Τα ιλιγγιώδη ποσά που καλούμαστε να καταβάλλουμε για το διαρκώς αυξανόμενο μέσα στην ευρωζώνη χρέος, προκαλούν ζάλη. Το εξωφρενικό μέγεθος των ποσών αυτών δεν δημοσιοποιείται, αφού κάτι τέτοιο οδηγεί σε αυτονόητα συμπεράσματα. Μόνο από δηλώσεις υψηλόβαθμων στελεχών της ΕΕ και ειδικότερα της ίδιας της Αγκέλα Μέρκελ, είχαμε εντοπίσει και αποκωδικοποιήσει το μέγεθος του προβλήματος, το οποίο δημοσιοποιήσαμε παλαιότερα με επιφύλαξη, αφού και εμείς το θεωρούσαμε εξωπραγματικό.
Η υποψία μας έγινε δυσάρεστη βεβαιότητα όταν στο Eurogroup του Φεβρουαρίου 2016, ανακοινώθηκε επίσημα, αν κα χωρίς να πάρει ευρεία δημοσιότητα, ότι η Ελλάδα υποχρεούται να καταβάλλει για χρέη σε τοκοχρεωλύσια το 10% του ΑΕΠ μέχρι το 2018 (17,7 δις) και στη συνέχεια το 15% του ΑΕΠ (26,5 δις). Από το ίδιο Eurogroup, παγιώθηκε η γνωστή θέση των δανειστών για υποχρεωτικό πλεόνασμα του κρατικού προϋπολογισμού σε επίπεδα του 3,5% (6,2 δις) ετησίως. Στην περίπτωση που δεν επιτευχθεί αυτό το εξωφρενικά υψηλό πλεόνασμα, τότε σύμφωνα με το Μνημόνιο ΙΙΙ, θα ενεργοποιηθεί ο επιλεγόμενος «κόφτης»,δηλ.θα επιβληθεί και νέα φοροκαταιγίδα, απάνθρωπες μειώσεις συντάξεων, μισθών, συρρίκνωση του κράτους πρόνοιας, της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, της δημόσιας παιδείας κλπ.
Ας μη γελιόμαστε. Ένα τέτοιο πλεόνασμα της τάξης του 3,5% του ΑΕΠ, είναι αδιανόητο να επιτευχθεί από μια χώρα που βρίσκεται σε κατάσταση μόνιμης ύφεσης και οικονομικής παράλυσης. Η ύφεση δεν αντιμετωπίζεται με ύφεση και είναι τουλάχιστον αστείες οι κυβερνητικές προβλέψεις όπως και του ΔΝΤ για αύξηση του ΑΕΠ κατά 2,7-2,9% το 2017. Αλλά ακόμα και αν ως υπόθεση εργασίας δεχτούμε ότι θα γίνει ένα τέτοιο θαύμα, και πάλι δεν είναι αρκετό για να καλυφθούν οι ετήσιες δανειακές μας υποχρεώσεις.
Από τα συνολικά ποσά των 17,7-26,5 δις (10% και 15% του ΑΕΠ αντίστοιχα) που πρέπει να πληρώνουμε ετησίως για χρέη, ακόμα και αν επιτευχθεί πλεόνασμα 6,2 δις ( 3,5% του ΑΕΠ), υπολείπεται ποσό ύψους 11,5 έως 20,3 δις. ( 17,7-6,2 και 20,3-6,2). Από που θα βρεθούν αυτά τα τεράστια ποσά για να ικανοποιηθούν οι εξωπραγματικές απαιτήσεις των δανειστών στις οποίες ακόμα και οι πλουσιότερες χώρες στον κόσμο δεν θα μπορούσαν να ανταποκριθούν ;
Προφανώς οι δανειστές θα επιδιώξουν να καλύψουν την τεράστια αυτή διαφορά επιβάλλοντας ακόμα σκληρότερα μέτρα φτωχοποίησης στον ελληνικό λαό. Όπως και από την υφαρπαγή του δημόσιου πλούτου μέσω του «Υπερταμείου» και των ελληνικών τραπεζών μέσω των διεθνών funds, κοινώς αρπακτικών του διεθνούς χρηματιστηριακού κεφαλαίου, που οσμίστηκαν «αίμα» και βρίσκονται ήδη εδώ.
Η χώρα μας έχει μεταβληθεί πλέον σε σύγχρονη Δημοκρατία της Μπανάνας, δόξα να έχει το έχει το ιερό δισκοπότηρο του «πάση θυσία στο ευρώ», της ευρωτρομοκρατίας, της ευρω-ικεσίας, της ευρωκατοχής.