H βρεταννίδα πρωθυπουργός Theresa May θα αναγγείλει στους επιχειρηματίες τη Δευτέρα ότι σκοπεύει να μειώσει τον φορολογικό συντελεστή για τις εταιρίες στο χαμηλότερο επίπεδο μεταξύ των 20 μεγαλύτερων οικονομιών του κόσμου,ανέφερε η εφημερίδα Daily Telegraph.
Η εφημερίδα ανέφερε ότι η May θα μπορούσε να μειώσει τον φορολογικό συντελεστή για τις εταιρίες σε χαμηλότερο επίπεδο από το ποσοστό 15 τοις εκατό, που υποσχέθηκε ο Donald Trump πριν από τις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ.
Η μείωση του εταιρικού φορολογικού συντελεστή σε επίπεδα κάτω από το ποσοστό του 20 τοις εκατό θα μπορούσε να προσελκύσει εταιρείες από άλλα μέρη της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη Βρετανία και να αμφισβητήσει την υπεροχή της Ιρλανδίας ως προς το φορολογικό της καθεστώς, που την κάνει κατάλληλη για έδρα μεγάλων διεθνών εταιρειών.
ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ
Η παραπάνω ανακοίνωση μείωσης του εταιρικού συντελεστή στο Ηνωμένο Βασίλειο αναστάτωσε τον κο Σόιμπλε και προκάλεσε τις απειλές του για σκληρό και επώδυνο οικονομικά Brexit.
H Γερμανία εφαρμόζει φορολογικό συντελεστή για τις επιχειρήσεις της με ποσοστό 29,65%, ενώ ο ανώτατος φορολογικός συντελεστής στη χώρα είναι 56,8%.
Το Ηνωμένο Βασίλειο έχει σήμερα εταιρικό φορολογικό συντελεστή 20%, ενώ ο ανώτατος φορολογικός συντελεστής είναι 52%.
Με αυτούς τους φορολογικούς συντελεστές θα περίμενε κανείς να υπάρχει ήδη πλεονέκτημα ίδρυσης εταιριών στο Ηνωμένο Βασίλειο σε σχέση με την Γερμανία.
Το πλεονέκτημα όμως εκμηδενίζεται, καθώς οι αντίστοιχοι φορολογικοί συντελεστές για την Ιρλανδία είναι 12,5% και 50% αντίστοιχα.
Η Ιρλανδία έχει νόμισμα το ευρώ , ενώ το Ηνωμένο Βασίλειο τη στερλίνα.
Αν ένας γερμανός επιχειρηματίας θέλει να ιδρύσει μία εταιρεία με ευνοικό φορολογικό καθεστώς, μπορεί να δανεισθεί το κεφάλαιο στη Γερμανία και να ιδρύσει την εταιρεία του στην Ιρλανδία.
Με τον τρόπο αυτό δανείζεται με φθηνό επιτόκιο σε ευρώ και επιτυγχάνει έντονο και εύκολο εξαγωγικό προσανατολισμό σε βάρος του Ηνωμένου Βασιλείου.
H εταιρεία του όμως θα ήταν καλύτερο να διατηρήσει την κατασκευαστική της δραστηριότητα και να εισάγει πρώτες ύλες από τη Γερμανία, όπου o Φ.Π.Α. είναι μόνο 19%, ενώ στην Ιρλανδία είναι 23% και στο Ηνωμένο Βασίλειο 20%.
Αν η Theresa May πραγματοποιήσει τα σχέδια της, όλες οι επενδύσεις της Γερμανίας στην Ιρλανδία θα καταρρεύσουν αυτόματα.
Παράλληλα οι γερμανικές τράπεζες αναμένεται να υποστούν τεράστιες ζημιές από τα φέσια των θυγατρικών γερμανικών επιχειρήσεων στην Ιρλανδία...
Η Ιρλανδία ανήκει στη ζώνη του ευρώ, αλλά οι ιρλανδικές εξαγωγές στη ζώνη του ευρώ δεν είναι ανταγωνιστικές.
Ο Φ.Π.Α. είναι μικρότερος από το 23% στις 15 από τις 19 χώρες της ευρωζώνης.
Μόνο η Ελλάδα και η Φινλανδία έχουν συντελεστή 24%, ενώ η Ιρλανδία και η Πορτογαλία ακολουθούν με 23%.
