Μια δίκαια Πολιτεία καθορίζει το νομικό της πλαίσιο με στόχο να προστατέψει τους αθώους και να σωφρονίσει αυτούς που διαπράττουν αδικήματα.
Στόχος μιας Πολιτείας δεν είναι να τιμωρήσει και να εκδικηθεί το λάθος ή την ατυχία, αλλά τον δόλο. Την πρόθεση δηλαδή ενός παραβάτη να βλάψει έναν άλλον άνθρωπο.
Η επινόηση της πτωχευτικής διαδικασίας από τις ανεπτυγμένες Πολιτείες έχει διττό στόχο:
α) να αποζημιώσει εκείνους που ζημιώθηκαν από την επιχειρηματική αποτυχία του "πτωχού" αποδίδοντάς τους μερίδιο από την υπολοιπόμενη περιουσία του, και
β) να προστατέψει τον πτωχεύσαντα από το αέναο κυνήγι των πιστωτών του, μετά την εξάντληση των περιουσιακών του στοιχείων για την έστω και μερική αποπληρωμή των χρεών του.
Στην Ευρώπη το πτωχευτικό δίκαιο υπολείπεται σημαντικά από το Αμερικανικό, στο να δίνει δεύτερη ευκαιρία σε κάποιον που άδολα απέτυχε σε μια επιχειρηματική του προσπάθεια.
Σημαντικό στοιχείο της οικονομικής επιτυχίας και ανάπτυξης των ΗΠΑ, είναι το γεγονός πως κάποιος που αποτυγχάνει σε μια επιχειρηματική προσπάθεια θεωρείται γνώστης των επιχειρηματικών λαθών που πρέπει να αποφευχθούν, και άρα πολύτιμος ως υποψήφιος επιχειρηματίας σε επόμενη προσπάθεια.
Σχεδόν όλοι οι υπέρ-επιτυχημένοι "επιχειρηματικοί ήρωες" των ΗΠΑ έχουν αποτύχει μια ή περισσότερες φορές ώσπου να βρουν τον δρόμο της επιτυχίας.
Χαρακτηριστικά, ο εκλεγμένος πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ έχει επιτύχει παταγωδώς αλλά εντίμως παραπάνω από 2 φορές, όμως του δόθηκε η ευκαιρία να ξαναφτιάξει την περιουσία του εξαρχής, και σήμερα να είναι δισεκατομμυριούχος, έχοντας στην επιχειρηματική του διαδρομή δημιουργήσει εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας.
Δυστυχώς ως πρόσφατα η Ευρώπη είχε διαφορετική νομική προσέγγιση στο θέμα αυτό της αποτυχίας, με αποτέλεσμα τους χαμηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης από αυτούς των ΗΠΑ.
Πριν 4 χρόνια όμως η ΕΕ εξέδωσε μια ευρωπαϊκή οδηγία για την μεταρρύθμιση του πτωχευτικού δικαίου στις χώρες-μέλη προς την κατεύθυνση του Αγγλοσαξωνικού μοντέλου, ώστε να προάγει την ανάπτυξη και την δημιουργία θέσεων εργασίας μέσα από την διόρθωση των νομικών πλαισίων των χωρών μελών.
Στην Ελλάδα της 7ετούς κρίσης, οι μικρομεσαίοι είδαν να καταστρέφονται κόποι μιας ζωής μέσα από πολιτικές εσωτερικής υποτίμησης και υπερφορολόγησης. Συχνά κυνηγήθηκαν μέχρις εξαφάνισης του τομέα της οικονομίας όπου εργάζονταν (πχ οικοδομή των 150 επαγγελμάτων).
Με 1,5 εκατομμύριο άνεργους, είναι επιτακτικό να επανενεργοποιηθούν όσο δυνατόν περισσότεροι από τους ΧΩΡΙΣ ΔΟΛΟ αποτυγχάνοντες μικρομεσαίους, ώστε να ξαναμπούν στην οικονομική ζωή της χώρας, και να μπορέσουν να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας.
