Ελευθερία, δημοκρατία, κοινωνικά δικαιώματα, πολιτική αξιοπιστία, ελπίδα, αναπτυξιακή προοπτική, εθνική αξιοπρέπεια....Να κάποιες λέξεις με άσημη σταδιοδρομία τα τελευταία χρόνια των μνημονιακών πολιτικών στη χειμαζόμενη Ελλάδα.
Η πολιτική ασυναρτησία και απιστία δημιούργησαν την αδιαφορία. Η αδιαφορία οδήγησε στην απομόνωση. Μια κλιμάκωση αντιδράσεων και συναισθημάτων που παρακολουθεί τα διάφορα στάδια της πολιτικής εκδήλωσης του ιδανικού της ελευθερίας και της δημοκρατίας.
Η "σωτηρία" της χώρας. Να μια από τις μεγάλες απάτες του πολιτικού συστήματος. Σκιάχτρο απατηλό η "σωτηρία" που οι εγχώριοι απατεώνες της πολιτικής στηρίζουν τις ανερμάτιστες πολιτικές τους. Αν παραμερίσουμε τους όρους που σχηματοποιούν καταστάσεις και παραγνωρίζουν το αδιαίρετο και αδιάλυτο της ουσίας πολίτης και ό,τι δικαίωμα απορρέει απ' αυτόν, θα διαπιστώσουμε ότι βρισκόμαστε μπροστά στις σκιές μας.
Το δράμα του Ελληνα σ' όλη τούτη την περίοδο της κρίσης είναι ότι ο ατομισμός έγινε προωθητικό στοιχείο ενός υπνωμένου κοινωνικού δυναμισμού, ενός ομαδικού ευνουχισμού των ελευθεριών και των δικαιωμάτων του πολίτη. Τα αυταρχικά καθεστώτα, έστω με επίχρισμα κοινοβουλευτικής κάλυψης, προέρχονται πάντα από την υπερτροφία του ατομικισμού, από την αδράνεια των ατόμων να αντιδράσουν στην περιφρόνηση των θελήσεων του πλήθους.
Ο συνεκτικός πηλός της συμφωνίας γύρω από ένα ελάχιστο κοινό ιδεώδες έλειψε. Και το ελάχιστο αυτό ιδεώδες είναι η επίγνωση για την ανάγκη πρώτιστα της κοινωνικής και ύστερα της ατομικής ανάγκης, δηλαδή της ίδιας της ελευθερίας. Στην κοινωνική ελευθερία περιέχεται και η ατομική.
Η ατομική ελευθερία προυποθέτει, δεν δημιουργεί την κοινωνική ελευθερία. Σε εποχές ταραγμένες, όπως αυτή που διατρέχουμε, η ατομική ελευθερία με τα όποια στηρίγματά της, χωρίς τη κοινωνική για στέρεο υπόστρωμα της, γίνεται ο τάφος των υποτυπωδών εκείνων ομαδικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, που βοηθούν τη δημοκρατία να στηριχθεί και την εθνική αξιοπρέπεια να "καρπίζει" θετικά αποτελέσματα.