Του Παντελή Αρέθα
Ο κόσμος του παγκόσμιου οικονομικού λησταρχείου είναι ανάσταστος με την εκλογή του Τραμπ στην Αμερικάνικη Προεδρεία. Κινήσανε γη και ουρανό για να βάλουν στο Λευκό Οίκο μια κόφτρα, που άρχισε την καριέρα της όπως ο σύζυγός της, σαν εξουσιομανής ριζοσπαστική αντικαθεστωτική, κοινώς κομμουνίστρια. Η Χίλαρι Ρόνταμ Κλίντον, μετά από χίλιες μεταλλάξεις, απατεωνιές, παρανομίες και τερατώδη εγκλήματα όπου την έπαιρνε, έβαλε πλώρη για το Λευκό Οίκο με τις ευλογίες του λησταρχείου, φορτωμένη εκατομμύρια για την προεκλογική της εκστρατεία, και με το 99% των ΜΜΕ να εξυμνούν τη μοναδικότητά της για Πρόεδρο των ΗΠΑ και σαν κορυφαίο αρπακτικό και παράνομο βασανιστή του παγκόσμιου χώρου.
Και γιατί όχι;
Πριν οχτώ χρόνια τα ΜΜΕ του λησταρχείου πήραν ένα μηδενικό από τον πολιτικό βούρκο του Σικάγου, και του υποσχέθηκαν να τον κάνουν Πρόεδρο των ΗΠΑ, με απόλυτη κάλυψη και ούριο άνεμο παγκοσμίως για τα πάντα, αρκεί να μην τα έκανε θάλασσα με τίποτα γκομενίσματα μέσα στο Λευκό Οίκο α-λα-Μπιλ Κλίντον/Λουϊνσκυ. Το αντάλλαγμα; Να υπηρετήσει πλήρως την ατζέντα του οικονομικού λησταρχείου. Και τα κατάφεραν. Και ο άνθρωπός τους απέδωσε πλουσιοπάροχα.
Μιλάμε φυσικά για τον Μπαράκ Ομπάμα.
Και ποια είναι η λησταρχική ατζέντα;
Η λησταρχική ατζέντα στην εποχή των οικονομικά ουσιαστικά ανύπαρκτων συνόρων συμπίπτει κατά τουλάχιστον 90% με την Εβραϊκή/Σιονιστική/ Ισραηλινή ατζέντα.
Δεν είναι όλοι οι Εβραίοι μέσα στο κόλπο, ούτε υποστηρίζουν όλοι την συγκεκριμένη ατζέντα. Δυστυχώς, το ποσοστό που είναι εκτός είναι πολύ μικρό· τόσο μικρό, που να μην έχει ουσιαστική σημασία.
Πρώτα όμως μια γρήγορη εξήγηση για το πώς οι Εβραίοι κατέληξαν με όλες τις οικονομίες κρατών στα χέρια τους, έμμεσα ή άμεσα, σχεδόν παντού.
Εδώ και 500 χρόνια ο Χριστιανισμός ήταν η κυρίαρχη «φλόγα» της εποχής. Λίγο αργότερα μπήκε στο χορό και το Ισλάμ με ανάλογες αξιώσεις κυριαρχίας. Και τα δύο αυτά παρότρυναν τους πιστούς να δουλεύουν μέχρι εξόντωσης, και να περιφρονούν τα υλικά αγαθά. Που φυσικά σημαίνει εθελούσια επίγεια σκλαβιά. Το βραβείο ήταν (και είναι) μια αιώνια ζωή ευδαιμονίας στον άλλο κόσμο, αφού πεθάνεις δηλαδή.
Με τους Χριστιανούς και μετά με τους Μουσουλμάνους να αποφεύγουν τα υλικά αγαθά και τον τότε βασικό τους αντιπρόσωπο, το χρυσάφι όπως ο διάολος το λιβάνι, κάποιος έπρεπε να βρεθεί να κάνει κουμάντο στην οικονομία. Παρουσιάστηκαν λοιπόν σαν υποψήφιοι για τη θέση οι παπάδες της Καθολικής εκκλησίας, και οι Εβραίοι φυσικά, που δεν έχουν τέτοιες απαγορεύσεις περί υλικών αγαθών στη δική τους εκδοχή του Θεού.
Οι Καθολικοί παπάδες έχασαν τη διεκδίκηση της πρωτειάς με την ιδιοτροπία του Ερίκου του 8ου της Αγγλίας να ξεφορτώνεται συζύγους που δεν του έδιναν γιό. Η άρνηση του Πάπα να επιτρέψει το διαζύγιο του Ερρίκου από την Άννα Μπολέυν σήμανε και την απόσχιση της Καθολικής εκκλησίας από το Αγγλοσαξωνικό σύστημα. Με τον Πάπα έξω από το παιχνίδι, μπούκαραν τελικά οι Εβραίοι και έστησαν το μαγαζί τους στην Αγγλία, που συνεχίζει να λειτουργεί μέχρι σήμερα στο θρυλικό Σίτυ του Λονδίνου.
Να, περιληπτικά τι έγινε με το χαρτονόμισμα και το χρυσό:
Πήγαινες στον Εβραίο το χρυσό που είχες κι έπαιρνες ένα χαρτί σαν απόδειξη. Μετά σιγά-σιγά το χαρτί κυκλοφορούσε σαν χρήμα με προσυπογραφές πίσω, όπως πάλαι ποτέ οι επιταγές εγχώρια. Μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για μια εποχή που το 90% των πληθυσμών ήταν αγράμματοι και δεν σκάμπαζαν ούτε από λογαριασμούς καν. Και να η γέννηση της μεγάλης απάτης που μας ταλαιπωρεί μέχρι σήμερα:
Μια μέρα ο ενεχυροδανειστής/χρυσοφύλακας αντιλήφθηκε ότι από τα 100 κιλά χρυσάφι στο σεντούκι του, το πολύ-πολύ τα δέκα πήγαιναν να του ζητήσουν σε ανταλλαγή για χαρτονομίσματα/αποδείξεις. Μένανε μέσα λοιπόν 90 κιλά χρυσό.
ΚΑΙ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΛΠΟ:
(Διαβάστε το πολλές φορές το παρακάτω, γιατί χωρίς αυτό αποκλείεται να μπορέσετε ποτέ να καταλάβετε τα σύγχρονα οικονομικά).
Ο Ενεχυροδανειστής/χρυσοφύλακας, χρησιμοποιώντας την ικανότητά του να κάνει αριθμητικές πράξεις είδε ξαφνικά ότι το 90 (τα 90 κιλά δηλαδή) είναι το 10% του 900. ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΕ ΛΟΙΠΟΝ και δημιούργησε αποδείξεις χρυσού για 900 κιλά χρυσό και τα έβαλε όλα στην τσέπη του. Χρησιμοποιώντας αυτά τα «λεφτά» δεκαπλασίασε σε μια μέρα την ποσότητα χρήματος που κυκλοφορούσε σε όλη την επικράτεια, όλα για πάρτη του! Και ξαφνικά οι τύποι με τα δυο-τρια ενεχυροδανειστήρια στην πόλη έγιναν οι πλουσιότεροι στη χώρα. Υπήρχε το ρίσκο βέβαια να ζητηθεί ανταλλαγή αποδείξεων πάνω από τα 90 κιλά, αλλά αυτό γινόταν σπάνια, και σε αυτή την περίπτωση ο ένας βοηθούσε τον άλλον, συμπληρώνοντας το χρυσό που χρειαζόταν για να μην αποκαλυφθεί η απάτη.
ΕΤΣΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΣΗΜΕΡΑ. Έτσι στήθηκε η μεγάλη απάτη. Επιπλέον, σήμερα, οι Τραπεζίτες δεν χρειάζεται πλέον να ανησυχούν ότι θα αποκαλυφθούν σαν απατεώνες. Με τον καιρό, κατάφεραν αυτό το κόλπο (το να έχεις 100 ευρώ και να μπορείς να φτιάχνεις για πάρτη σου άλλα 900) να το κάνουν νόμο, που ισχύει ΜΟΝΟ για τις Τράπεζες. Και νόμιμα πλέον οι Τράπεζες μπορούν να δεκαπλασιάζουν όσα έχουν στο θησαυροφυλάκιο, δημιουργώντας έτσι λεφτά από αέρα κοπανιστό.
