Ιστορικός - Δρ Βαλκανικού Πολιτισμού
Ο Μιχαήλ Σοφρωνιάδης, Κωνσταντινουπολίτης δημοσιογράφος, γράφει το 1911 για μια επιστολή ομογενή από την Αμερική που στάλθηκε στο Βενιζέλο το 1910 και σχολιάζει αυτές τις γραμμές:
‘‘Θα δώση ο θεός να γυρίσουμε πίσω στα άγια χώματα όταν αποκτήσουμεν καλόν δήμαρχον, καλόν ειρηνοδίκην, καλόν δάσκαλον και καλόν παπά, δεν εφήγαμε, μας διώξαν από την πατρίδα’’.
Ο Αμερικανός πρόξενος στην Σμύρνη, Χόρτον, γράφει το 1922 για τους Έλληνες πολιτικούς:
"Ο Έλληνας πολιτικός θα φτάσει να θυσιάσει τη χώρα του, μαζί και πολλές ζωές, προκειμένου να κρατήσει το κόμμα του στην εξουσία για ακόμα λίγες εβδομάδες."
Αλλά το πρόβλημα το είχαν μόνο οι θεσμοί;
Η εφημερίδα Σκριπ εξηγεί το 1920 πως σκέφτηκε ο αφυπνισμένος αντιστασιακός Έλλην της εποχής και ψήφισε για την επιστροφή του βασιλιά, παρά τις πιέσεις των ξένων…
Δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τον αποκλεισμό, γιατί ο πόλεμος έληξε και το καταστατικό της Κοινωνίας των Εθνών το απαγορεύει (το πόσο η Κοινωνία των Εθνών μετρούσε, φάνηκε από την αδυναμία της να πετύχει τον σκοπό για τον οποίο ιδρύθηκε, να αποτρέψει έναν νέο παγκόσμιο πόλεμο).
Δε θα μου κάνουν εμπορικό αποκλεισμό ή θα μου επιβάλλουν οικονομικές κυρώσεις, γιατί είμαι πελάτης και οφειλέτης. Καμία διάθεση για αριθμητικά δεδομένα ή εναλλακτικές.
Σε ποιόν θα έδιναν τη Σμύρνη ή τη Θράκη αν μου τις έπαιρναν από την Ελλάδα; Η απάντηση ήταν εύκολη, στους Τούρκους.
Απλουστευτική λογική, θέαμα, λόγια, κανένα ενδιαφέρον για σχέδιο και στρατηγική. Θυμίζει κάτι;
Από πότε ξεκίνησε η παρακμή μας, πολύ πριν το 80, αναρωτιέσαι πόσο πίσω πρέπει να γυρίσεις για να το βρεις.