Τα πολιτικά "εγκλήματα", η πολιτική αβελτηρία και ανικανότητα εξαγνίζονται με αναπαλαίωση ή ανασχηματισμό του πολιτικού προσωπικού. Οι ιδέες και οι αντιλήψεις της εξουσιαστικής προπαγάνδας παρουσιάζονται πάντα ως ελπιδοφόρες με νέα "προσωπεία". Και συντελούν στη μεγάλη εξαπάτηση του κοινωνικού συνόλου.
Ετσι συντηρείται ο παραλογισμός της δεσποτείας της γραφειοκρατικής εξουσίας, μια προσδιορισμένη πολιτική τάξη πραγμάτων, που παρουσιάζονται μάλιστα ως "προοπτική" ως΄πρόοδος και ανέλιξη της κοινωνίας. Ταυτόχρονα μια τρομερή σύγχυση κυριαρχεί στον καθορισμό του εννοιολογικού περιεχομένου πολλών χαρακτηρισμών της πολιτικής και γενικότερα της κοινωνικής ζωής.
Μια απαράδεκτη διαστρέβλωση ακόμα και των συμβόλων του λόγου ή του "προφίλ" των πολιτικών προσώπων που γίνεται εσκεμμένα από τους προπαγανδιστές και τους δημαγωγούς. Και αποτελεί πρόκληση για την κοινή λογική και κυνική αναίδεια των τυχοδιωκτών της εξουσίας η σκόπιμη παραμόρφωση των εννοιών της πολιτικής και η διαμόρφωση νέας 'εικόνας" για πολιτικούς με συγκεκριμένα γνωρίσματα, τους οποίους ωστόσο παρουσιάζουν με άλλο "προσωπείο".
Το φαινόμενο αυτό είναι παλαιά "αμαρτία" του πολιτικού κατεστημένου. Στο χώρο της πολιτικής οι έννοιες της ηθικής, της αλήθειας και της προόδου δεινοπάθησαν, κυριολεκτικά, από την πληθώρα των παραποιήσεων και των πλαστογραφιών, που κατά καιρούς υπέστησαν από τους ανενδοίαστους δημοκόπους. Οι προπαγανδιστές των πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων απευθύνονται στο συναίσθημα και ποτέ στη λογική. Απευθύνονται στην αγωνία του πολίτη.
Αυτή την απαράδεκτη κατάσταση βιώνουμε από την ώρα που ανακοινώθηκε ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης, με τους δημοσιογράφους να αναπαράγουν την πολιτική βλακεία και πονηρία. Μια απέλπιδα προσπάθεια του Αλέξη Τσίπρα να ανασυντάξει τις ισχνές δυνάμεις του και να επιμηκύνει την παραμονή του στην εξουσία...
Και μπορεί να ανήκει στη δικαιοδοσία της πολιτικής μαζικής ψυχολογίας η παθητική προς το παρόν αποδοχή από την κοινωνία των συνεπειών της πολιτικής ανικανότητας, όπως και η αιτιολόγηση της συμπεριφοράς του κυβερνητικού δίδυμου της συμφοράς άπτεται της ψυχοπαθολογίας, δεν μπορεί ωστόσο να περάσει απαρατήρητη η πολιτική αβελτηρία των τελευταίων ημερών, που εμφανίζεται με νέα "προσωπεία".
Ολος αυτός ο συρφετός πολιτικών προσώπων με νέα "προσωπεία" καθορίζει τις συντεταγμενες της πολιτικής ζωής, ενώ τίποτα δεν αλλάζει μέσα στην ενεστώσα πολιτική κονίστρα.