Η ιστορία που πουλάνε στα σχολεία που διδάσκουν οικονομικά αντί της παραπάνω είναι η εξής (και ο περισσότερος κόσμος το χάφτει και δεν ερευνάει παραπέρα):
«Η Τράπεζα έχει ένα εκατομμύριο σε καταθέσεις και το δανείζει, μένοντας με 100 χιλιάρικα. Για αυτό το λόγο δεν έχει λεφτά να δώσει αν όλοι ζητήσουν τα λεφτά τους την ίδια μέρα». ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ. Τα λεφτά των καταθέσεων δεν πάνε πουθενά, εκτός κι αν οι καταθέτες κάνουν ανάληψη. Ο επιπρόσθετος αέρας ο κοπανιστός είναι που δανείζεται. Το πρόβλημα είναι, όταν οι καταθέτες αποσύρουν τα λεφτά τους και η Τράπεζα έχει δανείσει όλον τον αέρα κοπανιστό, τότε η αναλογία της απατεωνιάς που επιτρέπεται (ένα ευρώ για κάθε 9 δανεισμένα) χάνεται και κάποιος πρέπει να αναπληρώσει τις καταθέσεις για να αποκατασταθεί η αναλογία.
Αυτή την αναλογία εποπτεύει η Κεντρική Τράπεζα. Όταν γίνεται έλεγχος στις Τράπεζες, αυτός είναι ο μόνος ουσιαστικός δείκτης που μετράει. Και όταν η Κεντρική Τράπεζα είναι ιδιωτική, όπως είναι άμεσα στις ΗΠΑ ή έμμεσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τότε βράσε ρύζι, όπως λένε.
Αυτό που έγινε το 1929 στις ΗΠΑ ήταν καθαρά μια τεχνητή κρίση από την Κεντρική Τράπεζα. Θα μπορούσαν κάλλιστα οι Τράπεζες να δώσουν στον κόσμο τα λεφτά των καταθέσεών τους, αλλά αν το έκαναν θα έμεναν όλες έξω από τη ρύθμιση του «δεκαπλάσιου» και συνεπώς θα έχαναν την άδειά τους, θα χρειοκοπούσαν, θα έκλειναν κτλ. Η όλη φασαρία έγινε για να μαζευτεί η εξάπλωση του χρήματος και να φύγουν κάποιες ανεπιθύμητες Τράπεζες από το σύστημα. Θα μπορούσε κάλλιστα η Κεντρική Τράπεζα πριν ξεσπάσει η κρίση να είχε στριμώξει τις Τράπεζες που είχαν υπερβεί το όριο και να τυπώσει αρκετά λεφτά για να δώσει στον κόσμο τις καταθέσεις του. Σε λίγες μέρες η ομαλότητα θα είχε αποκατασταθεί.
Η Κεντρική Τράπεζα στο μεταξύ φτιάχνει όσο χρήμα θέλει και το δανείζει στις Τραπεζες ή στο κράτος το ίδιο με χαμηλό επιτόκιο. Αυτό το χρήμα που η Κεντρική Τρπαέζα το φτιάχνει από το τίποτα, με το που πάει στις Τράπεζες δεκαπλασιάζεται, και το πανηγύρι συνεχίζεται.
Μα, θα πει κανείς, αφού φτιάχνουν όσο χρήμα θέλουν, γιατί πιέζουν τον κοσμάκη και τον ταράζουν στη φορολογία; Η απάντηση είναι η εξής:
Το χρήμα που φτιάχνουν από το τίποτα -ένα μεγάλο μέρος του τουλάχιστον- πρέπει να το δανείζουν με τόκο, και να τρέχει ο δανειζόμενος να δουλέψει, να χτίσει, να δημιουργήσει κτλ. για να δημιουργηθεί παραγωγική δουλειά πίσω από τα δανεικά. Αλλιώς, χρήμα που πάει στην αγορά χωρίς δουλειά πιέζει το υπάρχον χρήμα και το σπρώχνει να χάσει την αξία του, να γίνει δηλαδή πληθωριστικό.
Και εξάλλου υπάρχει και ο σαδισμός. Να βλέπεις τον άλλον που δεν είναι δικτυωμένος, και δεν έχει πρόσβαση σε τσάμπα εκατομμύρια όπως εσύ, να ψοφάει στη δουλειά και να υποφέρει, χωρίς να μπορεί να καλυτερεύσει τη ζωή του, ενώ εσύ τον χλευάζεις και κυκλοφορείς με τις καλύτερες γκόμενες και θαλαμηγό της τελευταίας λέξης χωρίς καν να κοπιάσεις (βλέπε Σόρος κτλ.), ε, αυτό, αν είσαι σαδιστής σε ανεβάζει στα σίγουρα.
Μέσα σε τρείς αιώνες που το κόλπο δουλεύει, το λησταρχείο αγόρασε τα ΜΜΕ, έβαλε παντού στα Πανεπιστήμια δικούς του ανθρώπους, γέμισε τον τόπο με ΜΚΟ και μυστικές και μη επιτροπές (Think tanks, Bilderberg κτλ.) όπου βρίσκουν δουλειά οι άνθρωποί του με άχρηστα διπλώματα κάθε λογής όπως Πολιτικός Ερευνητής, Οικονομικός Αναλυτής, Πολιτισμικός Αντιπρόσωπος, Ελεγκτής Επιστημονικής Διαύγειας, Ιστορικός Πιθανολόγος, Κλιματικός Ειδήμονας, Θρησκειακός Συγκριτολόγος και άλλα τέτοια φαιδρά και πρωτάκουστα. Από ένα τέτοιο μαγαζί, το Εβραϊκό Ινστιτούτο Λίβι (Levy Institute) έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ το τελευταίο του οικονομικό απόκτημα, τον Παπαδημητρίου.
Δουλειά όλων αυτών είναι η συνεχής πλύση εγκεφάλου του απλού πολίτη στα ΜΜΕ, η προώθηση των υποψηφίων του λησταρχείου για θέσεις πολιτικής εξουσίας και η διαμονοποίηση κάθε φωνής που τολμάει να κριτικάρει αρνητικά ή να αμφισβητήσει δημόσια την λησταρχική ατζέντα. Και ποιά είναι αυτή η λησταρχική ατζέντα;
Η πλήρης κυριαρχία της λησταρχικής μειονότητας στον πλανήτη και η εφαρμογή ολοκληρωτισμού παντού με αυτούς στο σβέρκο του κοσμάκη. Πως επιδιώκουν να κάνουν κάτι τέτοιο; Δημιουργώντας πολέμους παντού και επιβάλλοντας το δημοκρατικό σύστημα διακυβέρνησης. ΠΡΟΣΕΞΤΕ: Δεν προωθούν τη δημοκρατία, αλλά το δημοκρατικό σύστημα διακυβέρνησης. Τα δύο διαφέρουν. Η δημοκρατία προϋποθέτει την πολιτική και οικονομική διαπαιδαγώγηση του πολίτη. Το λησταρχείο με τους αντιπροσώπους του, τους πληρωμένους γενίτσαρους, και όσους προσηλυτίζει, αλλά και με τη βοήθεια ηλιθίων που ενστερνίζονται την προπαγάνδα του δουλεύει ασταμάτητα για την πλήρη ηλιθιοποίηση του κάθε πολίτη. Και με ηλίθιους πολίτες, η δημοκρατία δεν κολλάει. Με το δημοκρατικό σύστημα να εφαρμόζεται, χωρίς ο πολίτης να ξέρει ξεκάθαρα τι σημαίνουν τα διάφορα πολιτικά και οικονομικά διατυμπανιζόμενα, το αποτέλεσμα είναι να πηγαίνει και να ψηφίζει όποιον του υποδεικνύουν τα ΜΜΕ, που φυσικά είναι αγορασμένα από, και δουλεύουν για το λησταρχείο.
Στην παρούσα φάση το λησταρχείο εδρεύει στη Σίτυ του Λονδίνου, ένα οικονομικό τετράγωνο μέσα στο Λονδίνο, με δικούς του κανόνες και νόμους. Από εκεί ελέγχονται οικονομικά και οι ΗΠΑ. Μην σας φαίνεται περίεργο. Αυτό συμβαίνει από το 1913 και μετά, όταν επιτέλους οι λήσταρχοι κατάφεραν να στήσουν την Κεντρική Τράπεζα στις ΗΠΑ, με τη βοήθεια των Ροκφέλερ και ενός Εβραιογερμανού Τραπεζίτη του Πολ Γουόρμπεργκ. Το Σίτυ του Λονδίνου δεν ελέγχεται από το Ηνωμένο Βασίλειο. Το Σίτυ του Λονδίνου ελέγχει το Ηνωμένο Βασίλειο.
