Νίκος Ελευθερόγλου
Τα σύννεφα και πάλι πυκνώνουν πάνω από τον ελληνικό (και όχι μόνο) ορίζοντα.
Από τη μια η κυβέρνηση επιχειρεί να δει πώς θα πακετάρει το «ναι» σε όλα που έχει πει στους πιστωτές και από την άλλη να κερδίσει χρόνο για να σύρει το... καράβι ως τις γερμανικές εκλογές, ελπίζοντας ότι την επομένη δεν θα έχει απέναντί της τον εμμονικό Σόιμπλε. Την ίδια ώρα ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, αμετανόητος στη λιτότητα χωρίς τέλος, επιμένει στην ανάγκη ενός τέταρτου Μνημονίου, στην περίπτωση που το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αποφασίσει τελικά να αποχωρήσει από το ελληνικό πρόγραμμα!
Δηλαδή είτε μείνει είτε φύγει το ΔΝΤ η Ελλάδα θα πρέπει να πάρει και νέα μέτρα, χωρίς ελπίδα. Και μέσα σε αυτό το κλίμα ως... κερασάκι ήρθαν οι δηλώσεις του νέου προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, που υποστηρίζει ότι το Brexit είναι μόνο η αρχή του τέλους για την Ευρώπη όπως την ξέραμε.
Μέσα σε αυτόν τον ορυμαγδό προβλέψεων και εξελίξεων το ερώτημα είναι πού θα βρει να ακουμπήσει η έρμη η Ελλάς, η οποία βάλλεται πανταχόθεν τόσο στα εθνικά θέματα όσο και στα οικονομικά. Διότι καλό το... κατενάτσιο, αλλά, εάν δεν βάλεις «γκολ», τότε δεν μπορείς να κερδίσεις κανένα παιχνίδι. Οσο για τους Ελληνες, καταρρέουν και οι τελευταίες γραμμές αμύνης τους, χωρίς να ελπίζουν σε κανέναν και σε τίποτε.
Οι οικογενειακοί προϋπολογισμοί έχουν τιναχτεί στον αέρα και κάθε μέρα που περνά μοιάζει χειρότερη από την προηγούμενη. Οσο για την κυβέρνηση, που ξέρει τι της έρχεται, προσπαθεί με νύχια και με δόντια να «χτίσει» το δικό της κράτος μέσα από τη γνώριμη συνταγή των διορισμών στο Δημόσιο. Διορισμοί τους οποίους θα κληθούν να πληρώσουν οι εναπομείναντες στη ζωή ιδιώτες επιχειρηματίες και οι Ελληνες πολίτες που φορολογούνται αγρίως.
Το νέο Περιουσιολόγιο που ετοιμάζουν, εκτός του ότι παραβιάζει πλήρως την ιδιωτικότητα της ζωής μας, μια και οι «διαχειριστές» του συστήματος θα γνωρίζουν τα πάντα πλέον για μας, θα μας... κόβει και κοστούμι νέων έκτακτων εισφορών, που, ως γνωστόν (λέγε με ΕΝΦΙΑ), γίνονται μόνιμες στη χώρα του ουδέν μονιμότερου του προσωρινού.
Το ηλεκτρονικό φακέλωμα που μας ετοιμάζουν δεν έχει ιστορικό προηγούμενο. Και μπορεί όλα θεωρητικά να γίνονται για το καλό μας, καθώς στόχος είναι να εντοπισθούν όσοι φοροδιαφεύγουν και όλοι να πληρώνουν ό,τι τους αναλογεί, αλλά οι πραγματικοί στόχοι είναι άλλοι: να φορολογήσουν για άλλη μια φορά τα συνήθη υποζύγια. Δηλαδή όσους δεν μπορούν να φοροαποφύγουν!
Μπορεί λοιπόν φέτος, έτσι στο... χαλαρό, να λένε ότι με το πλαστικό χρήμα θα δικαιολογούν το 20% του αφορολόγητου, αλλά με μεγάλη ευκολία του χρόνου το 20% μπορεί να γίνει 40% και μετά να απαιτούν όλο το ποσό να γίνεται μέσω καρτών. Το ίδιο θα κάνουν και με το Περιουσιολόγιο. Αφού θα μας βάλουν να δηλώσουμε ό,τι έχουμε και δεν έχουμε, στη συνέχεια θα μας κόψουν και ένα κοστουμάκι να πληρώσουμε ως έχοντες και κατέχοντες κατά φαντασίαν περιουσία. Διότι μπορείς να έχεις ένα κόσμημα «αξίας», λέω εγώ, ή έναν πίνακα «αξίας», αλλά οι... αξίες αυτές καμία σχέση δεν έχουν με την πραγματική αξία, όταν πας να πουλήσεις οτιδήποτε.
Εκεί το σοκ και το δέος είναι μεγάλα. Οπως θα είναι και από αυτά που έρχονται, καθώς γυρίζουν το ρολόι στις μέρες του καλοκαιριού του 2015, που μας έφεραν το Μνημόνιο τρία...