ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ
Τα κλισέ εναντίον του Τραμπ εξηγούν και την επιτυχία του. Το να καταγγέλλεις τον Τραμπ για δημαγωγία, ομοφοβία, ρατσισμό και ξενοφοβία είναι μάλλον αφελές και φυσικά υποκριτικό.
Η δημαγωγία δεν είναι ίδιον του Τραμπ, αντιθέτως είναι η σταθερά του πολιτικού λόγου σήμερα, σε όλο τον δυτικό κόσμο. Το κυρίαρχο πολιτικό λεξιλόγιο όλων σχεδόν των πολιτικών κομμάτων είναι απόλυτα δημαγωγικό, με κορυφαίο παράδειγμά τον ίδιο τον Ομπάμα. Ο λόγος του είναι αφόρητα ιδεολογικός, γεμάτος αφηρημένες έννοιες, ηθικολογία και καθαρή κολακεία. Όροι όπως δημοκρατία, δικαιώματα, ανεκτικότητα, δικαιοσύνη κλπ, που είναι το ψωμοτύρι κάθε πολιτικού σήμερα, δεν είναι τίποτε άλλα από σκέτη δημαγωγία.
Η πραγματικότητα καλύπτεται έτσι από ένα σύννεφο ηθικολογίας και δημαγωγικής χρήσης όρων που συσκοτίζουν την πραγματικότητα. Σήμερα μάλιστα, τα δικαιώματα πλήττονται βάναυσα από την πραγματικότητα της παγκοσμιοποίησης, από την κατάλυση των συνταγματικών θεσμών και την κυριαρχία της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής ελίτ, πάνω στις κοινωνικές και εθνικές ελευθερίες. Οι εργαζόμενοι βρίσκονται κυριολεκτικά αλυσοδεμένοι, χωρίς δικαιώματα, χωρίς διασφαλισμένα ωράρια εργασίας, ενώ στρατιές ανέργων κατακλύζουν τις δυτικές κοινωνίες. Ταυτόχρονα, οι αποφάσεις δεν λαμβάνονται στα εθνικά κοινοβούλια, αλλά πίσω από κλειστές συσκέψεις γραφειοκρατών, στις Βρυξέλλες και το Βερολίνο.
Επομένως, ο λόγος περί δημοκρατίας και δικαιωμάτων γίνεται λόγος καθαρά δημαγωγικός. Απέναντι σ’ αυτή τη δημαγωγία των δυτικών πολιτικών ελίτ, ο λόγος του Τραμπ μοιάζει κυριολεκτικός. Τι είπε ο Τραμπ; Πως θα βάλει δασμούς στα ξένα προϊόντα, εάν το κρίνει σκόπιμο. Πως θα ελέγξει την παράνομη μετανάστευση. Πως θα καταργήσει τις διεθνείς εμπορικές συμφωνίες των ΗΠΑ. Και πως θα συμμαχήσει με τη Ρωσία. Αυτά ακριβώς έχει πει. Αυτά όμως δεν είναι δημαγωγία. Είναι ανακοίνωση ενός προγράμματος, με το οποίο συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς. Δημαγωγία και μάλιστα χοντροκομμένη είναι να αποκαλείς τον Ομπάμα μαύρο Περικλή.
Η ενόχληση των ευρωπαίων αξιωματούχων είναι έκδηλη και δείχνει πανικό. Μια Ευρώπη που έχει καταλύσει τη συνταγματική τάξη των χωρών που την απαρτίζουν, που έχει καταστρέψει τις οικονομίες του νότου και που οδηγείται τώρα σε πολιτικό αδιέξοδο μετά την νίκη του Τραμπ και το brexit, στέκει τώρα χωρίς προστάτη. Ο Τραμπ της τραβάει το χαλί, καθώς θεωρεί πως «το ΝΑΤΟ είναι παρωχημένο γιατί δεν έχει βοηθήσει εναντίον της τρομοκρατίας».
Αλλά υπάρχει και κάτι ακόμη πιο ανησυχητικό για τις ευρωπαϊκές ελίτ, που έχουν καθίσει στο σβέρκο των ευρωπαϊκών εθνών, βοηθώντας τη Γερμανία να συγκεντρώνει πλεονάσματα και να καταργεί συνταγματικές ελευθερίες.
«Η έξοδος της Μ. Βρετανίας…», είπε ο Τραμπ, «…θα αποδειχτεί ότι ήταν μια θαυμάσια υπόθεση. Κοιτάξτε την Ευρωπαϊκή Ένωση: αυτή είναι η Γερμανία. Κατά βάση η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι το μέσον για την επίτευξη του στόχου της Γερμανίας. Γι’ αυτό θεωρώ ότι ήταν έξυπνο από μέρους της Μ. Βρετανίας να αποχωρήσει… Πάντως για τις ΗΠΑ δεν παίζει κανέναν ρόλο το εάν η ΕΕ είναι ενωμένη ή διχασμένη. Ποτέ δεν πίστεψα ότι έχει κάποια σημασία. Κοιτάξτε, η ΕΕ δημιουργήθηκε εν μέρει για να χτυπήσει το εμπόριο των ΗΠΑ, έτσι δεν είναι;Επομένως το ίδιο μου κάνει εάν είναι διχασμένη ή ενωμένη, για μένα αυτό δεν παίζει κανέναν ρόλο».
Οι ΗΠΑ όμως δεν είναι Αίγυπτος, να αποσταθεροποιηθεί από τις ΜΚΟ του Σόρος. Η αφελής προσπάθεια να φθαρεί ο Τραμπ από την Μαντόνα και την Σαρλίζ Θερόν προφανώς δεν θα ‘χει κανένα απολύτως αποτέλεσμα. Ο Τραμπ δεν αντιμετωπίζεται με την κατηγορία του σεξισμού. Κανένας πρόεδρος δεν χάνει τη θέση επειδή φιλάει γυναίκες ή επειδή μιλάει απρεπώς. Αν ήταν έτσι ο Κλίντον έπρεπε να πάει φυλακή και ο Στρος Καν στη γκιλοτίνα.
Η Ελλάδα πρέπει να σκεφτεί ρεαλιστικά και να σχεδιάσει το μέλλον της στο φως της νέας διεθνούς πραγματικότητας. Διότι η ευρωζώνη και η ΕΕ δεν είναι πλέον ένα ασφαλές περιβάλλον για μας.