Και μια και στην ιστορία τους αυτοί οι τύποι διώχτηκαν από πολλά μέρη όταν το παράκαναν (και πάντα το παρακάνουν), επεδίωξαν και δημιούργησαν ένα εθνικά ανεξάρτητο κράτος (εγκληματικά φυσικά, το 1948), όπου, με το πρόσχημα της εθνικής κυριαρχίας τώρα, μπορούν να σβηστούν και να χαθούν τα ίχνη του οποιουδήποτε εγκληματία, και να ξεπλυθούν τα οποιαδήποτε χρηματικά ποσά με τον ευκολότερο τρόπο. Μιλάμε φυσικά για το Ισραήλ. Εκεί είναι ο πιο διεφθαρμένος φορολογικός παράδεισος του πλανήτη. Αλλά μόνο για Εβραίους, και για Εβραϊκά συμφέροντα.
Πίσω στον Ομπάμα τώρα:
Ο Ομπάμα ανακαλύφτηκε μεσόστρατα στην κάθοδο της Χίλαρι για Πρόεδρος και οι λήσταρχοι τρελαθήκανε με το ξαφνικό εύρημα: Μουσουλμανοτραφής, αλλά ευκαιριάκιας μέχρι τα μπούνια, ημιμαύρος, αλλά οπτικά τελείως μαύρος, ικανός να διαβάζει ομιλίες με παραστατικότητα, ο Ομπάμα ήταν η τέλεια κάλυψη για το λησταρχείο. Βέβαια, υπήρχαν κάτι ψιλά που έπρεπε να ταχτοποιηθούν, όπως το ότι μάλλον δεν είχε πάρει πτυχίο, και μάλλον δεν είχε γεννηθεί στις ΗΠΑ, άρα δεν μπορούσε νομικά να πάει για πρόεδρος. Αυτά, γρήγορα αποσιωπήθηκαν με πληρωμές για να σφραγιστούν τα αρχεία του στο Πανεπιστήμιο όπου είχε κάνει αίτηση για ειδική οικονομική μεταχείριση όντας ξένος φοιτητής, και με την παρουσίαση ενός πιστοποιητικού γέννησής του που και μια γάτα μπορεί να δει ότι είναι πλαστό. Τέλος πάντων, έπεσαν τα Μήντια να φάνε όποιον αμφισβητούσε το μοναδικό εύρημα, είπαν, είπαν, είπαν, μέχρι που ο κόσμος βαρέθηκε, κι είπε, εντάξει, εντάξει εντάξει, ας πάμε παρακάτω να τελειώνουμε. Κι έτσι άρχισε η μεγάλη θητεία του σουπερστάρ από το τίποτα, που θα διόρθωνε τα πάντα.
Ο Ομπάμα και η Χίλαρι Κλίντον ήταν οι βασικοί παίχτες που δημιούργησαν τις αιματοβαμμένες καταστάσεις στη Λιβύη, στην Αίγυπτο, στην Υεμένη και στη Συρία. Ο Ομπάμα διέλυσε τελείως το Ιράκ, από την τελειωτική αποσύνθεση του οποίου δημιουργήθηκε το Ισλαμικό κράτος, το οποίο οι ΗΠΑ χρηματοδοτούσαν και όπλιζαν μέχρι πρότινος, για να ρίξουν τον Ασάντ και να αποδιοργανώσουν και τη Συρία, όλα για χάρη του Ισραήλ. Την ίδια ώρα ακονίζανε τα μαχαίρια για επίθεση στο Ιράν, παρόλο που το Ιράν τηρούσε κατά γράμμα όλες τις διεθνείς συμφωνίες και όλες οι διεθνείς επιτροπές που επιθεωρούσαν τις εγκαταστάσεις του δεν έβρισκαν τίποτα μεμπτό.
Ταυτόχρονα, χρηματοδοτώντας και υποσχόμενοι έξυπνα τηλέφωνα για όλους και διάφορες άλλες τέτοιες τεχνολογικές γυαλιστερές χάντρες, έχουν κάνει το ΝΑΤΟ όργανο σιωπηλής πολιορκίας εναντίον της Ρωσίας, τοποθετώντας πυραύλους και άλλα τέτοια κονφέτι στα σύνορά της στην ανατολική Ευρώπη. Η Χίλαρι έλεγε ότι οι Αμερικανικοί πύραυλοι στην Πολωνία έχουν τοποθετηθεί εκεί, επειδή η Πολωνία απειλείται από το Ιράν. Δηλαδή, δεν μιλάμε για λίγη κοροϊδία. Ο σκοπός; Πόλεμος με τη Ρωσία. Οι Ρώσοι, έχοντας υποφέρει τα πάνδεινα σε 75 χρόνια κομμουνισμού από το Εβραϊκό κίνημα των Μπολσεβίκων, με τον Πούτιν τώρα στο τιμόνι δεν δίνουν άλλο ελευθερία κινήσεων στο λησταρχείο, μέσα στην Ρωσική Ομοσπονδία. Άρα ο Πούτιν πρέπει, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να εξοντωθεί.
Ο Ομπάμα ξεκίνησε τον ναυτικό «αποικισμό» της θάλασσας στη Νότια Κίνα, με μόνιμη παρουσία του Αμερικανικού στόλου και στρατηγικό κλείσιμο της θαλάσσιας κυκλοφορίας στην ευρύτερη περιοχή. Ο απώτερος σκοπός; Στρίμωγμα της Κίνς μέχρι να ξεσπάσει πόλεμος.
Και γιατί όλο πόλεμος; Διότι με τον πόλεμο οι κυβερνήσεις χρεώνονται υπέρμετρα, και το λησταρχείο αναδύεται όλο και πιο ισχυρό.
Φυσικά, ο πόλεμος εναντίον της τρομοκρατίας που ξεκίνησε ο πιο πρόσφατος Μπους είναι στην ουσία πόλεμος εναντιον όλου του Ισλάμ. Αυτός ο πόλεμος είναι κυριολεκτικά υποκινούμενος από Εβραϊκά/Ισραηλινά συμφέροντα. Οι ΗΠΑ, με το άγριο κυνηγητό που κάνουν στους Μουσουλμάνους τους έχουν εξαγριώσει άσχημα, δημιουργώντας προβλήματα για τα δικά τους συμφέροντα, που φυσικά είναι η ομαλή διεξαγωγή του εμπορίου του πετρελαίου στη συγκεκριμένη περιοχή. Αλλά, ποιός νοιάζεται; Η ατζέντα του λησταρχείου λέει, πρώτα, ότι θέλει το Ισραήλ. Αν τύχει και μετά περισσέψει κάτι για κάποιον άλλον, θα δούμε.
Από την άλλη μεριά, έχουμε το εξής φαινομενικά ακαταλαβίστικο: Γιατί η μουσουλμανοποίηση των ΗΠΑ και της Ευρώπης να επιδιώκεται τόσο σθεναρά από τους Εβραίους, εφόσον οι Εβραίοι δεν τα βρίσκουν με τους Μουσουλμάνους; Η απάντηση έχει ως εξής:
Η Εβραϊκή επιδίωξη στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη είναι να υπονομευθεί και να εξασθενισθεί το στοιχείο της λευκής φυλής όσο γίνεται περισσότερο, και μαζί του όλα τα χαρακτηριστικά που δημιούργησαν τον Ευρωπαϊκό πολιτισμό, ούτως ώστε να θρονιαστούν αυτοί εύκολα και μόνιμα στην καρέκλα του αναμφισβήτητου αφεντικού στη Δύση, οικονομικά και πολιτικά.
Αυτό το τελευταίο γίνεται κάτω από την αιγίδα της παγκόσμιας φυλετικής ομόνοιας, με το ψευτοσύνθημα ότι δεν υπάρχει καμία φυλετική διαφορά μεταξύ λαών, θρησκειών, κουλτούρας, πολιτισμού ηθών και εθίμων, ή κι αν υπάρχει, πρέπει να κάνουμε πως δεν υπάρχει, για μια καλύτερη παγκόσμια συνύπαρξη. Βέβαια, στο ατομικό επίπεδο ο κάθε άνθρωπος δικαιούται εξ ορισμού το σεβασμό των συνανθρώπων του, τον οποίον οφείλει και ο ίδιος στου άλλους, και την ίδια νομική προστασία που απολαμβάνουν οι άλλοι. Αυτό όμως ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ενάντια στην αποδοχή ότι οι άνθρωποι, και σαν άτομα, και σαν οργανωμένες ομάδες, και σαν λαοί διαφέρουν μεταξύ τους. Και καμιά φορά διαφέρουν τόσο, που να μην θέλουν δύο λαοί να προσεγγίσουν ο ένας τον άλλον. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι πρέπει να πάνε σε πόλεμο, ούτε ότι δεν μπορούν να σέβονται ο ένας τα διεθνώς αναγνωρισμένα βασικά δικαιώματα του άλλου.
