Πως να να αμφισβητήσει κανείς την αλήθεια που εκστομίζει με θρασύτατο "υφάκι" ο εικονιζόμενος "μεταπράτης" των ελπίδων ενός ολόκληρου λαού;
Πως να αντικρούσει κανείς τον έτερο Καππαδόκη, που ακούει στο όνομα Νίκος Παππάς, ο οποίος απέδειξε με την εμφάνισή του στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής ότι τα "κνώδαλα" της πολιτικής ποτέ δεν εκλείπουν, ανεξαρτήτως κομματικής απόχρωσης και ηλικιακής κλίμακας;
Πως ικανοποιείται το βασικό μνημονιακό ένστικτο-ζητούμενο; Αναμφίβολα με τον...ενάρετο δημοσιονομικό δρόμο.Με την προσοδοθηρία, την τήρηση των δυσβάστακτων μέτρων λιτότητας και του οικονομικού ευνουχισμού των κοινωνικών ομάδων. Με το πρωτογενές πλεόνασμα, πάντα με πρωτογενές πολιτικό θράσος βέβαια. Με την απεργοποίηση του μυαλού των πολιτών, που ενισχύει τη φοβοπάθεια και την ανασφάλεια, ώστε να συμπεριφέρονται ως τα "υποζύγια" οικονομικών συμφερόντων.
Πως εξασφαλίζεται η απρόσκοπτη εφαρμογή των μνημονιακών πολιτικών; Με την αποχαύνωση της κοινωνίας σε επίπεδο σουρεαλισμού εν εσχάτη μάλιστα απελπισία. Με πολυώνυμες αμφιβολίες και διλημματικούς εκβιασμούς. Με ράκη λέξεων που συσκοτίζουν την αλήθεια. Με τις αλχημείες, τη σολομωνική και την κρυψιβουλία να αποτελούν καθημερινή πρακτική των κυβερνώντων, οι οποίοι εξελίσσονται σε κατ' επανάληψη παθολογικοί ψεύτες.
Για όλους αυτούς τους απατεώνες της πολιτικής, εξωστρεφείς και αυτόχρημα νάρκισσους, οι οποίοι ηδονίζονται να καθρεπτίζονται μέσα στην επιφάνεια της μάζας, λειτουργεί ένας αχαλίνωτος ερωτισμός για την εξουσία, που κάποτε φτάνει να εξαντλεί κάθε γενετήσια ορμή,οπότε αρχίζουν οι πολιτικές διαστροφές.
Είναι οι ίδιοι πολιτικοί που εξαπατούν την κοινωνία, αλλά ταυτόχρονα εξαπατούν τον εαυτό τους δια της φαντασίας, χάνοντας το αίσθημα της πραγματικότητας. Μια χαώδης κατάσταση. Ενας διάλληλος κύκλος κοινωνικών προβλημάτων και πολιτικών αποδράσεων, που σε οποιοδήποτε άλλο κράτος θα προκαλούσε ανατροπή της ομαλότητας.
Μια κατάσταση απότοκος ενός κράματος αναιδούς και ψυχοβλαβούς πολιτικής συμπεριφοράς,ιδιωτείας, πολιτικού κρετινισμού και κριτικής νωθρείας των ορνιθοπετούντων και δακτυλόδεικτων πολιτικών,οι οποίοι ανέλαβαν εργολαβικά να μετατρέψουν το λαό σε ανέγνωμο, άβουλο και μωρόπιστο.
Και είναι αυτοί οι πολιτικοί, οι οποίοι σήμερα επιδεικνύουν την αντιαισθητική παρουσία τους, όντα αποχαυνωμένα με νανοειδές ύψος, κάποια από τα οποία έχουν γίνει φρικτή πληγή για την κοινωνία και αποτελούν τον πολυσύνθετο τύπο του βλάκα που συνασπίζεται με τους ομοίους του με γνώμονα συγκεκριμένες σκοπιμότητες.
Πρόκειται για μεθοδευμένη "δημοκρατική εξουθένωση". Με μια κοινωνία που δεν έχει χειραφετηθεί από τις διανοητικές μήτρες του παρελθόντος. Με τον κοινοβουλευτισμό, όπως τον διαμόρφωσαν οι πεπωρωμένες συνειδήσεις, να ταυτίζεται με την υφαρπαγή της λαικής εξουσίας, κάτι που γίνεται με περίτεχνη δολιότητα. Πρόκειται για κομψοτέχνημα!
Με την νομοθετική εξουσία να εμφανίζεται "σκλάβα" της εκτελεστικής εξουσίας, Η δε νομοθετική διαδικασία να καταντά παρωδία, με την αβούλευτη κοινοβουλευτική ομάδα της εκάστοτε κυβερνητικής πλειοψηφίας να γίνεται μια αυτοματοποιημένη γραμμή παραγωγής νόμων και πονηρών εμβόλιμων τροπολογιών.
Και ο κοινοβουλευτισμός να δίνει την εντύπωση της...δημοκρατίας ξεπέτα, της one night stand πολιτικής διαδικασίας. Ετσι βιώνουμε μια Ελλάδα του άπλετου φωτός και της απέριττης ομορφιάς, γεματη ενδογενείς παθογένειες με το ιστορικό της μεγαλείο να παρακολουθεί χλωμό και καταφρονημένο την παρούσα ληθαργική κατάσταση του έθνους.
Και με τον ψυχισμό των πολιτικών να μοιάζει εκείνο των κατά συρροή δολοφόνων!