Στο επίμαχο ερώτημα αν νοσεί ή όχι η δημοκρατία στην Ελλάδα, η απάντηση είναι ότι όχι απλώς νοσεί, αλλά ήδη βρίσκεται στην εντατική!
Και οι παρενέργειες που προκαλούνται από την ανεπάρκεια των διαχειριστών της εξουσίας, κυβερνώντων και αντιπολιτευόμενων, με τη μερίδα του λέοντος στην ευθύνη να έχει πάντα η εκάστοτε κυβέρνηση, έχουν καταλύσει κάθε έννοια της δημοκρατίας και εγκυμονεί ο κίνδυνος εντάσεων, ακραίων ενστάσεων και εκτροπών.
Δημοκρατία δεν έχουμε όταν μόνιμα κυοφορούνται σκέψεις παγίδευσης της νοημοσύνης του λαού. Οταν η εθελοδουλία και η εξυπηρέτηση εγχώριων και ξένων συμφερόντων από τους πολιτικούς της μετριότητας οδηγεί τη χώρα στη διεθνή απομόνωση και τους πολίτες στην εξαθλίωση.
Δημοκρατία δεν έχουμε όταν οι εφαρμοζόμενες πολιτικές πρακτικές εναρμονίζονται με τη λογική των δανειστών, χωρίς να τίθεται θέμα ουσιαστικής διαπραγμάτευσης και εθνικής αξιοπρέπειας. Οταν διαπιστώνεται ότι το διακύβευμα δεν είναι η οικονομία, αλλά η πολιτική διαχείριση της οικονομικής κρίσης.
Δημοκρατία δεν έχουμε επειδή ο κάθε...πικραμένος μπορεί να εκφράζεται ελεύθερα και να εκθέτει στο φως της ημέρας τα "καμώματα" της νυχτός. Αυτό είναι μια επιφατική αντίληψη περί δημοκρατίας.
Δημοκρατία δεν έχουμε όταν κανένα "κυνικόμετρο" δεν μπορεί να προσμετρήσει πόσο κυνικά και με πόση κοροιδία αντιμετωπίζονται οι πολίτες από τους πολιτικούς της διεφθαρμένης λογικής, με συνιστώσες τον αριβισμό, την ασυνέπεια, την παχυλή υποκρισία και την αυταρέσκεια.
Δημοκρατία δεν έχουμε όταν με ολέθριες πολιτικές εξαφανίζεται το κοινωνικό κράτος, βάναυσα προσβάλλεται η εθνική αξιοπρέπεια, εγκαταλείπονται τα εθνικά ζητήματα και μάλιστα περίτεχνα καλύπτονται ενέργειες που εξαχρειώνουν το εθνικό εύρος της χώρας.
Δημοκρατία δεν έχουμε όταν οι ίδιοι πολιτικοί συμβάλλουν τα μέγιστα με λόγια και με μεθοδευμένες πράξεις,ώστε να ενσπείρουν διλήμματα και διχόνοια στην κοινωνία.
Ε, λοιπόν δεν έχουμε Δημοκρατία στην Ελλάδα!
Η ιδεολογική πίστη στην εποχή μας δεν είναι υπόθεση του εσωτερικού κόσμου του ανθρώπου. Προσλαμβάνει πρακτικές μορφές, που αποτελούν την απόδειξη της ύπαρξης της πίστης. Εσωτερικό ζήτημα είναι να βρεθεί κάθε λαός τη μορφή της δημοκρατίας, που θα του επιτρέψει να εξελιχθεί προς την ενότητα του περιεχομένου της δημοκρατίας.
Η δημοκρατία είναι μια εύθραυστη έννοια και βρίσκεται συχνά εν κινδύνω. Και πράγματι, ενώπιον των κινδύνων που διαγράφει το μέλλον και που η πείρα του παρόντος καθιστά βαρύτερους. Η ελευθερία δεν πρέπει να υποταχθεί στο δίλημμα: αυταρχισμός από τη μια μεριά ή ονομαστική, αδύναμη, παρηκμασμένη δημοκρατία από την άλλη.
Υποτασσόμενοι σ' αυτό το δίλημμα μοιάζουμε τους γιατρούς που διαφωνούντες ως προς τη διάγνωση της ασθένειας και την ακολουθητέα θεραπευτική αγωγή, για έναν βαριά άρρωστο άνθρωπο, συμφωνούν να περιμένουν την αυτοψία για να εξακριβώσουν τίνος η άποψη ήταν σωστή!
Η αληθινή πολιτική που είναι πρώτα επιστήμη και ύστερα τέχνη, αποβλέπει σ' αυτό ακριβώς, στην άρση των διλημμάτων.
Η κύρια νόσος της σύγχρονης δημοκρατίας είναι η έλλειψη αποδοτικότητας και παραγωγής πολιτικής, ιδιαίτερα σε τούτη τη χώρα των "θαυματοποιών". Νόσος είναι και η απάθεια του λαού. Νόσος και συνάμα θρυαλλίς. Στην πραγματική δημοκρατία δεν κυβερνούν τους λαούς οι αριθμοί, αλλά η ψυχή.
Οπως δε η πολιτική δημοκρατία δεν μπορεί να αδιαφορήσει για τον οικονομικό παράγοντα, έτσι και ο τελευταίος αυτός είναι ανίκανος να λυτρωθεί από τον κοινωνικό. Και ο κοινωνικός παράγοντας, συναρτώμενος με τα ψυχολογικά υπόβαθρα της κοινωνικής ζωής και με βαθύτερα ρεύματα που κινούν τις μάζες, επαναφέρει στη βασική του πηγή τον ποταμό της δημοκρατίας στην πολιτική...