Το λησταρχείο στις ΗΠΑ έχει διαβρώσει τον Δημοκρατικό κόμμα κατά 99,9% και ένα μεγάλο ποσοστό του Ρεπουμπλικανικού κόμματος, στο οποίο, ακόμα κάνει κουμάντο αρκετά, η παλιά Αγγλιοσαξωνική ελίτ. Το Δημοκρατικό κόμμα στις ΗΠΑ είναι κάτι σαν το ΠΑΣΟΚ, ή σαν τον τωρινό ΣΥΡΙΖΑ. Μέσα στο Ρεπουμπλικάνικο κόμμα υπάρχει μια δεξαμενή περίπου 60 εκατομμυρίων ψηφοφόρων που είναι Χριστιανοί φονταμενταλιστές. Αυτοί είναι Χριστιανοί Προτεστάντες, που πιστεύουν τη Βίβλο στη κυριολεξία. Στην Αποκάλυψη, η Βίβλος λέει ότι πρέπει να είμαστε στο πλευρό του Ισραήλ, ότι κι αν κάνει το Ισραήλ, αλλιώς δεν έχει Παράδεισο όταν γίνει η Δευτέρα Παρουσία.
Όλοι αυτοί στηρίζουν τυφλά το Ισραήλ. Κι από αυτούς δημιουργήθηκε το κίνημα μέσα στο Ρεπουμπλικανικό κόμμα των νεοσυντηρητικών (neo-cons) (Μπους, Τσένι, Ράμσφελντ κτλ), οι οποίοι συχνά τρέχουν να προωθήσουν την Εβραϊκή ατζέντα, ακόμα πιο παθιασμένα κι από τους ίδιους τους Εβραίους.
Έτσι λοιπόν, με τον πρόσφατο Μπους ξεκίνησε για τα καλά η αποδόμηση των ΗΠΑ. Ο Μπους διατυμπάνιζε ότι το σύνταγμα δεν είναι παρά ένα κομμάτι χαρτί που ο Πρόεδρος μπορεί να αγνοεί όπως του γουστάρει και όταν του γουστάρει. Αυτό είναι καθαρή ιεροσυλία και ψευδορκία. Όταν ορκίζεται ο Αμερικανός Πρόεδρος, δεν ορκίζεται ότι θα προστατεύσει τους Αμερικανούς ή ότι θα τους δώσει δουλειές ή ότι θα τους κάνει πλούσιους. Ορκίζεται ότι θα τηρήσει το σύνταγμα. Το να λές ότι περιφρονείς το σύνταγμα ισοδυναμεί ουσιαστικά με προδοσία. Αλλά, πώς να ξεσηκωθεί για κάτι τέτοιο ένας ηλιθιοποιημένος λαός;
Το σύνταγμα των ΗΠΑ λέει καθαρά ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να προσβάλει τον ιδιωτικό χώρο κανενός πολίτη, ούτε την ιδιοκτησία του, ούτε τα προσωπικά του ντοκουμέντα χωρίς συγκεκριμένη αυστηρότατη νομική διαδικασία. Ο Μπους το κατάργησε αυτό και η αστυνομία μπορεί να μπουκάρει χωρίς ένταλμα και χωρίς καμία νομική διαδικασία μέσα στο σπίτι του οποιουδήποτε Αμερικανού και να κάνει τα πάντα άνω-κάτω, με μόνη δικαιολογία την υποψία τρομοκρατίας. Ο Μπους επίσης μπορούσε να διατάξει τη φυλάκιση του οποιουδήποτε Αμερικανού για όσο καιρό του γούσταρε, χωρίς να του απαγγείλει καμία κατηγορία. Επίσης νομιμοποίησε τα βασανιστήρια, αν και εκτός των ΗΠΑ σε διάφορες Αμερικανικές βάσεις.
Ο Ομπάμα πήγε τα πράγματα ακόμα παραπέρα. Ο Ομπάμα πέρασε στην δικαιοδοσία του Προέδρου το δικαίωμα, χωρίς κανένα λόγο, μόνο και μόνο επειδή έτσι μπορεί να του καπνίσει, να διατάξει τη δολοφονία του οποιουδήποτε Αμερικανού, σε Αμερικανικό έδαφος κιόλας. Αυτά είναι τρελά πράγματα. Το λεγόμενο “Habeas Corpus,” το ότι δηλαδή δεν μπορεί η κυβέρνηση να στερήσει την ελευθερία σε κανέναν πολίτη χωρίς συγκεκριμένη νομική διαδικασία και χωρίς να του απαγγείλει συγκεκριμένες κατηγορίες είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της δημοκρατίας. Χωρίς αυτό, δημοκρατία, ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ.
Κανένας Πρόεδρος δεν θα είχε αποφύγει την νομική δίωξη και την κατακραυγή στα ΜΜΕ με τέτοια συμπεριφορά. Αλλά όλα αυτά που τόσο άνετα έκαναν ο Μπούς και ο Ομπάμα ήταν μέσα στην συμφωνημένη ατζέντα του λησταρχείου. Αν δεν ήταν, θα γινόταν της τρελής, με τα ΜΜΕ να σκούζουν παγκοσμίως, κυριολεκτικά για κρεμάλα. Αλλά, και οι δύο αυτοί κύριοι ήταν πιόνια του λησταρχείου και υπηρέτησαν πιστά την ατζέντα του (ο Ομπάμα ακόμα την υπηρετεί).
Αλλά, πάλι, ποιός να διαμαρτυρηθεί; Ο λαός; Το σύστημα έχει φροντίσει ο λαός εγκεφαλικά να φυτοζωεί.
Να μην ξεχάσουμε και τη λυσσασμένη προσπάθεια (που ευτυχώς ακόμα δεν έχει καρποφορήσει) του λησταρχείου να αφοπλίσει τον πληθυσμό. Να καταργήσει δηλαδή το συνταγματικό δικαίωμα των Αμερικανών να οπλοφορούν νόμιμα.
Όσον αφορά στην ελευθερία λόγου, αυτό έχει πλέον καταργηθεί με τον νόμο εναντίον «ομιλίας μίσους», που φυσικά εφαρμόζεται μόνο αν κάποιος κριτικάρει αρνητικά τους Εβραίους δημόσια. Αν ο νόμος ήταν να εφαρμόζεται για όλους το ίδιο, τότε ο ηθοποιός Ρόμπερτ Ντε Νίρο θα είχε ήδη συλληφθεί για το χυδαίο και απροκάλεστο βρίσιμο που έριξε στον υποψήφιο Τραμπ δημοσίως. Ο Ντε Νίρο όμως είναι Εβραίος, άρα απαλλάσσεται.
Αυτός ήταν ο Μπους, αυτός είναι ο Ομπάμα. Ο ένας πήγε το Αμερικανικό χρέος, από 7 τρις που είχε φτάσει σε 230 χρόνια ιστορίας σε 12 τρις, και ο άλλος το πήγε στα 20 τρις. Όλα τα πήρε η ελίτ. Το λησταρχείο δηλαδή. Κι αν αυτοί οι τελευταίοι δύο Πρόεδροι ενδιαφέρονταν για ιδεώδη όπως το διεθνές δίκαιο, και πραγματικά πίστευαν στην αξία κάθε ανθρώπινης ζωής, δεν θα είχαν αιματοκυλίσει μεταξύ άλλων, ούτε το Ιράκ ο πρώτος, ούτε τη Συρία ο δεύτερος.
Το γεγονός ότι ο Τραμπ εξελέγη Πρόεδρος των ΗΠΑ και όχι η χαϊδεμένη του λησταρχείου και χρηματοδοτημένη με απίστευτα ποσά πολεμοχαρής Χίλαρι Κλίντον θα πρέπει να δίνει σε όλους μας ελπίδα ότι το λησταρχείο δεν κάνει κουμάντο 100%, ότι μπορούμε να αντιδράσουμε, να αντισταθούμε και να αποφύγουμε τη μόνιμη θηλειά στο λαιμό που μας έχει ετοιμάσει.
Δεν ξέρουμε τι θα κάνει ο Τραμπ και πως θα φερθεί, ιδιαίτερα σε θέματα που αφορούν στην Ελλάδα. Όμως, το γεγονός ότι αποφύγαμε τη Χίλαρι είναι μεγάλη νίκη. Ο Τραμπ, αν προσπαθήσει να κάνει κάτι ουσιαστικά καλό για τους Αμερικανούς, θα έχει λυσσαλέο πόλεμο από όλα τα παραρτήματα του λησταρχείου. Και μπορεί και να τον δολοφονήσουν. Εμείς, οι απλοί πολίτες όμως, καλό είναι να ανοίξουμε τα μάτια μας επιτέλους και να μην συμβάλλουμε στην ίδια μας την καταστροφή, βοηθώντας το λησταρχείο να κυριαρχήσει.
