Ο Αλβανός πρωθυπουργός Εντι Ράμα δε διακρίνεται για τη συμπάθειά του απέναντι στην Ελλάδα, ωστόσο η κλιμακούμενη επιθετικότητα των Τιράνων θα πρέπει να προσεγγισθεί και από μια άλλη οπτική, πέρα από τις εκατέρωθεν δηλώσεις.
Η Αλβανία γενικώς προκαλεί. Ποιος ξεχνά πχ το γκρέμισμα του ναού του αγίου Αθανασίου πριν από περίπου ένα χρόνο ή τα κατά καιρούς καψόνια;
Τα Τίρανα μοιάζουν με αυτόν που μπαίνει για πρώτη φορά στη θάλασσα μετά από καιρό. Δοκιμάζει να δει αν θα παγώσει. Αν όλα πάνε καλά, κάνει ένα βήμα παραπάνω.
Δεν είναι μόνο ότι προσπαθεί να θέσει ζήτημα Τσάμηδων αλλά πλέον αρπάζει τα σπίτια των αδερφών μας Βορειοηπειρωτών με μια μέθοδο που θα ζήλευε και ο Χίτλερ όταν οι κάτοικοι της Χειμάρρας λαμβάνουν ειδοποιητήρια 5 ημερών.
Και τι πράττει η Ελλάδα; Περιορίζεται σε ανακοινώσεις, στις οποίες φυσικά δε δίνει κανείς σημασία.
Τι θα γινόταν άραγε αν στη θέση της Ελλάδας ήταν πχ το Ισραήλ;
Όταν μια χώρα στρατιωτικά υποδεέστερη της Ελλάδας, με ανύπαρκτη Πολεμική Αεροπορία κ.ο.κ. τρομοκρατεί τους Ελληνες της Βορείου Ηπείρου και τους αρπάζει τις περιουσίες ενώ παράλληλα στέλνει και φρεγάτα να περιπολεί στο Αιγαίο, τότε ποιο είναι το μήνυμα που εκπέμπεται διεθνώς;
Μα ποιο άλλο εκτός από αυτό που λέει πως η Ελλάδα είναι μια φτωχή, αδύναμη και φοβική χώρα την οποία δε λαμβάνει κανείς σοβαρά υπόψη.
Εντούτοις υπάρχουν ορισμένοι οι οποίοι υποβαθμίζουν το Ράμα και τις αλβανικές προκλήσεις προτάσσοντας μόνο τον Ερντογάν. Κάνουν λάθος για δύο λόγους:
Ο πρώτος ότι υποβαθμισμένος ή μη ο Ράμα, οι Ελληνες χάνουν τα σπίτια τους στη Χειμάρρα.
Ο δεύτερος είναι πως η Αλβανία και το καθεστώς Ράμα αποτελούν το βαλκανικό βραχίωνα της Τουρκίας απέναντι στην Ελλάδα.
Τα πράγματα στα εθνικά μας θέματα δεν πάνε καθόλου καλά.