Μπορεί η Ιρλανδία να επιβιώσει ως οικονομία, πουλώντας ανταγωνιστικά εμπορεύματα μόνο στην Ελλάδα και την Φινλανδία;
Tα πράγματα θα γίνουν ακόμα χειρότερα , αν τόσο το Ηνωμένο Βασίλειο, όσο και οι ΗΠΑ μειώσουν τον φορολογικό συντελεστή για τις επιχειρήσεις κάτω από το 12,5%.
Όταν συμβεί αυτό, πολλές πολυεθνικές από τις παραπάνω χώρες θα αποσυρθούν από την Ιρλανδία.
Πριν από περίπου ένα έτος οι τροικανοί κόμπαζαν για την ανάπτυξη του ΑΕΠ της Ιρλανδίας, που έφτασε το 2015 στο 26%.
Η ανάπτυξη αυτή προέκυψε από ένα λογιστικό κόλπο, που ονομάζεται inversion (αναστροφή).
Το κόλπο βασίζεται στην απόκτηση μίας μικρής θυγατρικής με έδρα στην Ιρλανδία από μία μεγάλη πολυεθνική εταιρεία και στη συνέχεια στη συγχώνευση των δύο εταιρειών σε μία μεγαλύτερη εταιρεία με έδρα την Ιρλανδία, εξασφαλίζοντας και για τις δύο φορολόγηση με τον μικρότερο εταιρικό φορολογικό συντελεστή της Ιρλανδίας.
Τι θα συμβεί όμως, αν η “αναστροφή” γίνει τώρα ανάμεσα σε Ιρλανδία και Ηνωμένο Βασίλειο;
Oι τζίροι της μεγάλης πολυεθνικής θα εκφραστούν και θα φορολογηθούν σε λίρες στερλίνες.
Η ενδεχόμενη πτώση της τιμής της λίρας στερλίνας σε σχέση με το ευρώ θα οδηγήσει σε λογιστική αύξηση του τζίρου της πολυεθνικής, εκφρασμένου σε στερλίνες στο αντίστοιχο ποσοστό της υποτίμησης της λίρας.
Συγχρόνως όμως ο πλασματικός αυτός τζίρος θα φορολογηθεί με το χαμηλό φορολογικό συντελεστή, έστω 12,5%.
Για να γίνει κατανοητό θα χρησιμοποιήσω ένα παράδειγμα.
Έστω ότι η ετήσια υποτίμηση της λίρας σε σχέση με το ευρώ είναι 30%.
Ο τζίρος της πολυεθνικής θα αυξηθεί σε λίρες κατά 30% και θα φορολογηθεί με 12,5%, οπότε θα προκύψει μία επιβάρυνση φόρου κατά 3,75% στο τζίρο της , εκφρασμένη σε λίρες.
Ο τζίρος της Αγγλικής εταιρείας σε λίρες δεν θα μεταβληθεί, αλλά θα φορολογηθεί κατά 7,5% λιγότερο, καθώς ο συντελεστής από 20% θα κατέβει στο 12,5% .
Το συμπέρασμα: Aν ο τζίρος της πολυεθνικής είναι μικρότερος από το διπλάσιο του τζίρου της συγχωνευόμενης αγγλικής εταιρείας στο παραπάνω παράδειγμα , θα προκύψει σίγουρο φορολογικό όφελος.
Η συνταγή αυτή οδηγεί στον τριπλασιασμό του μεγέθους των αγγλικών εταιρειών, όπου τουλάχιστον το 66% των ιδίων κεφαλαίων και του τζίρου θα έχει αλλοδαπή προέλευση.
Θα μπορέσουν στη συνέχεια οι γερμανικές εταιρείες να αντιμετωπίσουν ανταγωνιστικά πολυεθνικές εταιρείες με παρόμοια διάρθρωση κεφαλαίου και τζίρου;
Mάλλον όχι.
Γι’ αυτό λύσσαξε από το κακό του ο κος Σόιμπλε.
Στριφογυρίζει στη καρέκλα του, αδύναμος να αντιδράσει, γιατί δεν ελέγχει πλέον το οικονομικό παιχνίδι.
Ενώ παράλληλα γνωρίζει ότι δεν θα διαδεχθεί στην καγκελαρία την κα Μέρκελ, που αποφάσισε να ξαναδοκιμάσει για τέταρτη φορά την τύχη της στις εκλογές για να χάσει...