Ο κόσμος του παγκόσμιου οικονομικού λησταρχείου είναι ανάσταστος με την εκλογή του Τραμπ στην Αμερικάνικη Προεδρεία. Κινήσανε γη και ουρανό για να βάλουν στο Λευκό Οίκο μια κόφτρα, που άρχισε την καριέρα της όπως ο σύζυγός της, σαν εξουσιομανής ριζοσπαστική αντικαθεστωτική, κοινώς κομμουνίστρια. Η Χίλαρι Ρόνταμ Κλίντον, μετά από χίλιες μεταλλάξεις, απατεωνιές, παρανομίες και τερατώδη εγκλήματα όπου την έπαιρνε, έβαλε πλώρη για το Λευκό Οίκο με τις ευλογίες του λησταρχείου, φορτωμένη εκατομμύρια για την προεκλογική της εκστρατεία, και με το 99% των ΜΜΕ να εξυμνούν τη μοναδικότητά της για Πρόεδρο των ΗΠΑ και σαν κορυφαίο αρπακτικό και παράνομο βασανιστή του παγκόσμιου χώρου.
Και γιατί όχι;
Πριν οχτώ χρόνια τα ΜΜΕ του λησταρχείου πήραν ένα μηδενικό από τον πολιτικό βούρκο του Σικάγου, και του υποσχέθηκαν να τον κάνουν Πρόεδρο των ΗΠΑ, με απόλυτη κάλυψη και ούριο άνεμο παγκοσμίως για τα πάντα, αρκεί να μην τα έκανε θάλασσα με τίποτα γκομενίσματα μέσα στο Λευκό Οίκο α-λα-Μπιλ Κλίντον/Λουϊνσκυ. Το αντάλλαγμα; Να υπηρετήσει πλήρως την ατζέντα του οικονομικού λησταρχείου. Και τα κατάφεραν. Και ο άνθρωπός τους απέδωσε πλουσιοπάροχα.
Μιλάμε φυσικά για τον Μπαράκ Ομπάμα.
Και ποια είναι η λησταρχική ατζέντα;
Η λησταρχική ατζέντα στην εποχή των οικονομικά ουσιαστικά ανύπαρκτων συνόρων συμπίπτει κατά τουλάχιστον 90% με την Εβραϊκή/Σιονιστική/ Ισραηλινή ατζέντα.
Δεν είναι όλοι οι Εβραίοι μέσα στο κόλπο, ούτε υποστηρίζουν όλοι την συγκεκριμένη ατζέντα. Δυστυχώς, το ποσοστό που είναι εκτός είναι πολύ μικρό· τόσο μικρό, που να μην έχει ουσιαστική σημασία.
Πρώτα όμως μια γρήγορη εξήγηση για το πώς οι Εβραίοι κατέληξαν με όλες τις οικονομίες κρατών στα χέρια τους, έμμεσα ή άμεσα, σχεδόν παντού.
Εδώ και 500 χρόνια ο Χριστιανισμός ήταν η κυρίαρχη «φλόγα» της εποχής. Λίγο αργότερα μπήκε στο χορό και το Ισλάμ με ανάλογες αξιώσεις κυριαρχίας. Και τα δύο αυτά παρότρυναν τους πιστούς να δουλεύουν μέχρι εξόντωσης, και να περιφρονούν τα υλικά αγαθά. Που φυσικά σημαίνει εθελούσια επίγεια σκλαβιά. Το βραβείο ήταν (και είναι) μια αιώνια ζωή ευδαιμονίας στον άλλο κόσμο, αφού πεθάνεις δηλαδή.
Με τους Χριστιανούς και μετά με τους Μουσουλμάνους να αποφεύγουν τα υλικά αγαθά και τον τότε βασικό τους αντιπρόσωπο, το χρυσάφι όπως ο διάολος το λιβάνι, κάποιος έπρεπε να βρεθεί να κάνει κουμάντο στην οικονομία. Παρουσιάστηκαν λοιπόν σαν υποψήφιοι για τη θέση οι παπάδες της Καθολικής εκκλησίας, και οι Εβραίοι φυσικά, που δεν έχουν τέτοιες απαγορεύσεις περί υλικών αγαθών στη δική τους εκδοχή του Θεού.
Οι Καθολικοί παπάδες έχασαν τη διεκδίκηση της πρωτειάς με την ιδιοτροπία του Ερίκου του 8ου της Αγγλίας να ξεφορτώνεται συζύγους που δεν του έδιναν γιό. Η άρνηση του Πάπα να επιτρέψει το διαζύγιο του Ερρίκου από την Άννα Μπολέυν σήμανε και την απόσχιση της Καθολικής εκκλησίας από το Αγγλοσαξωνικό σύστημα. Με τον Πάπα έξω από το παιχνίδι, μπούκαραν τελικά οι Εβραίοι και έστησαν το μαγαζί τους στην Αγγλία, που συνεχίζει να λειτουργεί μέχρι σήμερα στο θρυλικό Σίτυ του Λονδίνου.
Να, περιληπτικά τι έγινε με το χαρτονόμισμα και το χρυσό:
Πήγαινες στον Εβραίο το χρυσό που είχες κι έπαιρνες ένα χαρτί σαν απόδειξη. Μετά σιγά-σιγά το χαρτί κυκλοφορούσε σαν χρήμα με προσυπογραφές πίσω, όπως πάλαι ποτέ οι επιταγές εγχώρια. Μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για μια εποχή που το 90% των πληθυσμών ήταν αγράμματοι και δεν σκάμπαζαν ούτε από λογαριασμούς καν. Και να η γέννηση της μεγάλης απάτης που μας ταλαιπωρεί μέχρι σήμερα:
Μια μέρα ο ενεχυροδανειστής/χρυσοφύλακας αντιλήφθηκε ότι από τα 100 κιλά χρυσάφι στο σεντούκι του, το πολύ-πολύ τα δέκα πήγαιναν να του ζητήσουν σε ανταλλαγή για χαρτονομίσματα/αποδείξεις. Μένανε μέσα λοιπόν 90 κιλά χρυσό.
ΚΑΙ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΛΠΟ:
(Διαβάστε το πολλές φορές το παρακάτω, γιατί χωρίς αυτό αποκλείεται να μπορέσετε ποτέ να καταλάβετε τα σύγχρονα οικονομικά).
Ο Ενεχυροδανειστής/χρυσοφύλακας, χρησιμοποιώντας την ικανότητά του να κάνει αριθμητικές πράξεις είδε ξαφνικά ότι το 90 (τα 90 κιλά δηλαδή) είναι το 10% του 900. ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΕ ΛΟΙΠΟΝ και δημιούργησε αποδείξεις χρυσού για 900 κιλά χρυσό και τα έβαλε όλα στην τσέπη του. Χρησιμοποιώντας αυτά τα «λεφτά» δεκαπλασίασε σε μια μέρα την ποσότητα χρήματος που κυκλοφορούσε σε όλη την επικράτεια, όλα για πάρτη του! Και ξαφνικά οι τύποι με τα δυο-τρια ενεχυροδανειστήρια στην πόλη έγιναν οι πλουσιότεροι στη χώρα. Υπήρχε το ρίσκο βέβαια να ζητηθεί ανταλλαγή αποδείξεων πάνω από τα 90 κιλά, αλλά αυτό γινόταν σπάνια, και σε αυτή την περίπτωση ο ένας βοηθούσε τον άλλον, συμπληρώνοντας το χρυσό που χρειαζόταν για να μην αποκαλυφθεί η απάτη.
ΕΤΣΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΣΗΜΕΡΑ. Έτσι στήθηκε η μεγάλη απάτη. Επιπλέον, σήμερα, οι Τραπεζίτες δεν χρειάζεται πλέον να ανησυχούν ότι θα αποκαλυφθούν σαν απατεώνες. Με τον καιρό, κατάφεραν αυτό το κόλπο (το να έχεις 100 ευρώ και να μπορείς να φτιάχνεις για πάρτη σου άλλα 900) να το κάνουν νόμο, που ισχύει ΜΟΝΟ για τις Τράπεζες. Και νόμιμα πλέον οι Τράπεζες μπορούν να δεκαπλασιάζουν όσα έχουν στο θησαυροφυλάκιο, δημιουργώντας έτσι λεφτά από αέρα κοπανιστό.
