Δεν μας κοροιδεύουν απλώς. Δεν δοκιμάζουν μόνο την αντοχή και την ανοχή του λαού. Είναι ότι η "δημοκρατική λογική" του Αλέξη Τσίπρα δεν μπορεί να παραδεχθεί μια αδιαπραγμάτευτη αλήθεια: ότι στις πραγματικά δημοκρατικές χώρες της εποχής μας, όπου η δημοκρατία είναι γηγενής τρόπος ζωής και όχι εισηγμένος θεσμός, ο κοινωνικός διαχωρισμός δεν είναι διαστρωματικός και μένουν μετέωρες οι διάφορες πολιτικές ψευδολογίες και οι πολιτικοί τσαλτανισμοί, που όσο επικρατούν δημιουργούν τεχνικούς διαχωρισμούς, που υπάρχουν μόνο στα κομματικά κτηματολόγια...
Πράγμα που σημαίνει πως η δυναμική της κοινωνίας ωθείται από τις ψυχικές κατηγορίες που ανακάλυψε ο Φρόυντ και όχι από τις κοινωνικές κατηγορίες του Μάρξ. Και με τη σύγκλιση των κοινωνικών τάξεων, ως συνέπεια της διάπλωσης της ευημερίας, δημιουργούνται οι προυποθέσεις για αντίδραση στις διάφορες ανάξιες και καταγέλαστες κομματικές νομενκλατούρες.
Η πολιτική φαντασμαγορία ωστόσο βρίσκεται στο κοινωνικό προσκήνιο είτε με επικοινωνιακά τεχνάσματα, όπως συμβαίνει αυτές τις μέρες με τις τηλεοπτικές άδειες και τη συγκρότηση του ΕΣΡ, είτε με τη διαρροή πληροφοριών που ενισχύουν την ανασφάλεια του έμφυτα ανασφαλούς και φοβικού Ελληνα.
Είναι λύση η φαντασμαγορία; Ολοι λέμε όχι. Εκεί που ακόμη εγείρεται η διαφωνία είναι το τι είναι παράσταση και τι είναι πράξη. Και εκεί που πρέπει να υπάρξει συμφωνία είναι ότι ο κάθε πολίτης πρέπει να αποφασίσει να αναλάβει ο ίδιος την ευθύνη της κοινωνίας. Και να παύσει να γοητεύεται από τα πολιτικά επικοινωνιακά τεχνάσματα ή τα ψευδοοράματα παθολογικών συνειδήσεων.
Σαν πολίτες σπάνια στεκόμαστε στο μυαλό μας. Εχουμε μια άγρια τάση στα θαύματα. Γι' αυτό στον τόπο μας έχουν περάσει οι θαυματοποιοί , μια και μας λείπουν οι θαυματουργοί. Οι πρώτοι είναι δανεισμένοι από τα τσίρκα. Ο θαυματουργός είναι πρακτικός. Ετσι περάσαμε στο αδιανόητο. Δηλαδή σε εκείνη την όχθη, που το μυαλό μας δεν φτάνει. Μόνο εκεί μπορούμε να είμαστε ανοχύρωτοι και αφύλακτες διαβάσεις.
Τόσα χρόνια αποταμιεύουμε πολιτική αυθαιρεσία και πολιτικό τσαρλατινισμό, σωπαίνοντας τα συμβεβηκότα. Και δεχόμαστε τις προσκρούστειες κυβερνητικές αποφάσεις, ενώ παρατηρείται η ταχυδακτυλουργική μετάθεση της προσοχής μας από τον άρτο στο θέαμα.