Ιστορικός - Δρ. Βαλκανικού Πολιτισμού
Καταρχήν υπάρχει το αίσχος της καθιέρωσης δυο διαφορετικών ημερομηνιών για την ίδια γενοκτονία. Οι Τούρκοι εξήγγειλαν την απόφαση τους για την εξόντωση του Ελληνισμού της Ανατολικής Θράκης, της Μικράς Ασίας και του Πόντου που ήταν μια από τις μη τουρκικές εθνότητες, στο συνέδριο τους στην κατεχόμενη Θεσσαλονίκη το 1911. Εκεί αποφάσισαν την οθωμανοποίηση με την βία όλων των κατοίκων αλλά και από πριν η εφημερίδα Νέα Αλήθεια της Θεσσαλονίκης γράφει… Αλλά για μας τους Έλληνες τι να πούμε….. μας αφανίζετε…… Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψουν την δυστυχία που μας βρήκε τα τελευταία δυο χρόνια.
Η Αλήθεια, εφημερίδα που εξέδιδε μαζί με τον Ιταλό Μουρατόρι ο Ιωάννης Κούσκουρας, και την αγόρασε αργότερα και την μετονόμασε σε Νέα Αλήθεια, ενώ το 1908 πανηγύριζε το σύνταγμα, λίγους μήνες μετά συνέκρινε το σύνταγμα με το 1453.
Πανηγύρισαν λοιπόν Έλληνες και Αρμένιοι την επανάσταση των Νεότουρκων πιστεύοντας τις υποσχέσεις για ισότητα, οι προσδοκίες τους όμως διαψεύστηκαν πολύ γρήγορα. ‘‘Θέλω να ζήσει ο Τούρκος’’ έλεγε ο δόκτωρ Ναζίμ σε μυστική σύσκεψη υπό τον Ταλαάτ Πασά.
Η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών αναγνώρισε το 2007 την γενοκτονία των Ασσυρίων, των Αρμενίων και των Ελλήνων του Πόντου και της Ανατολίας, χριστιανικών μειονοτήτων της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Οι δυο ημερομηνίες μνήμης υποτιμούν την σημασία της γενοκτονίας για την οποία δεν έχουμε ξεκάθαρο αριθμό θυμάτων. Λογικό, μήπως είχαν φροντίσει οι πολιτικές και θρησκευτικές αρχές να εξακριβώσουν τον αριθμό των Ελλήνων που ζούσαν στην Μικρά Ασία, στον Πόντο και στην Ανατολική Θράκη ώστε να διασφαλιστεί πρώτα από όλα η ασφάλεια τους;
Ο Κωνσταντινουπολίτης δημοσιογράφος Μιχαήλ Σοφρωνιάδης αναρωτιέται σε άρθρο του το 1908… Πόσοι είμαστε; Συγκεκριμένα αναφέρει ότι ο υπουργός εσωτερικών της Τουρκίας είπε στον Πατριάρχη ότι οι Έλληνες της Τουρκίας δεν είναι περισσότεροι από 3,5 εκατομμύρια, ο διευθυντής του έθνους γράφει για 6,5 εκατομμύρια, κατά τον Πατριάρχη 8 εκατομμύρια και για τον Μαξ Νορδάου οι Έλληνες ήταν 9 εκατομμύρια. Στιγματίζει την αδιαφορία του Πατριαρχείου που δεν φρόντισε να καταρτίσει καταλόγους με τον ακριβή αριθμό των Ελλήνων Ορθοδόξων της Τουρκίας και αναφέρει ότι μόνο οι μητροπολίτες της Μακεδονίας προχώρησαν στην συγκρότηση τέτοιων καταλόγων (η οργάνωση του Μακεδονικού Αγώνα εξηγεί και την επιτυχία του κατά πολύ). Αντιπαραβάλλει ουσιαστικά ακόμα την έλλειψη ενδιαφέροντος του Πατριαρχείου για την ακριβή καταμέτρηση των Ελλήνων με την ακριβή γνώση διευθυντή ισραηλιτικής εφημερίδας για τον αριθμό των εβραίων που κατοικούσαν στην Τουρκία, χάρη την Αρχιραββινεία, που κάθε έτος σχημάτιζε καταλόγους, όπως τον ενημέρωσε ο διευθυντής της εφημερίδας.
Δεν ξέρουμε πόσοι ήταν καθώς -και πάλι κατά τον αρθρογράφο- οι Τούρκοι μετρούσαν χριστιανούς και όχι εθνότητες.
Δεν γνωρίσαμε πόσοι ήταν όταν διεκδικούσαμε, δεν ξέρουμε πόσους χάσαμε, μειώνουμε την σημασία του εγκλήματος σε βάρος τους. Μπράβο μας!