Η ιστορία που πουλάνε στα σχολεία που διδάσκουν οικονομικά αντί της παραπάνω είναι η εξής (και ο περισσότερος κόσμος το χάφτει και δεν ερευνάει παραπέρα):
«Η Τράπεζα έχει ένα εκατομμύριο σε καταθέσεις και το δανείζει, μένοντας με 100 χιλιάρικα. Για αυτό το λόγο δεν έχει λεφτά να δώσει αν όλοι ζητήσουν τα λεφτά τους την ίδια μέρα». ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ. Τα λεφτά των καταθέσεων δεν πάνε πουθενά, εκτός κι αν οι καταθέτες κάνουν ανάληψη. Ο επιπρόσθετος αέρας ο κοπανιστός είναι που δανείζεται. Το πρόβλημα είναι, όταν οι καταθέτες αποσύρουν τα λεφτά τους και η Τράπεζα έχει δανείσει όλον τον αέρα κοπανιστό, τότε η αναλογία της απατεωνιάς που επιτρέπεται (ένα ευρώ για κάθε 9 δανεισμένα) χάνεται και κάποιος πρέπει να αναπληρώσει τις καταθέσεις για να αποκατασταθεί η αναλογία.
Αυτή την αναλογία εποπτεύει η Κεντρική Τράπεζα. Όταν γίνεται έλεγχος στις Τράπεζες, αυτός είναι ο μόνος ουσιαστικός δείκτης που μετράει. Και όταν η Κεντρική Τράπεζα είναι ιδιωτική, όπως είναι άμεσα στις ΗΠΑ ή έμμεσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τότε βράσε ρύζι, όπως λένε.
Αυτό που έγινε το 1929 στις ΗΠΑ ήταν καθαρά μια τεχνητή κρίση από την Κεντρική Τράπεζα. Θα μπορούσαν κάλλιστα οι Τράπεζες να δώσουν στον κόσμο τα λεφτά των καταθέσεών τους, αλλά αν το έκαναν θα έμεναν όλες έξω από τη ρύθμιση του «δεκαπλάσιου» και συνεπώς θα έχαναν την άδειά τους, θα χρειοκοπούσαν, θα έκλειναν κτλ. Η όλη φασαρία έγινε για να μαζευτεί η εξάπλωση του χρήματος και να φύγουν κάποιες ανεπιθύμητες Τράπεζες από το σύστημα. Θα μπορούσε κάλλιστα η Κεντρική Τράπεζα πριν ξεσπάσει η κρίση να είχε στριμώξει τις Τράπεζες που είχαν υπερβεί το όριο και να τυπώσει αρκετά λεφτά για να δώσει στον κόσμο τις καταθέσεις του. Σε λίγες μέρες η ομαλότητα θα είχε αποκατασταθεί.
Η Κεντρική Τράπεζα στο μεταξύ φτιάχνει όσο χρήμα θέλει και το δανείζει στις Τραπεζες ή στο κράτος το ίδιο με χαμηλό επιτόκιο. Αυτό το χρήμα που η Κεντρική Τρπαέζα το φτιάχνει από το τίποτα, με το που πάει στις Τράπεζες δεκαπλασιάζεται, και το πανηγύρι συνεχίζεται.
Μα, θα πει κανείς, αφού φτιάχνουν όσο χρήμα θέλουν, γιατί πιέζουν τον κοσμάκη και τον ταράζουν στη φορολογία; Η απάντηση είναι η εξής:
Το χρήμα που φτιάχνουν από το τίποτα -ένα μεγάλο μέρος του τουλάχιστον- πρέπει να το δανείζουν με τόκο, και να τρέχει ο δανειζόμενος να δουλέψει, να χτίσει, να δημιουργήσει κτλ. για να δημιουργηθεί παραγωγική δουλειά πίσω από τα δανεικά. Αλλιώς, χρήμα που πάει στην αγορά χωρίς δουλειά πιέζει το υπάρχον χρήμα και το σπρώχνει να χάσει την αξία του, να γίνει δηλαδή πληθωριστικό.
Και εξάλλου υπάρχει και ο σαδισμός. Να βλέπεις τον άλλον που δεν είναι δικτυωμένος, και δεν έχει πρόσβαση σε τσάμπα εκατομμύρια όπως εσύ, να ψοφάει στη δουλειά και να υποφέρει, χωρίς να μπορεί να καλυτερεύσει τη ζωή του, ενώ εσύ τον χλευάζεις και κυκλοφορείς με τις καλύτερες γκόμενες και θαλαμηγό της τελευταίας λέξης χωρίς καν να κοπιάσεις (βλέπε Σόρος κτλ.), ε, αυτό, αν είσαι σαδιστής σε ανεβάζει στα σίγουρα.
Μέσα σε τρείς αιώνες που το κόλπο δουλεύει, το λησταρχείο αγόρασε τα ΜΜΕ, έβαλε παντού στα Πανεπιστήμια δικούς του ανθρώπους, γέμισε τον τόπο με ΜΚΟ και μυστικές και μη επιτροπές (Think tanks, Bilderberg κτλ.) όπου βρίσκουν δουλειά οι άνθρωποί του με άχρηστα διπλώματα κάθε λογής όπως Πολιτικός Ερευνητής, Οικονομικός Αναλυτής, Πολιτισμικός Αντιπρόσωπος, Ελεγκτής Επιστημονικής Διαύγειας, Ιστορικός Πιθανολόγος, Κλιματικός Ειδήμονας, Θρησκειακός Συγκριτολόγος και άλλα τέτοια φαιδρά και πρωτάκουστα. Από ένα τέτοιο μαγαζί, το Εβραϊκό Ινστιτούτο Λίβι (Levy Institute) έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ το τελευταίο του οικονομικό απόκτημα, τον Παπαδημητρίου.
Δουλειά όλων αυτών είναι η συνεχής πλύση εγκεφάλου του απλού πολίτη στα ΜΜΕ, η προώθηση των υποψηφίων του λησταρχείου για θέσεις πολιτικής εξουσίας και η διαμονοποίηση κάθε φωνής που τολμάει να κριτικάρει αρνητικά ή να αμφισβητήσει δημόσια την λησταρχική ατζέντα. Και ποιά είναι αυτή η λησταρχική ατζέντα;
Η πλήρης κυριαρχία της λησταρχικής μειονότητας στον πλανήτη και η εφαρμογή ολοκληρωτισμού παντού με αυτούς στο σβέρκο του κοσμάκη. Πως επιδιώκουν να κάνουν κάτι τέτοιο; Δημιουργώντας πολέμους παντού και επιβάλλοντας το δημοκρατικό σύστημα διακυβέρνησης. ΠΡΟΣΕΞΤΕ: Δεν προωθούν τη δημοκρατία, αλλά το δημοκρατικό σύστημα διακυβέρνησης. Τα δύο διαφέρουν. Η δημοκρατία προϋποθέτει την πολιτική και οικονομική διαπαιδαγώγηση του πολίτη. Το λησταρχείο με τους αντιπροσώπους του, τους πληρωμένους γενίτσαρους, και όσους προσηλυτίζει, αλλά και με τη βοήθεια ηλιθίων που ενστερνίζονται την προπαγάνδα του δουλεύει ασταμάτητα για την πλήρη ηλιθιοποίηση του κάθε πολίτη. Και με ηλίθιους πολίτες, η δημοκρατία δεν κολλάει. Με το δημοκρατικό σύστημα να εφαρμόζεται, χωρίς ο πολίτης να ξέρει ξεκάθαρα τι σημαίνουν τα διάφορα πολιτικά και οικονομικά διατυμπανιζόμενα, το αποτέλεσμα είναι να πηγαίνει και να ψηφίζει όποιον του υποδεικνύουν τα ΜΜΕ, που φυσικά είναι αγορασμένα από, και δουλεύουν για το λησταρχείο.
Στην παρούσα φάση το λησταρχείο εδρεύει στη Σίτυ του Λονδίνου, ένα οικονομικό τετράγωνο μέσα στο Λονδίνο, με δικούς του κανόνες και νόμους. Από εκεί ελέγχονται οικονομικά και οι ΗΠΑ. Μην σας φαίνεται περίεργο. Αυτό συμβαίνει από το 1913 και μετά, όταν επιτέλους οι λήσταρχοι κατάφεραν να στήσουν την Κεντρική Τράπεζα στις ΗΠΑ, με τη βοήθεια των Ροκφέλερ και ενός Εβραιογερμανού Τραπεζίτη του Πολ Γουόρμπεργκ. Το Σίτυ του Λονδίνου δεν ελέγχεται από το Ηνωμένο Βασίλειο. Το Σίτυ του Λονδίνου ελέγχει το Ηνωμένο Βασίλειο.
