Η λογική συχνά παίζει το ρόλο του υπηρέτη σε καταστάσεις που ούτε η ίδια δημιουργεί, αλλά ούτε και τις αντιλαμβάνεται. Η λογική της τεχνικής προόδου αποδείχθηκε κατώτερη της θρησκευτικής λογικής. Η λογική αυτή εμφανίζεται στα μάτια μας σαν μια αδιανόητη δεξιοτεχνία, που δεν ξέρει αν υπηρετεί το καλό ή το κακό.
Η λογική δράση που παρουσιάστηκε μέσα από τη μορφή του θείου σαν όργανο του πολιτισμού, όχι μόνο δεν μπόρεσε να επηρεάσει το θυμικό και τις εκδηλώσεις του που είχαν αποκρουστεί σε παλαιότερες εποχές, αλλά αντίθετα έγινε όργανο των διαθέσεων με αλλαγμένη ίσως μορφή.
Η προσαρμογή έγινε προς την πλευρά του αυθόρμητου και του ανεξέλεγκτου, Η πνευματική ικανότητα κλήθηκε να υπηρετήσει τις ίδιες ιδιότητες, που κυβερνούσαν την ψυχή του ανθρώπου και πριν την είσοδο της λογικής στην γήινη ατμόσφαιρα.
Είναι πολύ νωρίς για να κρίνουμε και να εκτιμήσουμε την τύχη της λογικής που κυβερνάει τον άνθρωπο από τη στιγμή που πήρε το...φως από τους θεούς και της δίδαξε πως να διακρίνει το καλό από το κακό. Αλλά πρέπει να τονιστεί ότι η τύχη του ανθρώπου εξαρτάται από την τύχη της λογικής.
Η αλλαγή στις εκδηλώσεις αυτές αφορούν την τεχνική ή καλύτερα τη στρατηγική του θυμικού. Η λογική με την πείρα των αιώνων και των γνώσεων έμαθε να πράττει το ίδιο, όπως και η μειωμένη λογική του παρελθόντος, αλλά με διαφορετικό τρόπο. Σε αυτό διαφέρει η εποχή αυτή από τις προηγούμενες εποχές. Δεν μπορούμε να αντιληφθούμε σε τι διαφέρει η εποχή αυτή από το κλίμα του υπερανθρώπου που δίδαξε ο Νίτσε, ότι έπρεπε να έλθει για μια αληθινή πορεία που θα γκρεμίζονταν τα είδωλα και θα κατέρρεαν οι προθέσεις των αδυνάτων.
Εχει έλθει τώρα η βασιλεία της δύναμης. Αν ζούσε ο Νίτσε θα έπρεπε να ήταν ικανοποιημένος. Αυτό που μιλούσε από τα βάθη του θυμικού το επιζητούσαν οι άνθρωποι και έγινε πραγματικότητα.
Τα οχυρά της θρησκείας και των ιδεών κλονίζονται μπροστά στην ορμή των "πολιτισμένων βαρβάρων", αλλά η ψυχή αμφιβάλλει αν το τέρμα είναι αυτό που ζήτησε ή αν δεν παρασύρθηκε από τις ανεξέλεγκτες και ανεξάντλητες δυνάμεις του θυμικού, που η λογική δεν μπόρεσε να κατευθύνει, δείχνοντας πλήρη αδυναμία στη χειραγώγηση της ανθρώπινης μοίρας.