Τι έγινε πάλι; Μια κουβέντα, μια αποστροφή λόγου του Ερντογάν, ήταν αρκετή για να μας κάνει άνω-κάτω! Είμαστε μήπως ανασφαλείς; Είμαστε επιπόλαιοι; Είμαστε άσχετοι, ανέτοιμοι, χαμένοι, φοβισμένοι; Τι ακριβώς συμβαίνει;
Η αντίδραση μας, δείχνει πανικό και ανασφάλεια. Φαντάζει ως αν, απέναντι στον τρομερό «Σουλτάνο» με τη χαντζάρα, να σηκώσαμε ένα λευκό πλακάτ, που γράφει «Συνθήκη της Λοζάνης» και κρυφτήκαμε πίσω του, τρομαγμένοι, μη και φάμε καμιά «ξώφαλτση». Η ψυχραιμία και η σοβαρότητα, είναι το χαρακτηριστικό του δυνατού, ενώ η πολυλογία, η ασυναρτησία και οι απειλητικές κραυγές, είναι η αντίδραση του δειλού και του ανόητου.
Τόσο στο διπλωματικό πεδίο, όσο και στο στρατιωτικό πεδίο, οι ενέργειες του εχθρού, αντιμετωπίζονται κατ’ ελάχιστον, με το «Δόγμα του ισοδυνάμου αποτελέσματος», της ίδιας βαρύτητας δηλαδή. Η διαφορά είναι ότι, στη διπλωματία, η δράση εξαντλείται με «δηλώσεις» ίσης βαρύτητας, ενώ στο στρατιωτικό επίπεδο, τα πράγματα είναι πολύ πιο περίπλοκα, πιο βίαια και πιο καθοριστικά.
Σε κάθε περίπτωση όμως, παντού ισχύουν οι ΙΔΙΕΣ ακριβώς «Αρχές του Πολέμου» (βλ. http://kranosgr.blogspot.gr/2015/02/blog-post_378.html)
Η ευελιξία στη διπλωματία, είναι ότι αυτή έχει «διπλό μάτι». Ένα για να κοιτά τι κάνει ο αντίπαλος και ένα για να του «κλείνει το μάτι».
Είπε λοιπόν κάτι ο Ερντογάν και εμείς εδώ, αρχίσαμε να «τετραγωνίζουμε τον κύκλο» και να αυτομασιγωνόμαστε, με ερωτήματα και αναλύσεις, του τύπου:
- Για πιο λόγο το είπε για το εσωτερικό του ή για εμάς και τι έχει στο μυαλό του!? Να την πάρουμε στα σοβαρά ή να την αγνοήσουμε;
- Η Τουρκική Αντιπολίτευση που αντιδρά με τη δήλωση του, είναι μήπως με το μέρος μας, συμμερίζεται τις θέσεις μας, πρέπει να την εμπιστευόμαστε και να την προτιμάμε ή μήπως όχι;
- Η Συνθήκης της Λοζάνης, τι λέει, τι προβλέπει, είναι καλή για εμάς ή για τους άλλους;
- Ποιοι ξένοι κλείνουν το μάτι στον Σουλτάνο και ποιοι κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν;
Μια δήλωση, που γίνεται από επίσημα Κυβερνητικά χείλι και μάλιστα Προέδρου, όπως και αν ειπώθηκε αυτή, είναι εξ ορισμού ΣΟΒΑΡΗ!! Και γι’ αυτό, θα πρέπει και οι «άπειροι» δικοί μας, να προσέχουν και τι λένε και που το λένε και κυρίως ΠΩΣ το λένε, διότι εγείρουν ζητήματα εκεί που δεν πρέπει (και δυστυχώς μιλάνε πολύ και συχνά δεν ξέρουν τι λένε).
Εδώ λοιπόν, στην περίφημη δήλωση του Ερντογάν, θα αρκούσε, μια λιτή, σαφής και ολιγόλογη δήλωση του Υπουργείου Εξωτερικών, που έτσι δηλώνεται η επίσημη Ελληνική τοποθέτηση ή έστω, μια αντίστοιχη δήλωση του Έλληνα Προέδρου της Δημοκρατίας, στη βάση ότι: «Η Συνθήκη της Λοζάνης, είναι μια διεθνής συνθήκη, που δεν αμφισβητείται και με την οποία ρυθμίζονται οριστικά και αμετάκλητα, τα σύνορα ΟΛΩΝ των Χωρών της ευρύτερης περιοχής». Κάθε λέξη παραπάνω, είναι πλεονασμός και δείχνει αμηχανία ή άγνοια ή ενδεχομένως και ενοχές, απολογία.