Και μια και στην ιστορία τους αυτοί οι τύποι διώχτηκαν από πολλά μέρη όταν το παράκαναν (και πάντα το παρακάνουν), επεδίωξαν και δημιούργησαν ένα εθνικά ανεξάρτητο κράτος (εγκληματικά φυσικά, το 1948), όπου, με το πρόσχημα της εθνικής κυριαρχίας τώρα, μπορούν να σβηστούν και να χαθούν τα ίχνη του οποιουδήποτε εγκληματία, και να ξεπλυθούν τα οποιαδήποτε χρηματικά ποσά με τον ευκολότερο τρόπο. Μιλάμε φυσικά για το Ισραήλ. Εκεί είναι ο πιο διεφθαρμένος φορολογικός παράδεισος του πλανήτη. Αλλά μόνο για Εβραίους, και για Εβραϊκά συμφέροντα.
Πίσω στον Ομπάμα τώρα:
Ο Ομπάμα ανακαλύφτηκε μεσόστρατα στην κάθοδο της Χίλαρι για Πρόεδρος και οι λήσταρχοι τρελαθήκανε με το ξαφνικό εύρημα: Μουσουλμανοτραφής, αλλά ευκαιριάκιας μέχρι τα μπούνια, ημιμαύρος, αλλά οπτικά τελείως μαύρος, ικανός να διαβάζει ομιλίες με παραστατικότητα, ο Ομπάμα ήταν η τέλεια κάλυψη για το λησταρχείο. Βέβαια, υπήρχαν κάτι ψιλά που έπρεπε να ταχτοποιηθούν, όπως το ότι μάλλον δεν είχε πάρει πτυχίο, και μάλλον δεν είχε γεννηθεί στις ΗΠΑ, άρα δεν μπορούσε νομικά να πάει για πρόεδρος. Αυτά, γρήγορα αποσιωπήθηκαν με πληρωμές για να σφραγιστούν τα αρχεία του στο Πανεπιστήμιο όπου είχε κάνει αίτηση για ειδική οικονομική μεταχείριση όντας ξένος φοιτητής, και με την παρουσίαση ενός πιστοποιητικού γέννησής του που και μια γάτα μπορεί να δει ότι είναι πλαστό. Τέλος πάντων, έπεσαν τα Μήντια να φάνε όποιον αμφισβητούσε το μοναδικό εύρημα, είπαν, είπαν, είπαν, μέχρι που ο κόσμος βαρέθηκε, κι είπε, εντάξει, εντάξει εντάξει, ας πάμε παρακάτω να τελειώνουμε. Κι έτσι άρχισε η μεγάλη θητεία του σουπερστάρ από το τίποτα, που θα διόρθωνε τα πάντα.
Ο Ομπάμα και η Χίλαρι Κλίντον ήταν οι βασικοί παίχτες που δημιούργησαν τις αιματοβαμμένες καταστάσεις στη Λιβύη, στην Αίγυπτο, στην Υεμένη και στη Συρία. Ο Ομπάμα διέλυσε τελείως το Ιράκ, από την τελειωτική αποσύνθεση του οποίου δημιουργήθηκε το Ισλαμικό κράτος, το οποίο οι ΗΠΑ χρηματοδοτούσαν και όπλιζαν μέχρι πρότινος, για να ρίξουν τον Ασάντ και να αποδιοργανώσουν και τη Συρία, όλα για χάρη του Ισραήλ. Την ίδια ώρα ακονίζανε τα μαχαίρια για επίθεση στο Ιράν, παρόλο που το Ιράν τηρούσε κατά γράμμα όλες τις διεθνείς συμφωνίες και όλες οι διεθνείς επιτροπές που επιθεωρούσαν τις εγκαταστάσεις του δεν έβρισκαν τίποτα μεμπτό.
Ταυτόχρονα, χρηματοδοτώντας και υποσχόμενοι έξυπνα τηλέφωνα για όλους και διάφορες άλλες τέτοιες τεχνολογικές γυαλιστερές χάντρες, έχουν κάνει το ΝΑΤΟ όργανο σιωπηλής πολιορκίας εναντίον της Ρωσίας, τοποθετώντας πυραύλους και άλλα τέτοια κονφέτι στα σύνορά της στην ανατολική Ευρώπη. Η Χίλαρι έλεγε ότι οι Αμερικανικοί πύραυλοι στην Πολωνία έχουν τοποθετηθεί εκεί, επειδή η Πολωνία απειλείται από το Ιράν. Δηλαδή, δεν μιλάμε για λίγη κοροϊδία. Ο σκοπός; Πόλεμος με τη Ρωσία. Οι Ρώσοι, έχοντας υποφέρει τα πάνδεινα σε 75 χρόνια κομμουνισμού από το Εβραϊκό κίνημα των Μπολσεβίκων, με τον Πούτιν τώρα στο τιμόνι δεν δίνουν άλλο ελευθερία κινήσεων στο λησταρχείο, μέσα στην Ρωσική Ομοσπονδία. Άρα ο Πούτιν πρέπει, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να εξοντωθεί.
Ο Ομπάμα ξεκίνησε τον ναυτικό «αποικισμό» της θάλασσας στη Νότια Κίνα, με μόνιμη παρουσία του Αμερικανικού στόλου και στρατηγικό κλείσιμο της θαλάσσιας κυκλοφορίας στην ευρύτερη περιοχή. Ο απώτερος σκοπός; Στρίμωγμα της Κίνς μέχρι να ξεσπάσει πόλεμος.
Και γιατί όλο πόλεμος; Διότι με τον πόλεμο οι κυβερνήσεις χρεώνονται υπέρμετρα, και το λησταρχείο αναδύεται όλο και πιο ισχυρό.
Φυσικά, ο πόλεμος εναντίον της τρομοκρατίας που ξεκίνησε ο πιο πρόσφατος Μπους είναι στην ουσία πόλεμος εναντιον όλου του Ισλάμ. Αυτός ο πόλεμος είναι κυριολεκτικά υποκινούμενος από Εβραϊκά/Ισραηλινά συμφέροντα. Οι ΗΠΑ, με το άγριο κυνηγητό που κάνουν στους Μουσουλμάνους τους έχουν εξαγριώσει άσχημα, δημιουργώντας προβλήματα για τα δικά τους συμφέροντα, που φυσικά είναι η ομαλή διεξαγωγή του εμπορίου του πετρελαίου στη συγκεκριμένη περιοχή. Αλλά, ποιός νοιάζεται; Η ατζέντα του λησταρχείου λέει, πρώτα, ότι θέλει το Ισραήλ. Αν τύχει και μετά περισσέψει κάτι για κάποιον άλλον, θα δούμε.
Από την άλλη μεριά, έχουμε το εξής φαινομενικά ακαταλαβίστικο: Γιατί η μουσουλμανοποίηση των ΗΠΑ και της Ευρώπης να επιδιώκεται τόσο σθεναρά από τους Εβραίους, εφόσον οι Εβραίοι δεν τα βρίσκουν με τους Μουσουλμάνους; Η απάντηση έχει ως εξής:
Η Εβραϊκή επιδίωξη στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη είναι να υπονομευθεί και να εξασθενισθεί το στοιχείο της λευκής φυλής όσο γίνεται περισσότερο, και μαζί του όλα τα χαρακτηριστικά που δημιούργησαν τον Ευρωπαϊκό πολιτισμό, ούτως ώστε να θρονιαστούν αυτοί εύκολα και μόνιμα στην καρέκλα του αναμφισβήτητου αφεντικού στη Δύση, οικονομικά και πολιτικά.
Αυτό το τελευταίο γίνεται κάτω από την αιγίδα της παγκόσμιας φυλετικής ομόνοιας, με το ψευτοσύνθημα ότι δεν υπάρχει καμία φυλετική διαφορά μεταξύ λαών, θρησκειών, κουλτούρας, πολιτισμού ηθών και εθίμων, ή κι αν υπάρχει, πρέπει να κάνουμε πως δεν υπάρχει, για μια καλύτερη παγκόσμια συνύπαρξη. Βέβαια, στο ατομικό επίπεδο ο κάθε άνθρωπος δικαιούται εξ ορισμού το σεβασμό των συνανθρώπων του, τον οποίον οφείλει και ο ίδιος στου άλλους, και την ίδια νομική προστασία που απολαμβάνουν οι άλλοι. Αυτό όμως ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ενάντια στην αποδοχή ότι οι άνθρωποι, και σαν άτομα, και σαν οργανωμένες ομάδες, και σαν λαοί διαφέρουν μεταξύ τους. Και καμιά φορά διαφέρουν τόσο, που να μην θέλουν δύο λαοί να προσεγγίσουν ο ένας τον άλλον. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι πρέπει να πάνε σε πόλεμο, ούτε ότι δεν μπορούν να σέβονται ο ένας τα διεθνώς αναγνωρισμένα βασικά δικαιώματα του άλλου.
