Δοκιμάζεται για άλλη μία ημέρα την Παρασκευή η δημοκρατία στην Τουρκία καθώς ο σουλτάνος Ερντογάν συνέλαβε πολιτικούς του αντιπάλους και φέρεται να έχει επιφέρει νέα λογοκρισία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Πέρα όμως από το αγαπημένο του σπορ, το κυνήγι των Κούρδων, ο κ. Ερντογάν έχει το τελευταίο διάστημα αναπτύξει και ένα νέο χόμπι, αυτό του αλυτρωτισμού και της αμφισβήτησης διεθνών συμφωνιών. Στο σημερινό του άρθρο στην Χουριέτ ο Burak Bekdil καυτηριάζει αυτή την νέα "τρέλα του" και ούτε λίγο ούτε πολύ λέει στον πρόεδρο της Τουρκίας ότι τα εδάφη που βρίσκεται η χώρα του ήταν κάποτε ελληνικά και εάν ο ίδιος θέλει να ψάξει πίσω στην ιστορία του τουρκικού έθνους δεν θα πρέπει να κοιτάει προς την Δύση αλλά προς τις στέπες της Ανατολής. Ακολουθεί το πολύ ενδιαφέρον άρθρο του κ. Bekdil, μεταφρασμένο από την αγγλική έκδοση της Χουριέτ.
Ορισμένοι παρατηρητές τον τελευταίο καιρό συμβουλεύουν τις ξένες κυβερνήσεις να μην ανησυχούν και πάρα πολύ για την όλο και πιο επιθετική αλυτρωτική ρητορική της Τουρκίας ( μέσω του προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν) γιατί σε ένα μεγάλο βαθμό απευθύνεται για εσωτερική κατανάλωση στην Τουρκία και όχι τόσο για να ακουστεί προς τα έξω. Λοιπόν, και ναι και όχι.
O αρθογράφος της Hurriyet, Burak Bekdil
Είναι αλήθεια ότι η ρεβιζιονιστική / εθνικιστική ρητορική πουλάει αρκετά καλά στην ιδεολογική αγορά της Τουρκίας ( και όλο και περισσότερο και σε άλλες χώρες). Είναι επίσης αλήθεια ότι ο λόγος του Ερντογάν στοχεύει κυρίως στον μέσο Τούρκο ψηφοφόρο, τον άνθρωπο που μπορεί πιο εύκολα να πεισθεί από κάθε αλυτρωτική ρητορική όταν στα αυτιά του φθάνουν ελκυστικές φράσεις με εθνικιστικές αξιώσεις όπως "το ένδοξο παρελθόν μας", "η μεγάλη αδικία που το μεγάλο μας έθνος αναγκάστηκε να υποστεί έναν αιώνα πριν", "κάποια ημέρα θα αναβιώσουμε την αυτοκρατορία μας". Προσθέστε στα παραπάνω την ρητορική "είμαστε οι πιο ευσεβείς μουσουλμάνοι" και δεν κερδίζεις μόνο ψηφοφόρους αλλά αφοσιωμένους οπαδούς οι οποίοι είναι έτοιμοι να πεθάνουν ή να σκοτώσουν για εσένα.
Το γεγονός ότι το target group του κυρίου Ερντογάν είναι ο μέσος Τούρκος ψηφοφόρος δεν αλλάζει το δεδομένο ότι ο ίδιος πιστεύει ολόψυχα σε αυτά που λέει, ή ότι θα μπορούσε να μετατρέψει την ρητορική σε μία παράλογη δράση κάποια μέρα εάν νομίζει, σε μία στιγμή εσφαλμένου υπολογισμού, ότι η Τουρκία είναι αρκετά ισχυρή ώστε να "την λάθος ροή της ιστορίας", σύμφωνα και με τα λόγια του πρώην πρωθυπουργού Αχμέτ Νταβούτογλου.
Επιπλέον τροφοδοτώντας με τέτοια συνθήματα μία κοινωνία γνωστή για την ξενοφοβία της, με νοοτροπία αυτο-απομονωτισμού και συλλογική επιθυμία να επιστρέψει στις ημέρες της δόξας είναι κάτι το οποίο μπορεί να αποβεί πολιτικά επικίνδυνο σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα δεδομένου ότι ένας 18χρόνος σημερινός "στρατιώτης" του κ. Ερντογάν πολύ πιθανόν να γίνει σε μερικές δεκαετίες ένας Τούρκος ηγέτης, ένας άλλος και πολύ πιο άγριος Ερντογάν.
