Ο Νίκος Αναστασιάδης έχει αποφασίσει να είναι, όπως φαίνεται, ο τελευταίος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Παρέλαβε κράτος και θα παραδώσει κάτι, το οποίο θα αποτελέσει σε λίγα χρόνια βιλαέτι της Αγκυρας.
Τα κλάματά του στο Μοντ Πελεράν και τα εγγόνια του με το Μουσταφά δε χρειάζεται να ανησυχούν. Ο άνθρωπος που δε θα έβαζε την υπογραφή του σε κούρεμα καταθέσεων, ετοιμάζεται να κουρέψει και την εθνική κυριαρχία της Κύπρου.
Ταυτόχρονα φροντίζει να πετάξει έξω την Ελλάδα:
«Θέλω να παρακαλέσω, όσους επισκέπτονται εξ Ελλάδος την Κύπρο και δεν αναφέρομαι στην υπεύθυνη κυβέρνηση της Ελλάδας, ότι δεν είναι το δικό τους χωριό, η δική τους κωμόπολη, η δική τους περιοχή που είναι υπό κατοχή. Ο πατριωτισμός από καθέδρας δεν χρειάζεται γιατί έχουμε βιώσει και έχουμε πληρώσει για αυτόν τον πατριωτισμό, μέσα από τα συνθήματα που εύηχα ακούγονται. Στο τέλος το κόστος αυτοί που το πληρώνουν δεν είναι οι επισκέπτες εξ Ελλάδος ή οι επισκέπτες από οποιαδήποτε άλλη χώρα, αλλά οι Κύπριοι πολίτες και ιδιαίτερα ο κυπριακός Ελληνισμός. Ας πάψουν να νομίζουν ότι κατέχουν την αλήθεια ή ότι μπορεί να αποσπάσουν εύσημα».
Σαφέστατα η Χούντα των συνταγματαρχών που άνοιξε την πόρτα στους Τούρκους και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής που τους έβλεπε σε καιρό ανακωχής να προελαύνουν, φέρουν τεράστια ευθύνη για το Γολγοθά της Κύπρου.
Ωστόσο ο κ. Αναστασιάδης θα πρέπει να θυμάται ότι χάθηκαν και Ελληνες (αφού μας διαχωρίζει) στην Κύπρο, υπάρχουν Ελληνες αγνοούμενοι, Ελληνόπουλα στέλνονται με το στανιό να φυλάνε αυτόν και όλο το νησί στη θητεία τους. Οι Κύπριοι πάλι μαθητές έμπαιναν με ελάχιστα μόρια τότε στις ΑΕΙ όταν εμείς ξεσκιζόμασταν με τις Δέσμες.
Λίγος σεβασμός δε βλάπτει.
Ο Πρόεδρος της Κύπρου έχει πάρει τις αποφάσεις του. Θα ικανοποιήσει όλες τις τουρκικές απαιτήσεις. Θα προχωρήσει στο έγκλημα των εγκλημάτων και πλέον πρέπει να το πούμε ξεκάθαρα, ο ρόλος του είναι ύποπτος.
Κανένας σοβαρός Ελληνας ή Κύπριος (αφού μας διαχωρίζει) δεν μπορεί να δεχθεί λύση στο νησί με τη μη αποχώρηση ολόκληρου του κατοχικού στρατού αλλά και των εποίκων, οι οποίοι στο σχεδιαζόμενο μόρφωμα θα είναι σύντομα πλειοψηφία και έτσι θα πάρουν όλη την Κύπρο χωρίς να ανοίξει μύτη.
Εκτός όμως αυτού το προτεινόμενο μοντέλο διακυβέρνησης θα δώσει ισότιμο ρόλο στις αποφάσεις στην τουρκοκυπριακή πλευρά. Και όταν θα υπάρχει ισοψηφία προτείνεται η απόφαση να λαμβάνεται στην τύχη με κλήρωση. Κράτος θα είναι αυτό ή καφενές;
Τι θα σημάνει η ισοδύναμη παρουσία της τουρκοκυπριακής πλευράς στα μείζονα εθνικά θέματα; Ποια ΑΟΖ θα οριοθετήσει η νέα Κύπρος με την Τουρκία προκαλώντας ντόμινο συνεπειών και ραγδαίων γεωπολιτικών εξελίξεων στην ελληνική ΑΟΖ. Οι τουρκοκύπριοι θα αποφασίσουν για την οριοθέτηση των Ζωνών με τις όμορες χώρες; Ποιανού τα συμφέροντα θα εξυπηρετήσουν; Της Ελλάδας ή της Τουρκίας; Την Κύπρο την εξαιρώ διότι θα μετατραπεί σε βιλαέτι με τέτοιες λύσεις.
Και τι σηματοδοτήσει μια τέτοια ενδοτική στάση όπου μόνοι θα έχουμε βγάλει τα μάτια μας για τα υπόλοιπα εθνικά θέματα σε Αιγαίο και Θράκη;
Οι θιασώτες της σχολής Αναστασιάδη αντιπαραθέτουν τον κίνδυνο προσάρτησης των Κατεχομένων όσο δε λύνεται το Κυπριακό.
Η απάντηση είναι ξεκάθαρη. Το 1974 έγινε πόλεμος και είτε μας αρέσει, είτε όχι, κέρδισε η Τουρκία. Έκτοτε μέχρι σήμερα τα Κατεχόμενα αναπτύσσονται τουριστικά και διασυνδέονται με αγωγούς ύδατος κτλ με την ηπειρωτική Τουρκία. Κατά μια έννοια έχουν ήδη προσαρτηθεί. Η παρουσία και μόνο των εποίκων το αποδεικνύει.
Ωστόσο ακόμη κι αν δεχθούμε ότι ναι μεν ισχύουν τα παραπάνω, εντούτοις επικρατεί ένα ιδιόμορφο καθεστώς, η λύση στον κίνδυνο επίσημης προσάρτησης των Κατεχομένων δεν μπορεί να είναι σε καμία περίπτωση η παράδοση ΟΛΟΚΛΗΡΗΣ της Κύπρου.
Έχει τρέξει πολύ αίμα για μια τέτοια προδοσία.