Κανονικά θα έπρεπε η φραντζόλα ψωμιού αντί για 300-350γρ που είναι τώρα να είναι 500γρ, και οι υπεύθυνοι που πτώχευσαν ένα Ολόκληρο λαό να τους είχε δημευθεί η περιουσία και να είχαν ισόβια κάθειρξη. Κανονικά.
Xατζηαναγνώστου Γιώργος
Πρώτη δημοσίευση: fotavgeia.blogspot.gr
Ζώντας όμως το χθεσινό παραλήρημα της Black Friday κατά βάση της νεολαίας,η (χ)κανονικότητα της ζωής μας γεννήθηκε πάλι σαν ερωτηματικό. Τι είναι η κανονικότητα,τι σημαίνει όταν λέμε ότι αυτό ή το άλλο είναι κανονικό;
Είναι δηλαδή φυσιολογικό-κανονικό να στήνεσαι σε μια προβατοειδή ουρά για να αγοράσεις ένα χ προϊόν σε μία προσδοκώμενη μειωμένη ονομαστική τιμή:
H μήπως είναι φυσιολογικό τα ΜΜΕ να επεξεργάζονται επ αμοιβή την ροή της πληροφορίας διαμορφώνοντας την (χ) κανονικότητα;
Είναι κανονικό να μεταφέρεται ανιχνευτικά μια πληροφορία ότι δεν θα υπάρχει τέταρτο μνημόνιο,ενώ θα το το δής οσονούπω να υπερψηφίζεται Μία άλλη ονομασία;
Είναι κανονικότητα να γδέρνονται οι σφραγίδες αλλοδαπού κρέατος και να επανασφραγίζονται τοπικά σαν Ελληνικά γιατί έχουν διαφορά τιμής;
Είναι κανονικότητα να τρως σουβλάκι από βαρέλα γεμάτο χημικά που μαλακώνουν- αλλοιώνουν το κρέας χωρίς να το ξέρεις γιατί ονομαστικά είναι "χειροποίητο";
Όπως και να περιγράψει κανείς την έννοια κανονικότητα θα μπορούσε συνοπτικά να το περιγράψει σαν κάτι που είναι σύμφωνο, με το συνηθέστερο και αποδεκτό πρότυπο από την κοινωνία στην πλειοψηφία της. Ενίοτε και νομοθετημένα, ενώ η ενστικτώδης ανάγκη επιβίωσης είτε ηθικά, είτε οικονομικά είναι το αντίπαλο δέος ,δεδομένου ότι το νόμιμο δεν είναι και κατ ανάγκη ηθικό,εκφραζόμενο ως νομικός φορμαλισμός.
Ο προσδιορισμός δε της "κανονικότητας"είναι μεταβλητός τάχιστα λόγω της ζωντανής λεπτό προς λεπτό επιρροής των ΜΜΕ αλλά και των διαδικτυακών πληροφοριών που κατακλύζουν τον πολίτη.
Η όποια αναλυτική κριτική ικανότητα του συνόλου των πολιτών η οποία καθημερινά συνδιαμορφώνεται ,έχει να κάνει με ένα πλέγμα δεδομένων όπως παιδεία,ήθη,έθιμα,ψυχολογικό καθεστώς κ.α. γεγονός που περιπλέκει την αποκωδικοποίηση της.
Εντέλει η Κανονικότητα είναι ένα μοτίβο που έχει σταθερά κατά βάση χαρακτηριστικά και επαναλαμβάνεται.
Το πως τώρα αυτή διαμορφώνεται και αναγνωρίζουμε ενστικτωδώς εάν η παιδική εργασία στης φυτείες σοκολάτας είναι αποδεκτή σιωπηρά από την Σοκολατοβιομηχανία ή μη αποδεκτή έχει να κάνει με την "έκθεση" σε Δημόσια κριτική.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα σιωπηρής αποδοχής και κανονικότητας είναι ο τρόπος λειτουργίας του πειράματος στην Αγγλία στο Bletchley Park της ομάδας εργασίας Επιχείρηση Ultra με τους υπολογιστές όπου έσπασαν τον κώδικα Αίνιγμά του Χίτλερ.Εκεί μια πολυπληθής ομάδα αποδεχόταν σαν κανονικό την αγνωσία της εργασίας του συνεργάτη τους, στο όνομα του Δημοσίου Μυστικού συμφέροντος επ αμοιβή.
Aνάγκα και Θεοί πείθονται θα έλεγε κανείς
Η φράση αυτή προέρχεται από τον Σιμωνίδη (ἀνάγκᾳ δ᾿ οὐδὲ θεοὶ μάχονται, Σιμωνίδης 139) και μεταφράζεται ως εξής: "Στην ανάγκη ακόμα και οι θεοί υποχωρούν".Χρησιμοποιείται δε ακόμα και σήμερα, για να δηλώσει πως, όταν σε μια δύσκολη κατάσταση, υπάρχει μία μόνο διέξοδος, και οι πιο ανυποχώρητοι αναγκάζονται να την ακολουθήσουν.
Η σημερινή "κανονικότητα"στην χώρα της απόλυτης ένδειας με το 50% και πάνω των πολιτών να ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας ,αλλά για λόγους "αξιοπρέπειας" σιωπηλά πνίγουν της φωνές τους είναι το παράδοξο του επι δεκαετίες στοχευμένου αύριο σε όρους Ευγονικής.
Όμως τελικά τίποτα δεν είναι παράδοξο. Είμαστε ότι κάνουμε,και είναι προφανές ότι σαν πολίτες "εισπράττουμε" ΄'οτι αξίζουμε.
Η κανονικότητα μας είναι αυτό που ζούμε....
*Ο Χατζηαναγνώστου Γιώργος είναι Εntrepreneur Mικρομεσάιων Επιχειρήσεων.