Το πλέον σημαντικό όμως έιναι ότι η ρητορική του κυρίου Ερντογάν δεν στερείται μόνο του απλούστερου κανόνα της λογικής, αλλά είναι επίσης και ασυνεπής. Ξεχάστε την τελευταία αλυτρωτική του ομιλία όπου υποτίθεται ότι η Τουρκία θα μπορούσε να είχε σήμερα 3,5 με 4 εκατ. τετραγωνικά χιλιόμετρα γης αντί για τα 780 χιλ. τετραγωνικά χιλιόμετρα που έχει σήμερα. Θα μπορούσε να έχει. Αλλά αυτό δεν γίνεται. Γιατί στο μυαλό των ισλαμιστών, έχει σημασία το μέγεθος; Είναι η Τουρκία, με οποιοδήποτε αξιόπιστο διεθνές κριτήριο, μία καλύτερη χώρα, ας πούμε, από την Ελβετία - η οποία βρίσκεται σε 41.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, ή το 5% της τουρκικής γης.
Στην ίδια ομιλία, ο κ. Ερντογάν αναφέρθηκε στα ελληνικά νησιά στο Αιγαίο Πέλαγος. "Αυτά τα νησιά κάτω από την μύτη μας ήταν δικά μας" είπε. "Σε αυτά τα νησιά υπάρχουν μνημεία μας, η ιστορία μας, τα τζαμιά μας...". Αυτό είναι αλήθεια. Αλλά εφαρμόζοντας την ίδια λογική σε αυτό που είναι σήμερα η Τουρκία μπορεί να οδηγήσει σε αξιώσεις που σίγουρα δεν θα ήθελε ο κ. Ερντογάν.
Εάν το "έχουν χώρους λατρείας, ιστορία και μνημεία (σ.σ. από το παρελθόν)" σε χώρες του εξωτερικού μπορεί να δώσει το δικαίωμα σε ξένες χώρες το δικαίωμα να διεκδικούν εδάφη τότε εμείς οι Τούρκοι θα πρέπει να πακετάρουμε και να υπομείνουμε τις δυσκολίες από ένα μακρύ ταξείδι σε κάποια μακρινή στέπα.
Ξεχάστε τα αμέτρητα μνημειακά και ιστορικά σημάδια στα εδάφη της Ανατολίας που ανήκουν στην προ-τουρκική εποχή, σημειώστε μόνο ότι η πατριαρχική μητρόπολη των ελληνορθόδοξων στην Κωνσταντινούπολη (σ.σ. η Αγιά Σοφιά) που οι οπαδοί του κ. Ερντογάν με τόσο πάθος θέλουν να μετατρέψουν σε τζαμί, χτίστηκε το 537 μ. Χ., ή 816 χρόνια πριν χτιστεί το πρώτο τζαμί στην πόλη. Δεύτερον, επειδή ο κ. Ερντογάν μιλά συχνά για τον "στόχο 2071" , συνδιάζοντας το με το 1071, το έτος που οριοθετείται η έλευση των Τούρκων στις περιοχές της Ανατολίας, παραχέται ουσιαστικά ότι υπήρχαν μη τουρκικοί πολιτισμοί, τόποι λατρείας και ιστορίας στα εδάφη που είναι σήμερα η Τουρκία.
Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι αυτοί οι μη τουρκικοί πολιτισμοί θα πρέπει να έχουν μια νόμιμη αξίωση επί τουρκικού εδάφους σήμερα. Ακριβώς όπως η οθωμανική ιστορία και τα τζαμιά σε γειτονικές χώρες δεν θα πρέπει να δώσουν στην Τουρκία μία νόμιμη αξίωση για το τι είναι σήμερα "ξενιτιά".
Ο κ. Ερντογάν ισχυρίζεται ότι μπορεί να παραδώσει μαθήματα ιστορίας στον καθένα. Θα πρέπει όμως πρώτος από όλους να αναγνωρίσει ότι η ιστορία δεν ξεκινάει το 1071 ή το 1453.
Πηγή: hurriyetdailynews.com