισυνταγματικό και τώρα εκεί στο Μαξίμου τρέχουν και δε φτάνουν.
Από όποια πλευρά και να το δείς, το να κρίνεται ένας νόμος της κυβέρνησης αντισυνταγματικός από το ανώτερο δικαστήριο της χώρας, είναι πλήγμα μεγάλο και βαρύ. Και όταν μάλιστα βγαίνει στα κανάλια η κυβερνητική εκπρόσωπος, Όλγα Γεροβασίλη, και κάνει δηλώσεις τύπου: με την απόφαση αυτή του ΣΤΕ και λόγω των οικονομικών συνεπειών αυτής, θα πεθάνει κόσμος, επειδή δεν θα στελεχωθούν επαρκώς τα νοσοκομεία, θα μείνουν παιδάκια εκτός παιδικών σταθμών και άλλα τέτοια σπαρταριστά, τότε το πλήγμα αυτό τείνει να γίνει "θανατηφόρο".
Και όταν μάλιστα μέσα από το Μαξίμου ακούγονται ιδέες του στύλ: Πληρώστε για να πάρετε προσωρινή άδεια και να εκπέμπετε, αναφερόμενοι σε όλους τους σημερινούς ιδιοκτήτες τηλεοπτικών αδειών, τότε τα πράγματα έχουν αρχίσει να ξεφεύγουν από τα όρια της λογικής!
Εν ολίγοις, μια "ερασιτεχνική" κυβέρνηση απέτυχε για πολλοστή φορά. Βλέπετε κάτι περίεργο, γιατί εγώ όχι.
Η δήθεν αριστερή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν το `χει, δεν μπορεί. Ερασιτεχνική αντιμετώπιση σε πολλά θέματα. Ανύπαρκτη ιδεολογία και στελέχη που απορείς πως κυκλοφορούν ελεύθερα και τους επιτρέπουν να έχουν και άποψη!
Οι άνθρωποι ήταν πολύ καλοί για αντιπολίτευση, τα λέγανε ωραία. Τώρα όμως, που πρέπει να πάρουν αποφάσεις οι ίδιοι, δεν είναι και τόσο καλοί. Και αν σκεφτείς και εκείνους που περιμένουν σα λιγούρια από πίσω, να πιάσουν στα χέρια τους το πολυπόθητο τιμόνι της χώρας, τότε δυστυχώς η σωτηρία του τόπου θα μείνει όνειρο απατηλό.
Από δω και στο εξής, ουδείς γνωρίζει τι μέλλει γενέσθαι. Το σίγουρο όμως είναι ότι η κυβέρνηση πληγώθηκε αρκετά. Εύχομαι όμως, τις επιπτώσεις αυτής της πληγής να μην τις υποστούν για ακόμη μια φορά οι πολίτες αυτής της χώρας. Τα όρια έχουν στενέψει και οι αντοχές είναι στο πάτωμα. Ας απαλλαγούμε επιτέλους από την ψευδαίσθηση της επιβίωσης και ας αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του. Αν δεν αλλάξουμε πρώτα εμείς, σίγουρα δεν θα αλλάξουν αυτοί που μας κυβερνούν, όσα ΣΤΕ και αν τους ακυρώσουν...