 |
| φωτο: shutterstock |
Μετά από μια εξαιρετικά χρήσιμη και διαφωτιστική συζήτηση για την εξωτερική πολιτική της χώρας, αντιλαμβάνομαι πως πιθανόν ισχύουν τα παρακάτω:
- Η πολιτική ισχύς μιας χώρας είναι ανάλογη της οικονομικής ισχύος της, και της ταύτισης των συμφερόντων των ισχυρών χωρών με τα δικά της συμφέροντα
- Τα κύρια εθνικά θέματα, δηλαδή το Κυπριακό, η Υφαλοκρηπίδα, το Σκοπιανό, και η ΑΟΖ δεν επιλύονται με λεονταρισμούς
- Ο μεγαλύτερος εξαγωγικός εταίρος μας, και μάλιστα με εμπορικό πλεόνασμα για εμάς είναι η Τουρκία
- Η Ελλάδα απέτυχε να αξιοποιήσει την συμμετοχή της στην ΕΕ για να μεγιστοποιήσει τις εξαγωγές της
- Η προοπτική ενός grexit θα βλάψει τα εθνικά συμφέροντα διότι η Ελλάδα δεν θα ανήκει στο κλαμπ του πυρήνα της ΕΕ
- Το ΝΑΤΟ χρειαζεται ομοφωνία για να αποφασισει οτιδήποτε και ΔΕΝ εγγυάται τα σύνορα των συμμάχων από άλλους συμμάχους.
Το συμπέρασμα είναι πως η σημαντικότερη στρατηγική για τη χώρα είναι η ενίσχυση της οικονομικής της ισχύος.
Η επιστροφή από την 40η θέση οικονομίας παγκοσμίως, στην 30η θέση που ήμασταν προ κρίσης.
Για να γίνει αυτό υπάρχει μόνο ένας δρόμος: φιλελευθεροποίηση της οικονομίας, κατάλυση μονοπωλίων, δραστικές και σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις, εκμηδενισμός της γραφειοκρατίας με ηλεκτρονικοποίηση του κράτους, πάταξη της διαφθοράς με ποινές που να καταστρέφουν τη ζωή των διεφθαρμένων όταν πιάνονται ώστε να μη ρισκάρει κανείς την διαφθορά, πλήρη απελευθέρωση όλων των δραστηριοτήτων ώστε να παράγουν ευημερία.
Όποιος επιμένει στο κράτος-πατερούλη που έχει καταντήσει την Ελλάδα μας διεθνή ζητιάνο, είναι απλά εθνοπροδότης.
Οι σκέψεις μου.
ΥΓ: επίσης εθνοπροδότης και εθνικός προαγωγός είναι όποιος επιμένει στην διατήρηση του λαβυρινθικού και χαοτικού φορολογικού πλαισίου, που διευκολύνει τις συναλλαγές με τους διεφθαρμένους δημόσιους υπαλλήλους καθώς αφήνει τις επιχειρήσεις έκθετες στις ορέξεις του κάθε διεφθαρμένου, και διώχνει τις υγιείς επιχειρηματικές ιδέες σε ξένες χώρες.