Πέραν όμως αυτού (της διπλωματικής αψιμαχίας), ΕΜΕΙΣ θα πρέπει να σοβαρευτούμε και να αναλύσουμε ΑΡΜΟΔΙΩΣ (και όχι δημόσια), την ουσία της δήλωσης Ερντογάν, άσχετα γιατί και πως αυτή έγινε. Διότι, είτε ηθελημένα, είτε και άθελα του, με αυτό που είπε ο Ερντογάν, δείχνει –αν μη τι άλλο- τις σκέψεις του ή ακόμα χειρότερα, εκφράζει ένα ευρύτερο Τουρκικό «κοινό αίσθημα» και αντίληψη.
Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο, ποτέ δεν μου άρεσαν τα πολλά-πολλά «χαριεντίσματα» των δικών μας, με τον Τούρκο Πρόεδρο. Ακόμα και η «στάση του σώματος», ακόμα και ο τρόπος επαφής και χειραψίας, ακόμα και το ύφος και η κίνηση, ακόμα και η ενδυμασία, έχουν μεγάλη σημασία, σε επαφές τέτοιου επιπέδου.
Με απογοήτευση λοιπόν είδα, προ ολίγων ημερών, την ΕΙΚΟΝΑ της συνάντησης του Έλληνα Πρωθυπουργού, με τον Τούρκο Πρόεδρο. Ο Τούρκος ήταν βλοσυρός και κινούνταν ελάχιστα (δείχνοντας έτσι μεγαλοπρεπής και αγέρωχος), ενώ ο δικός μας, ήταν όλο χαμόγελα και διαχύσεις, πηγαίνοντας από δω και από κει, όπου του υποδείκνυε ο Σουλτάνος. Ο δε Υπουργός εξωτερικών, είχε σκάσει στα γέλια, από την πολύ «αβροφροσύνη». Και οι δύο μάλιστα Έλληνες, στο απλωμένο χέρι του Τούρκου, αντέτειναν και τα δύο δικά τους, χαιρετώντας τον American Style, δείχνοντας –και καλά- χαλαρότητα, άνεση, θέρμη και φιλικότητα/ Και αμέσως μετά από 2-3 μέρες, «εισπράξαμε» τη δήλωση Ερντογάν/
Ας ηρεμήσουμε λοιπόν, διότι η Συνθήκη της Λοζάνης, δεν κινδυνεύει από τις δηλώσεις κανενός! Τα σύνορα έχουν χαραχθεί με ΑΙΜΑ και μόνο με ΑΙΜΑ αλλάζουν. Όμως, εμείς θα πρέπει επιτέλους να σοβαρευτούμε και να είμαστε πάντα έτοιμοι!! Οι στοχευμένες δράσεις (δηλώσεις και κινήσεις αμφισβητήσεων) των Τούρκων, που αποσκοπούν στην de facto δημιουργία καθεστώτος «Γκρίζων Ζωνών» στο Αιγαίο, είναι ο πραγματικός κίνδυνος και ο «Δούρειος Ίππος», για την αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λοζάνης.
Βασικός, καθοριστικός παράγοντας και σ’ αυτή την υπόθεση, είναι οι διεθνείς συμμαχίες και η διπλωματική στήριξη των θέσεων μας. Και όπως φάνηκε δυστυχώς και πάλι σήμερα, ήμασταν απροετοίμαστοι, άπειροι και αφελείς.
Τέλος και μιας στην αρχή μίλησα για την αξία των Αρχών του Πολέμου, εμείς οι Στρατιωτικοί λέμε (ξέρουμε) ότι:
«η αδυναμία του αντιπάλου μου, είναι το πλεονέκτημα μου»
Έτσι λοιπόν:
1. Θα πρέπει να γνωρίζουμε τις δυνατότητες μας (και τις αδυναμίες μας) και σήμερα ειδικά –στην κατάσταση που βρισκόμαστε- να μην ανοίγουμε «πολλά μέτωπα» ταυτόχρονα. Ελληνο-τουρκικά, Ελληνο-σκοπιανά, Ελληνο-αλβανικά, Κυπριακό, όλα ξαφνικά βρέθηκαν σήμερα ανοιχτά, έστω και με πρωτοβουλία άλλων. Η δουλειά μας όμως είναι, να τα κλείσουμε άμεσα χωρίς πολυλογία.
2 Ας αφήσουμε (και να ενθαρρύνουμε αν μπορούμε) τον Ερντογάν και κάθε άλλο αντίπαλο μας, να μιλά, να μιλά όσο πιο πολύ μπορεί. Αν εμείς είμαστε σοβαροί και ψύχραιμοι, τότε μόνο καλό θα μας κάνει.
3. Το Στράτευμα πρέπει να είναι πάντα έτοιμο και προετοιμασμένο και εδώ ειδικά, απαιτείται η Κυβέρνηση να πάψει να το βλέπει ως μιαν ακόμα «Δημόσια Υπηρεσία» (και για το καλό μας, αυτό ας μη το αναλύσουμε περεταίρω).
Ατυχήματα παθαίνουν οι απρόσεκτοι, αιφνιδιάζονται οι απροετοίμαστοι και λάθη κάνουν οι αδιάβαστοι.