Το λησταρχείο στις ΗΠΑ έχει διαβρώσει τον Δημοκρατικό κόμμα κατά 99,9% και ένα μεγάλο ποσοστό του Ρεπουμπλικανικού κόμματος, στο οποίο, ακόμα κάνει κουμάντο αρκετά, η παλιά Αγγλιοσαξωνική ελίτ. Το Δημοκρατικό κόμμα στις ΗΠΑ είναι κάτι σαν το ΠΑΣΟΚ, ή σαν τον τωρινό ΣΥΡΙΖΑ. Μέσα στο Ρεπουμπλικάνικο κόμμα υπάρχει μια δεξαμενή περίπου 60 εκατομμυρίων ψηφοφόρων που είναι Χριστιανοί φονταμενταλιστές. Αυτοί είναι Χριστιανοί Προτεστάντες, που πιστεύουν τη Βίβλο στη κυριολεξία. Στην Αποκάλυψη, η Βίβλος λέει ότι πρέπει να είμαστε στο πλευρό του Ισραήλ, ότι κι αν κάνει το Ισραήλ, αλλιώς δεν έχει Παράδεισο όταν γίνει η Δευτέρα Παρουσία.
Όλοι αυτοί στηρίζουν τυφλά το Ισραήλ. Κι από αυτούς δημιουργήθηκε το κίνημα μέσα στο Ρεπουμπλικανικό κόμμα των νεοσυντηρητικών (neo-cons) (Μπους, Τσένι, Ράμσφελντ κτλ), οι οποίοι συχνά τρέχουν να προωθήσουν την Εβραϊκή ατζέντα, ακόμα πιο παθιασμένα κι από τους ίδιους τους Εβραίους.
Έτσι λοιπόν, με τον πρόσφατο Μπους ξεκίνησε για τα καλά η αποδόμηση των ΗΠΑ. Ο Μπους διατυμπάνιζε ότι το σύνταγμα δεν είναι παρά ένα κομμάτι χαρτί που ο Πρόεδρος μπορεί να αγνοεί όπως του γουστάρει και όταν του γουστάρει. Αυτό είναι καθαρή ιεροσυλία και ψευδορκία. Όταν ορκίζεται ο Αμερικανός Πρόεδρος, δεν ορκίζεται ότι θα προστατεύσει τους Αμερικανούς ή ότι θα τους δώσει δουλειές ή ότι θα τους κάνει πλούσιους. Ορκίζεται ότι θα τηρήσει το σύνταγμα. Το να λές ότι περιφρονείς το σύνταγμα ισοδυναμεί ουσιαστικά με προδοσία. Αλλά, πώς να ξεσηκωθεί για κάτι τέτοιο ένας ηλιθιοποιημένος λαός;
Το σύνταγμα των ΗΠΑ λέει καθαρά ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να προσβάλει τον ιδιωτικό χώρο κανενός πολίτη, ούτε την ιδιοκτησία του, ούτε τα προσωπικά του ντοκουμέντα χωρίς συγκεκριμένη αυστηρότατη νομική διαδικασία. Ο Μπους το κατάργησε αυτό και η αστυνομία μπορεί να μπουκάρει χωρίς ένταλμα και χωρίς καμία νομική διαδικασία μέσα στο σπίτι του οποιουδήποτε Αμερικανού και να κάνει τα πάντα άνω-κάτω, με μόνη δικαιολογία την υποψία τρομοκρατίας. Ο Μπους επίσης μπορούσε να διατάξει τη φυλάκιση του οποιουδήποτε Αμερικανού για όσο καιρό του γούσταρε, χωρίς να του απαγγείλει καμία κατηγορία. Επίσης νομιμοποίησε τα βασανιστήρια, αν και εκτός των ΗΠΑ σε διάφορες Αμερικανικές βάσεις.
Ο Ομπάμα πήγε τα πράγματα ακόμα παραπέρα. Ο Ομπάμα πέρασε στην δικαιοδοσία του Προέδρου το δικαίωμα, χωρίς κανένα λόγο, μόνο και μόνο επειδή έτσι μπορεί να του καπνίσει, να διατάξει τη δολοφονία του οποιουδήποτε Αμερικανού, σε Αμερικανικό έδαφος κιόλας. Αυτά είναι τρελά πράγματα. Το λεγόμενο “Habeas Corpus,” το ότι δηλαδή δεν μπορεί η κυβέρνηση να στερήσει την ελευθερία σε κανέναν πολίτη χωρίς συγκεκριμένη νομική διαδικασία και χωρίς να του απαγγείλει συγκεκριμένες κατηγορίες είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της δημοκρατίας. Χωρίς αυτό, δημοκρατία, ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ.
Κανένας Πρόεδρος δεν θα είχε αποφύγει την νομική δίωξη και την κατακραυγή στα ΜΜΕ με τέτοια συμπεριφορά. Αλλά όλα αυτά που τόσο άνετα έκαναν ο Μπούς και ο Ομπάμα ήταν μέσα στην συμφωνημένη ατζέντα του λησταρχείου. Αν δεν ήταν, θα γινόταν της τρελής, με τα ΜΜΕ να σκούζουν παγκοσμίως, κυριολεκτικά για κρεμάλα. Αλλά, και οι δύο αυτοί κύριοι ήταν πιόνια του λησταρχείου και υπηρέτησαν πιστά την ατζέντα του (ο Ομπάμα ακόμα την υπηρετεί).
Αλλά, πάλι, ποιός να διαμαρτυρηθεί; Ο λαός; Το σύστημα έχει φροντίσει ο λαός εγκεφαλικά να φυτοζωεί.
Να μην ξεχάσουμε και τη λυσσασμένη προσπάθεια (που ευτυχώς ακόμα δεν έχει καρποφορήσει) του λησταρχείου να αφοπλίσει τον πληθυσμό. Να καταργήσει δηλαδή το συνταγματικό δικαίωμα των Αμερικανών να οπλοφορούν νόμιμα.
Όσον αφορά στην ελευθερία λόγου, αυτό έχει πλέον καταργηθεί με τον νόμο εναντίον «ομιλίας μίσους», που φυσικά εφαρμόζεται μόνο αν κάποιος κριτικάρει αρνητικά τους Εβραίους δημόσια. Αν ο νόμος ήταν να εφαρμόζεται για όλους το ίδιο, τότε ο ηθοποιός Ρόμπερτ Ντε Νίρο θα είχε ήδη συλληφθεί για το χυδαίο και απροκάλεστο βρίσιμο που έριξε στον υποψήφιο Τραμπ δημοσίως. Ο Ντε Νίρο όμως είναι Εβραίος, άρα απαλλάσσεται.
Αυτός ήταν ο Μπους, αυτός είναι ο Ομπάμα. Ο ένας πήγε το Αμερικανικό χρέος, από 7 τρις που είχε φτάσει σε 230 χρόνια ιστορίας σε 12 τρις, και ο άλλος το πήγε στα 20 τρις. Όλα τα πήρε η ελίτ. Το λησταρχείο δηλαδή. Κι αν αυτοί οι τελευταίοι δύο Πρόεδροι ενδιαφέρονταν για ιδεώδη όπως το διεθνές δίκαιο, και πραγματικά πίστευαν στην αξία κάθε ανθρώπινης ζωής, δεν θα είχαν αιματοκυλίσει μεταξύ άλλων, ούτε το Ιράκ ο πρώτος, ούτε τη Συρία ο δεύτερος.
Το γεγονός ότι ο Τραμπ εξελέγη Πρόεδρος των ΗΠΑ και όχι η χαϊδεμένη του λησταρχείου και χρηματοδοτημένη με απίστευτα ποσά πολεμοχαρής Χίλαρι Κλίντον θα πρέπει να δίνει σε όλους μας ελπίδα ότι το λησταρχείο δεν κάνει κουμάντο 100%, ότι μπορούμε να αντιδράσουμε, να αντισταθούμε και να αποφύγουμε τη μόνιμη θηλειά στο λαιμό που μας έχει ετοιμάσει.
Δεν ξέρουμε τι θα κάνει ο Τραμπ και πως θα φερθεί, ιδιαίτερα σε θέματα που αφορούν στην Ελλάδα. Όμως, το γεγονός ότι αποφύγαμε τη Χίλαρι είναι μεγάλη νίκη. Ο Τραμπ, αν προσπαθήσει να κάνει κάτι ουσιαστικά καλό για τους Αμερικανούς, θα έχει λυσσαλέο πόλεμο από όλα τα παραρτήματα του λησταρχείου. Και μπορεί και να τον δολοφονήσουν. Εμείς, οι απλοί πολίτες όμως, καλό είναι να ανοίξουμε τα μάτια μας επιτέλους και να μην συμβάλλουμε στην ίδια μας την καταστροφή, βοηθώντας το λησταρχείο να κυριαρχήσει.