Η εκλογή του Donald Trump ως προέδρου των ΗΠΑ και "αναπάντεχη" ήταν από τους αυστηρούς τιμητές της αδιάφορης πορείας του ατόμου ανάμεσα από τα κοινωνικά γκρεμίσματα, αλλά και από τους πολιτικούς που με το εμμονικό τους σύνδρομο, παραμένουν θεατές μπροστά στην άθλια τύχη του όποιου ιδεώδους τους, ενώ εξακολουθούν να υπηρετούν με αποφλοιωμένη συνείδηση τα όποια συμφέροντα επιβάλλουν οι περιστάσεις.
Παρακολουθώντας κανείς τις αντιδράσεις συγκεκριμένων Ευρωπαίων ηγετών για την εκλογή του Donald Trump, με κορυφαίες εκείνες της Angela Merkel και του Francois Hollande, ωσάν οι δικές τους πράξεις μέχρι σήμερα αποδείχθηκαν γόνιμες και δημοκρατικές και "παντρεύονται" τις ελπίδες της ανθρωπότητας και τεκνοποιούν την πραγμάτωσή τους, διαπιστώνει την πολιτική υποκρισία στη διεθνή της διάσταση, αλλά και την περιφρόνηση των ελεύθερων θελήσεων, ανεξάρτητα αν δεν είναι οι ώριμοι καρποί φωτισμένων συνειδήσεων.
Οι λεκτικές εκτροπές κάποιων Ευρωπαίων αξιωματούχων, με προσβλητικό μάλιστα περιεχόμενο όχι τόσο για τον Donald Trump, όσο για την ελεύθερη θέληση των εκατομμυρίων Αμερικανών ψηφοφόρων του, δεν αποτελεί παρά συνειδητή κατάφαση στον εκούσιο ακρωτηριασμό της ίδιας υποτιθεμένης δημοκρατικής τους αντίληψης.
Και αυτοί οι πρώιμοι επικριτές του νεοεκλεγέντος Αμερικανού προέδρου, θα είναι οι ίδιοι που στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα θα επιδιώξουν να τον συναντήσουν και να κάνουν επίδειξη της εύκαμπτης σπονδυλικής τους στήλης, κάνοντας ταυτόχρονα επίδειξη ασυμφωνίας κενών λόγων και πράξεων και αποδεικνύοντας ότι μια νοητή γραμμή γνωρίζει, σαν σεισμογράφος ευπαθής, τις διακυμάνσεις των ανόδων και των καθόδων της πολιτικής επιπολαιότητας στις παρυφές ενίοτε της γελοιότητας.
Κι αυτή η νοητή γραμμή ολοένα και κατηφορίζει, ξεφεύγει από τους κραδασμούς των ελπίδων και τις ανασκιρτήσεις των κοινωνικών συνειδήσεων πολλών Ευρωπαικών κι όχι μόνο λαών. Ολοένα βουλιάζει προς την απύθμενη καταβόθρα της έλλειψης πολιτικού οράματος, ενώ αποδεικνύει ταυτόχρονα την έλλειψη ηγετικών φυσιογνωμιών σε Ευρωπαικό επίπεδο, την έλλειψη "προσωπικών ηρωισμών" που εμπνέουν το όραμα των μαζών και χαρίζουν την εμπιστοσύνη στην αξία του ανθρώπου, διανοίγοντας νέες προοπτικές.
Μπορεί ο Donald Trump να αποδειχθεί ένας "πεφυσιωμένος ασκός", ένας υπερφίαλος και υπεροπτικός "πρωταγωνιστής", ένας πολιτικός Ταρτούφος στη διεθνή σκηνή του πολιτικού παραλογισμού. Μπορεί να αποδειχθεί ένας "παράλυτος" ιδεολογικά και ανίκανος πολιτικά κυβερνήτης από την άλλη άκρη του Ατλαντικού, εμπνευσμένος απλώς από μια αθεμελίωτη αισιοδοξία, που του επιτρέπει να οραματίζεται πιο ισχυρή τη χώρα του, με όσα εκστόμισε κατά την προεκλογική του εκστρατεία- άλλα με γόμωση υπερβολής κι άλλα με περιεχόμενο αλήθειας, όπως για παράδειγμα το θέμα της εξομάλυνσης των σχέσεων με τη Ρωσία.
Θα το δούμε. Εκείνο που ωστόσο βλέπουμε προς το παρόν σε HD προβολή, και αφορά τους πρόσκαιρους Ευρωπαίους επικριτές του νέου Αμερικανού προέδρου με την αναμφίβολα αντισυμβατική ή έστω εκκεντρική προσωπικότητα, κάτι που ξεφεύγει από την κατεστημένη πολιτική νοοτροπία και λογική, είναι ότι οι αποφάσεις τους δεν μπορούν να καταγραφούν σε περγαμηνές σεβασμού της έννοιας της ελευθερίας και της δημοκρατίας χωρών, που εμφανίζονται ευάλωτες οικονομικά και κοινωνικά.
Μπορεί κάποιοι Ευρωπαίοι ηγέτες με νανοειδή ωστόσο πολιτικά γνωρίσματα να καλλιεργούν την αυταπάτη της οικονομικής σταθερότητας και της δημοκρατικότητας, αλλά σήμερα οι λαοί χρειάζονται ένα καινούργιο μύθο. Το μύθο του ελευθέρου ανθρώπου. Ο παλαιός έχει φθαρεί, τον έχουν ξεφτίσει οι αλλοπρόσαλλες πολιτικές και τα ανομολόγητα πολιτικά συμφέροντα. Εχει παραχωρήσει τη θέση του στο μύθο του δούλου για τους αδύναμους οικονομικά λαούς της Ευρώπης, με εύγλωττο παράδειγμα της Ελλάδας των πολλών δεινών και των τετελεσμένων γεγονότων.
Οι επικριτές λοιπόν του Donald Trump, ιδίως σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, όπου οι αδιαφορίες, οι απάθειες και οι δειλίες, οι χαλαρωμένοι κρίκοι της πολιτικής ευθύνης των ηγετών, των ατόμων μέσα στα σύνολα και των ατόμων με το σύνολο, αλλά και οι κακοί πολιτικοί ερμητισμοί και οι αποδράσεις από την πολιτική υπευθυνότητα σε συνδυασμό με τους κούφιους κομπασμούς, που υπερβαίνουν κατά πολύ εκείνους του Donald Trump, οδήγησαν σε άκαρπες και άκαιρες θυσίες λαών, με το φρούριο της ελευθερίας τους να έχει επί της ουσίας κατακυριευτεί.
Οσοι λοιπόν δούλεψαν και ασώτεψαν δυνάμεις για να δαμάσουν άλλους λαούς, όσοι έχουν αποξενωθεί από το αίσθημα της κοινωνικής τους ευθύνης με τις σκληρές πολιτικές που επέβαλλαν, δεν δικαιούνται να είναι τιμητές και κριτές με πομφολυγώδεις μάλιστα εκφράσεις περί ελευθερίας, δημοκρατίας, ισότητας κι άλλες παρόμοιες έννοιες, που με τόση ευκολία και έκδηλη αποφασιστικότητα τις παραβίασαν εν ονόματι μιας αδιέξοδης πορείας...