Γεια σας. Είμαι άνεργη 3 μήνες. Μετά από 17,5 χρόνια δουλειάς έμεινα άνεργη.
Σπούδασα Οργάνωση και Διοίκηση Επιχειρήσεων, βρήκα δουλειά άσχετη με τις σπουδές μου και τώρα κάθομαι.
Είμαι 45 χρονών και νιώθω ξεγραμμένη. Παντού ζητάνε μέχρι 35 χρονών. Μόνο τηλεφωνήτρια βρήκα - αν με πάρουν. Δεν ξέρω αν πρέπει να πάω. Δίνουν 370, όσο το επίδομα ανεργίας, και με τις τριετίες ίσως φτάσει τα 470.
Έχω κάνει ρύθμιση για ένα δάνειο να το πληρώσει η ασφάλεια για 6 μήνες, αλλά αν πιάσω δουλειά τη χάνω, όπως και τις πιθανότητες να βρω μια καλύτερη δουλειά μέσω voucher και ΟΑΕΔ.
Το άσχημο με τη νέα δουλειά είναι ότι σου κάνουν σύμβαση ανά μήνα (πού καταντήσαμε!!!) και στους 3 μήνες γίνεται αορίστου. Απ΄ ό,τι έμαθα, όμως, μετά σε διώχνουν, συνήθως πριν τους 12 μήνες, για να μη σου δώσουν αποζημίωση.
Μένω σε ενοίκιο, έχω δάνεια σε τράπεζες και υποχρεώσεις που αδυνατώ να πληρώσω. Ευτυχώς δουλεύει ο άντρας μου και δεν έχω παιδιά. Αλλά τι να το κάνεις; Αυτή τη στιγμή έχω 5 ευρώ στο πορτοφόλι μου, δεν ξέρω τι θα φάμε τις επόμενες μέρες, μ΄έχει πιάσει απελπισία.
Τόσα χρόνια σπουδών πήγαν χαμένα, αγγλικά, γαλλικά, όλα με την ελπίδα για κάτι καλύτερο. Τώρα ζητάνε άλλα τόσα και δεν έχω λεφτά για να πάω να τα μάθω. Ίσα που κατάφερα να πάρω την πιστοποίηση για τον ΑΣΕΠ. Αλλά κι εκεί τι πιθανότητες έχω; Πιάνω 1.400 μόρια, χωρίς την ανεργία. Δεν νομίζω ότι είναι πολλά, αλλά δεν χάνω και τίποτα. Στις ιδιωτικές αγγελίες οι αιτήσεις είναι περισσότερες!
Αυτή τη στιγμή είμαι απελπισμένη και δεν ξέρω τι να κάνω! Ο άντρας μου είναι χάλια κι αυτός. Έχουμε απομονωθεί απ΄ όλους τους φίλους μας, δεν έχουμε λεφτά να βγούμε, να ψωνίσουμε, να καλύψουμε βασικές ανάγκες, ένα γιατρό αν χρειαστεί!Πώς θα ζήσουμε; Δεν ξέρω!!
jenny , 45 χρ. , Αττική