Αν 50.000 αποτυγχάνοντες δημιουργήσουν σε νέα επιχειρηματική τους προσπάθεια από 3-4 θέσεις εργασίας, τότε θα λυθεί άμεσα και πρωτογενώς το θέμα της ανεργίας για 150.000-200.000 σημερινούς ανέργους, ενώ από την κατανάλωσή τους ίσως δημιουργήσουν άλλες τόσες θέσεις εργασίας σύμφωνα με τους πολλαπλασιαστές της οικονομίας μας.
Αυτό σημαίνει πως αν το νομοθετικό πλαίσιο των αποτυχημένων επιχειρήσεων λυθεί όπως ακριβώς επιτάσσει η ΕΕ, τότε τα ωφέλη θα είναι τεράστια για την ελληνική κοινωνία, και θα συνεισφέρουν κομβικά για την έξοδο της χώρας από την κρίση.
Όμως ο ΣΥΡΙΖΑ έβαλε μια ομάδα τραπεζικών δικηγόρων να παρασκευάσει ένα νομοσχέδιο που αντί να λύνει το πρόβλημα για τους πτωχεύσαντες, προφανώς προστατεύει τις τράπεζες και το δημόσιο ως πιστωτές, εξαντλώντας την αυστηρότητα της πολιτείας απέναντι σε όποιους πτώχευσαν πριν την έκδοση του νόμου.
Συγκεκριμένα το νομοσχέδιο που κατέβασε η κυβέρνηση:
1. ΕΞΑΙΡΕΙ τους εκπρόσωπους των ΑΕ και ΕΠΕ από την ρύθμιση αυτή, δηλαδή των είδων που επιτελούν το 47% των εταιριών που έχουν πτωχεύσει, ενώ οι ίδιου είδους εταρίες διαχρονικά δημιουργούν το 90% των νέων θέσεων εργασίας.
2. ΕΞΑΙΡΕΙ όσους έχουν ήδη πτωχεύσει πριν την έναρξη ισχύος του νόμου, δλδ 50.000 δυνητικούς νέους εργοδότες, και
3). Εμποδίζει όσους δεν έχουν ΤΙΠΟΤΕ να κατάσχουν οι πιστωτές τους, από το να επιζητήσουν δικαστικό κλείσιμο της αποτυχίας τους, καθώς προβλέπει να ξεκινάει την διαδικασία πτώχευσης ΜΟΝΟΝ ΑΝ η εταιρία προς πτώχευση έχει επαρκή περιουσιακά για να πληρώσει τα παράβολα των €3.000 στο κράτος. Δηλαδή, εκείνοι που έχουν την μεγαλύτερη ανάγκη για Δεύτερη Ευκαιρία, αποκλείονται της διαδικασίας ακόμα και αν βρουν να δανειστούν τα χρήματα για να πληρώσουν.
4). Αφήνει έκθετους τους μετόχους, όταν η εταιρία έχει οφειλές στα ασφαλιστικά ταμεία χωρίς δόλο.
Το νομοσχέδιο του Πτωχευτικού Κώδικα που ετοιμάζει ο Υπουργός Κοντονής για την Δεύτερη Ευκαιρία είναι ΚΑΤΑΠΤΥΣΤΟ!
Είναι νομικής του 18ου αιώνα.
Βλάπτει την Κοινωνία!
Βλάπτει την Απασχόληση!
Βλάπτει την Ανάπτυξη!
Θέλουν να παγιδεύουν τους έντιμους αποτυχόντες σε αιώνια χρέη προς το κράτος και τις τράπεζες.
Το περιβάλλον που ετοιμάζονται να εγκαταστήσουν στοχεύει να διατηρήσει και να επιδεινώσει το ελληνικό καθεστώς Επιχειρηματικού Κολαστήριου, για όσους τιμίως και εν μέσω κρίσης αποτύχουν επιχειρηματικά!
Με τις παγίδες που στήνουν οι Τραπεζικοί Δικηγόροι του Κοντονή, ετοιμάζουν το πογκρόμ των μικρομεσαίων.
Δεν θα περάσει έτσι, διαφορετικά θα πρέπει να διορθωθεί αμέσως μόλις οι σημερινοί κυβερνώντες πάρουν πόδι!