Την ώρα που η συζήτηση για το Κυπριακό περιστρέφεται γύρω από το διαπραγματευτικό ναυάγιο του Μοντ Πελερί, ήρθε μάλλον η στιγμή να δούμε την αλήθεια κατάματα.
Η Τουρκία είναι η μόνη νικήτρια στο Κυπριακό. Οι όποιες συνομιλίες και η όποια συμφωνία απλά θα μετριάσουν την ήττα του Ελληνισμού και θα περιορίσουν τα κέρδη της Αγκυρας.
Γιατί; Για πολλούς λόγους.
Ο πιο βασικός αναφέρθηκε το πρωί από το γνωστό δημοσιογράφο-αναλυτή, Γιώργο Καπόπουλο στο Radio 9,84 της Κρήτης. Στην Κύπρο το 1974 έγινε πόλεμος και νίκησε η Τουρκία. Για να εκδιωχθεί από το νησί αυτό μόνο με πόλεμο μπορεί να γίνει.
Από το 1974 μέχρι σήμερα έχουν περάσει 42 χρόνια. Οι άνθρωποι που έζησαν τα γεγονότα αλλά και οι πρωταγωνιστές εκείνων των ημερών, απέρχονται πλέον από τη ζωή. Οι επόμενοι, είτε πολιτικοί, είτε όχι, μεγάλωσαν σε ένα περιβάλλον με τη διχοτόμηση ως status quo.
Το "Δεν Ξεχνώ" σκονίστηκε, οι 1619 αγνοούμενοι δε μάθαμε τι απέγιναν. Στο ενδιάμεσο όμως η Τουρκία φρόντισε να ρίξει γερές άγκυρες στο νησί. Δεν είναι μόνοι οι χιλιάδες έποικοι, είναι και τα έργα υποδομών από την ηπειρωτική Τουρκία προς την Κύπρο. Αγωγοί νερού και τώρα μεταφορά ηλεκτρικού ρεύματος.
Η Τουρκία υλοποιεί ένα σταθερό σχέδιο οριστικής διχοτόμησης και μελλοντικής προσάρτησης των Κατεχομένων. Αυτό φανερώνουν οι κινήσεις της όλα αυτά τα χρόνια.
Η Αγκυρα σε αντίθεση με την Αθήνα ήξερε να εκμεταλλεύεται τα δώρα των συγκυριών, να ζητά και να διεκδικεί.
Ποια θα ήταν άραγε η τύχη της Βορείου Ηπείρου, της Ανατολικής Θράκης, της Ανατολικής Ρωμυλίας, της Πόλης, της Ιμβρου, της Τενέδου, της Κύπρου, του Πόντου και της Ιωνίας αν αντί για Εθνικό Διχασμό και Εμφύλιο, διαθέταμε σχέδιο και όραμα; Αν ήμασταν συνεπείς στο ραντεβού με την Ιστορία;
Στον αντίποδα η Τουρκία εκμεταλλεύθηκε το άνοιγμα της πίσω πόρτας από τη Μεγάλη Βρετανία στην Κύπρο. Και τότε άνοιξε ο χωρός της παράδοσής της με τον κατ'ευφημισμό εθνάρχη ονόματι Καραμανλή να την αναγνωρίζει ως εγγυήτρια δύναμη. Η σκυτάλη έπειτα δόθηκε στους ανόητους της Χούντας που οδηγήθηκαν στην απόσυρση της μεραρχίας και το ηλίθιο πραξικόπημα για να ξαναδοθεί στον "εθνάρχη" για να μας δηλώσει πως η Κύπρος βρίσκεται μακριά και να προελάσουν οι Τούρκοι σαν σε ορειβατικό περίπατο εν καιρώ...ανακωχής.
Έτσι χάθηκε η Κύπρος. Σε αυτή την εξελεκτική αλυσίδα γεγονότων μέχρι του σημείου ένας καχύποπτος να μπορούσε να σκεφθεί πολλά ως προς την αρμονία εναλλαγής των συμβάντων.
Συμφωνία με κατοχικό στρατό και έποικους στο νησί δεν μπορεί να υπάρξει από ελληνικής πλευράς, διότι θα σημάνει την οριστική - ολοκληρωτική απώλεια της Κύπρου στο όχι πολύ μακρινό μέλλον. Το αντίθετο - αντίστροφο ισχύει και για τους Τούρκους. Έκαναν έναν πόλεμο, έστω δίχως αντίπαλο, και κέρδισαν. Τα πάντα είναι με το μέρος τους. Η διαμορφωθείσα κατάσταση, ο χρόνος, ο συσχετισμός δυνάμεων, γιατί να συμφωνήσουν; Απεναντίας θα συνομιλούν και όλο θα ρίχνουν νέες απαιτήσεις στο τραπέζι στα πλαίσια του δόγματος the winner takes it all.
Κι ο Ελληνισμός βρίσκεται στο εκκρεμές της Κύπρου. Μια κάποια συμφωνία που όσο καλή και να είναι, θα νομιμοποιεί την παρουσία της Τουρκίας στο νησί ή συνέχιση της προσπάθειας με αντίπαλο το χρόνο αλλά ποντάροντας σε μια εναλλαγή ισορροπιών και τη γενικότερη γεωπολιτική αναταραχή;