Το τελευταίο διάστημα έχει προκύψει μια σειρά πολιτικών πρωτοβουλιών πάνω στη διαπίστωση ότι το υπάρχον κομματικό σκηνικό δεν μπορεί να προσφέρει τίποτε περισσότερο. Αν υποθέσουμε πως προσέφερε και ποτέ κάτι.
Πολιτική πρωτοβουλία από το Γιώργο Καραμπελιά που μετατρέπει το Αρδην σε κόμμα, κάτι αντίστοιχο φαίνεται πως κάνει ο Σάββας Καλεντερίδης με το Δ, τον Ανεμο Αλλαγής ο αξιόλογος νομικός και αρθρογράφος Πέτρος Χασάπης, τη Νέα Δεξιά δημιούργησε ο Φαήλος Κρανιδιώτης, την Ελληνική Λύση ο Κυριάκος Βελόπουλος (αν και για την περίπτωσή του αναφερθήκαμε διεξοδικότερα χθες και τις πιθανές πλάτες που πατά) κ.ο.κ.
Πόσοι από τους παραπάνω δε θα μπορούσαν να δημιουργήσουν ένα ενιαίο σχήμα; Οι τρεις πρώτοι άνετα. Τι θα επιτύχουν κατακερματισμένοι απέναντι σε ένα σύστημα σαν τη Λερναία Υδρα; Πολύ φοβάμαι ελάχιστα πράγματα, αν όχι τίποτε.
Ας δούμε ένα παράδειγμα μέσα από τη σύγχρονη πολιτική ιστορία της Ελλάδας και τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015.
Η ΛΑΕ με 2,86% και 155.320 ψήφους έμεινε εκτός κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έλαβε 0,85% και 46.183 ψήφους ενώ το ΕΠΑΜ 0,77% με 41.626 ψήφους.
Αν δύο εκ των παραπάνω, με τον ένα να είναι σίγουρα η ΛΑΕ, είχαν κατέβει ως ενιαίος σχηματισμός, τότε θα ξεπερνούσαν το 3,5% και θα εξέλεγαν κοντά στους 10 βουλευτές, αν πάλι κατέβαιναν και οι 3 μαζί τότε θα είχαν 4,5% και περίπου 12 βουλευτές.
Θα μου πείτε, μπορεί ο πιο πατριώτης Καζάκης να ταιριάξει με τη διεθνιστική ΑΝΤΑΡΣΥΑ;
Θα μπορούσαν ωστόσο και οι τρεις στη βάση ορισμένων βασικών αρχών-θέσεων όπως η έξοδος από την Ευρωζώνη, να συνεργαστούν, να εισέλθουν στη Βουλή και στη συνέχεια να διαιρεθούν σε τρία τμήματα με τη ΛΑΕ να έχει πχ 8 βουλευτές και ΕΠΑΜ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ από 2.
Άσχημα θα ήταν;
Αυτομάτως:
- ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ δε θα μπορούσαν να κυβερνήσουν και να ζούμε, αυτά τα τραγελαφικά και ολοκληρωτικού καθεστώτος γεγονότα από το Σεπτέμβριο του 2015 έως σήμερα
- Το αντιμνημονιακό μέτωπο θα αποκτούσε φρέσκια τριπλή κοινοβουλευτική εκπρόσωπηση
- Ενώ το ίδιο ισχύει και για την άποψη της επιστροφής στο εθνικό νόμισμα που αυτήν την στιγμή δεν εκπροσωπείται στη Βουλή.
Όμως ο κατακερματισμός και η διαίρεση εξαρχής, τι πέτυχαν; Τη διατήρηση του υπάρχοντος status quo. Ο Καμμένος έχοντας ποντάρει πάνω στους ένστολους, κατάφερε να ξαναπεράσει το κατώφλι της Βουλής και μαζί με τον Αλέξη να βγάλουν εντελώς το τρενάκι από τις ράγες.
Το σύστημα συνεχίζει να εξουσιάζει τον ελληνικό λαό χρησιμοποιώντας αυτή τη φορά το (ψευδο)αριστερό του χέρι, για να περάσει αυτά που δεν μπορούσε να περάσει το (ψευδο)δεξιό.
Συνεπώς, ας αναλογιστούν ορισμένοι αν το "η ισχύς εν τη ενώσει" μπορεί να βρει εφαρμογή στην περίπτωσή τους.