Και ενώ αποτελεί παράγοντα και υπόστρωμα κοσμικής διάστασης, από τη θετική σκέψη κρίθηκε σαν σπατάλη και αγνοήθηκε, αν δεν καταπολεμήθηκε, σαν περιττή και βλαβερή έννοια.
Να και μια άλλη διαφορά που ξεχωρίσει τη θετική σκέψη από τη φιλοσοφία της ανθρώπινης υπόστασης. Με την καταστροφή ενός αντικειμένου ή με την άμεση αχρήστευση ενός ανθρώπου μπορεί κανείς να προσεγγίσει άμεσα το σκοπό. Η ψυχή όμως ακολουθεί την τεθλασμένη αντίθετα προς τη λογική της φυσικής και των μαθηματικών.
Το καινούργιο πρόβλημα που προστίθεται σε τόσα άλλα είναι ο ναός που θα αναγερθεί.Πως θα είναι, κατά κάποιο τρόπο θα τον οικοδομήσουμε και πως θα ιερουργούν οι άνθρωποι μέσα σ' αυτόν, αφού αυτός που υπήρχε γκρεμίζεται ή θα γκρεμισθεί από την ίδια τη δημιουργό σκέψη, όπως γκρεμίστηκαν τόσα άλλα στην ιστορία του ανθρώπου.
Το τελευταίο στάδιο των συλλογισμών στη γραμμή που βαδίζει η σκέψη είναι η ανακάλυψη των πηγών της έμπνευσής της, ο σχηματισμός της λογικής των κοσμικών επηρειών, που ωθούν την ανθρώπινη βούληση και δημιουργούν την πνευματική διαβίωση του ανθρώπου.
Η σύνδεση αυτή απαιτεί τη συσσώρευση υλικών που θα εξηγήσουν πολλές καταστάσεις και θα χρησιμεύσουν σαν κρίκοι, για την ερμηνεία αυτής της μετάβασης και της ενοποίησης της ίδιας λογικής για τον εξωτερικό κόσμο και τον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου.