Σήμερα, ύστερα από επτά χρόνια συνεχόμενης και απέραντης φτωχοποίησης της χώρας μέσα στον «παράδεισο της ευρωζώνης», οφείλουμε επιτέλους να απαλλαγούμε από τις ανίερες, ατεκμηρίωτες, γελοίες φοβίες με τις οποίες μας βομβαρδίζει συστηματικά και σαρωτικά το κατεστημένο υπέρ του ευρώ και κατά του εθνικού νομίσματος, το οποίο χρησιμοποιούν οι 215 από τις 240 χώρες του κόσμου διεθνώς. Το κίνημα του ευρωσκεπτικισμού ενάντια στη γερμανοποίηση της Ευρώπης επεκτείνεται σήμερα σαρωτικά.
Οι πολίτες της Μ. Βρετανίας, αποφάσισαν με το Brexit την έξοδο της χώρας τους από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Προς την έξοδο από το ευρώ οδεύει η Ιταλία με εμπροσθοφυλακή το Κίνημα των Πέντε Αστέρων, ύστερα από την ήττα των συστημικών δυνάμεων στο δημοψήφισμα της 5ης Δεκεμβρίου.
Η ήττα της Χίλαρυ Κλίντον σηματοδοτεί την ανάσχεση αν όχι την ανατροπή της παγκοσμιοποίησης και την ενδυνάμωση των εθνών-κρατών. Η άνοδος του Ντ. Τράμπ στις ΗΠΑ με προοπτική την προσέγγισή του με τη Ρωσία του Πούτιν, υποβαθμίζει τη γεωπολιτική σημασία της Γερμανίας ως προκεχωρημένου φυλάκιου της δύσης απέναντι στη Ρωσία.
Ο Ντ. Τράμπ, σε αντίθεση με τους Ομπάμα-Κλίντον, κάθε άλλο παρά φαίνεται να συμπαθεί την ευρωζώνη και όπως έχει δηλώσει, η Ελλάδα κακώς μπήκε στο ευρώ. Και είναι φανερό πως δεν πρόκειται να παρέμβει όπως έκαναν ο προκάτοχός του Ομπάμα, με τη βοήθεια του απερχόμενου από την προεδρία της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ, για να παραμείνουμε στην ευρωζώνη.
Οι Σουηδοί, Δανοί, Τσέχοι, Ούγγροι, Ρουμάνοι, Βούλγαροι αρνούνται να συζητήσουν την ένταξή τους στο ευρώ. Η εναντίωση στην παγκοσμιοποίηση και η άνοδος του ευρωσκεπτικισμού στη Γαλλία,Ισπανία, Αυστρία, Πορτογαλία, Ολλανδία, Πολωνία, Φιλανδία, σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, ακόμα και μέσα στη Γερμανία, δείχνει ότι το ρολόϊ της ιστορίας αλλάζει κατεύθυνση.
Όσο και αν το κρύβουν τα ΜΜΕ, οι περισσότεροι διεθνείς διαπρεπείς οικονομολόγοι και αναλυτές όλων των πολιτικών αποχρώσεων συντάσσονται, περισσότερο ή λιγότερο, με τη δική μας πρόταση για το Grexit.
Η πρότασή μας αυτή με οδηγό μελετημένο και συγκροτημένο πρόγραμμα μετάβασης στη δραχμή, δεν αποτελεί ιδεοληψία ή αυτόνομο στόχο, αλλά βασικό όχημα για την έξοδο από την κρίση, από τη σύγχρονη ελληνική τραγωδία που δεν έχει βιώσει ποτέ στο παρελθόν ο ελληνικός λαός.
Γιατί καλό θα είναι να θυμηθούμε πως ζούσαμε με τη δραχμή και πως ζούμε σήμερα με το ευρώ. Και να κρίνουμε με τη λογική και όχι με βάση κατευθυνόμενες, ατεκμηρίωτες υποθέσεις και ιδεοληψίες.
Οι κατοχικές δυνάμεις μας φαίνονται μεγάλες γιατί είμαστε σκυφτοί. Ας εγερθούμε.