Ποιος φοβάται τον Ντόναλντ Τραμπ;
Η Αμερική έχει ατσάλινους θεσμούς για να προστατεύσει την Δημοκρατία της και το Κράτος Δικαίου της.
Έχει ενσωματωμένες στο Σύνταγμά της δικλείδες που επιβάλλουν την διάκριση των εξουσιών.
Έχει το Κονγκρέσσο να διασφαλίζει πως κανένας πρόεδρος δεν μπορεί να ξεκινήσει κανέναν πόλεμο χωρίς πλειοψηφία του.
Έχει το Ανώτατο Δικαστήριο να διασφαλίζει πως κανένας δεν θα καταπατήσει τα δικαιώματα και τις ατομικές ελευθερίες των πολιτών για νομότυπους λόγους.
Έχει τον θεσμό της δυνατότητας "καθαίρεσης" (impeachment) του εκάστοτε εν ενεργεία με λαϊκή ψήφο σε περίπτωση παρεκτροπής του.
Έχει πολίτες που τιμούν τις υποχρεώσεις τους απέναντι στο κράτος και σε αντάλλαγμα απαιτούν την διαφύλαξη του κράτους δικαίου.
Ο Τραμπ δεν θα είχε την δυνατότητα ούτε καν να γρατζουνίσει αυτούς τους θεσμούς ακόμη και αν υποτεθεί πως θα ήθελε. Που όμως ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ.
Ο Τραμπ έλαβε εντολή από την αμερικανική μεσαία τάξη να τους διαφυλάξει τις δουλειές τους.
Να τους προστατεύσει από την απώλεια θέσεων εργασίας προς χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου με πάμφθηνα εργατικά, που θα αυξήσει το επίπεδο ζωής των ανθρώπων σε εκείνες τις αναπτυσσόμενες χώρες αλλά θα μειώσει το επίπεδο ζωής πίσω στην Αμερική.
Ο Τραμπ έχει εντολή να σταθεί φρουρός στην φτωχοποίηση της ανεργίας.
Οι Αμερικανοί δεν ζητάνε επιδόματα. Ούτε την βοήθεια καμιανού για να ζήσουν.
Ζητάνε να μην είναι αναλώσιμες οι δουλειές τους. Και βάλανε έναν υπέρ-επιτυχημένο άνθρωπο της πραγματικής αγοράς για να τις υπερασπιστεί.
Μπορεί να μην σας αρέσει το χρώμα της τούφας των μαλλιών του, ή το ύφος του, ή τα σχόλια που κάνει. Κανείς όμως δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως ξέρει να δημιουργεί πλούτο με τις αποφάσεις του.
Εξάλλου, έναν άνθρωπο που εμπιστεύονται να δανείσουν οι αμερικανικές τράπεζες $1,5 δις δολάρια για τις δουλειές του, ποιος μπορεί να τον κατηγορήσει για αφερεγγυότητα ή ασυνέπεια;
Δεν πιστεύω πως χρειάζεται να φοβάται κανείς τον Τραμπ. Ακόμα και αν διαφωνεί με το ύφος του.
Αυτό που πρέπει να φοβάται κάποιος είναι:
τί θα γίνει αν οι ΗΠΑ, που είναι το 20%-25% της παγκόσμιας οικονομίας, αποφασίσουν να βάλουν εμπόδια στις εισαγωγές για να προστατέψουν τις θέσεις εργασίας τους στις βιομηχανίες του MidWest, και αντί να εξάγουν ανάπτυξη και θέσεις εργασίας εισάγοντας προϊόντα, να εξάγουν παγκόσμια ύφεση και παγκόσμια ανεργία.
Αυτά να φοβάστε για τώρα.
Τα υπόλοιπα στο επόμενο άρθρο μου.
ΥΓ: δεν είμαι τραμπολόγος. Απλά έζησα στις ΗΠΑ 17 χρόνια και τις ξέρω απο μέσα.