Έχοντας περάσει κάποιες ημέρες από τη δολοφονία του Ρώσου πρέσβη στην Αγκυρα, Αντρέι Καρλόφ και βλέποντας πλέον ξεκάθαρα ορισμένα απλά σημεία, μπορούμε με βεβαιότητα να καταλήξουμε στο ότι ο διπλωμάτης εκτελέστηκε από την Τουρκία.
Το πρώτο σημείο είναι ότι ο εκτελεστής Μεβλούτ Μερτ Αλτιντάς δεν ήταν κάποιος παρανοϊκός ο οποίος πέτυχε να ξεγελάσει τις αρχές και να εισέλθει στο χώρο της έκθεσης. Ο Αλτιντάς ήταν Τούρκος αστυνομικός και μάλιστα των ειδικών δυνάμεων. Τα περί Γκιουλέν πέφτουν σαφέστατα στο κενό αφού κανείς δεν είχε πειράξει τον Αλτιντάς μετά την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος του περασμένου Ιούλιου, ενώ απεναντίας είχε μετάσχει από τότε έως σήμερα σε οκτώ επιχειρήσεις συνοδείας του Τούρκου Προέδρου Ερντογάν.
Το δεύτερο σημείο είναι η επί τόπου εκτέλεσή του, αν και ο Αλτιντάς όχι απλά εκτελέστηκε αλλά κυριολεκτικά γαζώθηκε όπως είδαμε στις φωτογραφίες. Για ποιο λόγο δεν αναισθητοποιήθηκε; Σε αυτές τις περιπτώσεις η λογική είναι απλή. Κλείνεις το στόμα κάποιου είτε γιατί δε θέλεις να μιλήσει είτε επειδή ακριβώς δε γνωρίζεις τι θα πει και φοβάσαι τι θα σου προκύψει.
Σε κάθε περίπτωση, ένας Τούρκος αστυνομικός, δηλαδή το τουρκικό κράτος πραγματοποίησε μια δολοφονία.
Το αν η κεφαλή γνώριζε τι πχ θα πράξει το ένα χέρι ή πόδι, είναι ένα άλλο θέμα, που όμως δεν ακυρώνει ότι τελικά το σώμα έδρασε, έστω κι αν η πρώτη δεν το ελέγχει πια όλο.
Δεν είναι τυχαία η δικαστική απόφαση να σταματήσει να μεταδίδεται το παραμικρό μέχρι να περατωθούν οι έρευνες, συνεπώς κατά μια έννοια για όσο θέλει το καθεστώς. Είτε κάποιοι επιθυμούν κάτι να κρύψουν, είτε αρχίζουν να προκύπτουν ευρήματα τα οποία εκθέτουν την Τουρκία και δεν πρέπει να διαδοθούν. Ο μόνος που θα μπορούσε να μιλήσει, ήταν ο Αλτιντάς άρα καταλαβαίνει ο καθένας μας πόσο μπορεί να κρατήσουν αυτές οι έρευνες...
Η ανάληψη της ευθύνης από τη διάδοχο της Αλ Νούσρα δε μας προβληματίζει.
Γεμάτες όπλα των δυτικών βρέθηκαν οι αποθήκες της στο Χαλέπι, χώρια
τους συλληφθέντες νατοϊκούς. Συνεπώς μια κινητοποίηση συγκεκριμένων συνδετικών κρίκων της αλυσίδας που κρατά ενωμένη τη Δύση με την εξτρεμιστική ισλαμική τρομοκρατία και το χαρτί της ανάληψης ήταν έτοιμο.
Το πιθανότερο είναι πως σε αντίθεση με την κατάρριψη του Sukhoi-24 η τουρκική ηγεσία δεν πρέπει να γνώριζε ότι πρόκειται να δολοφονήσει ένα τόσο σοβαρό πρόσωπο η ίδια η Τουρκία, έστω μέσω ενός νεαρού αναλώσιμου αστυνομικού το Ρώσο πρέσβη. Ειδικά σε μια στιγμή πίεσης με το ζήτημα των Κούρδων.
Αυτό όμως δεν αναιρεί την σκληρή αλήθεια. Και ενδεχομένως αυτό να είναι ένα μήνυμα των αληθινών δολοφόνων (εκτός των μηνυμάτων που έστειλαν προς Μόσχα) προς πάσα κατεύθυνση, ότι δηλαδή ο Ερντογάν δεν ελέγχει τη χώρα του και πως ο καθένας κινδυνεύει να εκτελεστεί από εκπροσώπους με το τουρκικό εθνόσημο στο πέτο.
Η Τουρκία εκτός από υποστηρικτής τρομοκρατών, είναι πλέον ένα διπρόσωπο κράτος ή ακόμη καλύτερα μια οντότητα με διπλή ζωή. Σύμμαχος και δολοφόνος μαζί.
Σε μια τέτοια περίπτωση ο πανικός του καθεστώτος θα εκδηλωθεί ακόμη περισσότερο, αλλά το βασικότερο είναι πως θα ακολουθήσουν αντίστοιχου βεληνεκούς γεγονότα αποσταθεροποίησης της γειτονικής χώρας. Ο Ερντογάν θα συνειδητοποιήσει πως ήταν καλύτερα δήμαρχος στην Πόλη παρά μοιραίος σουλτάνος.