Ξέρετε πότε καταλάβαμε ότι άλλαξε η κοινωνική σύνθεση της περιοχής και ήμασταν μειονότητα; Οταν σταμάτησαν να χτυπάνε τα κουδούνια για τα κάλαντα. Ηταν απλά ανατριχιαστικό. Και σήμερα από το πρωί δεν έχω ακούσει μία παιδική φωνή με το τρίγωνο της.
Και το Πάσχα η περιφορά του Επιταφίου ή η Ανάσταση γίνεται λες και είμαστε σε καμία Αραβία και μαζευτήκαμε οι Χριστιανοί να γιορτάσουμε. Οι δε μουσουλμάνοι με όλα τα μαγαζιά τους ανοιχτά, και κατά τον Επιτάφιο, μας βγάζουν φωτογραφίες, λες και είμαστε attraction.
Αν και Χριστούγεννα, εύχομαι σε όλους αυτούς που τα στέρησαν από εμάς να το βρουν αυτό που έκαναν μπροστά τους. Αν και πιστεύω πως ούτως ή άλλως ζουν με την μιζέρια, την κακία και την κακομοιριά μέσα τους και πάνω τους. Γράφει ολούθε. Και αυτό δεν είναι ζωή. Είναι βάσανο.
Αλλά δεν τους λυπάμαι καθόλου, γιατί μεγαλοψυχία στους βιαστές μίας ολόκληρης κοινωνίας δεν μπορώ να δείξω. Κι ας είναι άγιες μέρες.
Δεν ξεχνώ και δεν συγχωρώ. Γιατί σε λίγο θα πάψουμε να είμαστε μειονότητα και απλά θα είμαστε ένα τίποτα, θα λέμε "ποιά Χριστούγεννα, τί είναι αυτό, φόρα την μπούργκα σου και περιπάτει". Και δεν θέλω.
Καλά Χριστούγεννα σε όλους και ανοίγετε στα παιδάκια με τα κάλαντα. Δεν ξέρετε τί σημαίνει να μην σου χτυπάει ούτε ένα την πόρτα.