Η προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ θέτει σήμερα ένα «πονηρό» ερώτημα (που το επαναλαμβάνουν - τάχα μου, αφελώς - όλα τα «παπαγαλάκια» του):
Εντάξει, οι δανειστές μας πιέζουν. Αλλά εσείς, της ΝΔ, μόνοι σας το λέτε, πως η «επιστροφή στη δραχμή» θα ήταν ολική καταστροφή!
Τι ζητάτε λοιπόν;
--Να τα δεχθούμε (για να μη μας διώξουν από το ευρώ);
Τότε είστε «τσιράκια» του Σόιμπλε και του Τόμσεν!
--Να τα απορρίψουμε, μήπως; Τότε δεν λέτε τίποτε διαφορετικό από μας! Είστε ίδιοι με μας, που «αντιπολιτεύεστε».
Γιατί δεν προτείνετε τίποτε το διαφορετικό…
Αλήθεια τι διαφορετικό μπορεί να γίνει, εκεί που έφτασαν τα πράγματα;
Ένα μόνον αρκεί («ένα» που είναι… πολλά, όμως):
--Να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ και να αλλάξουμε το μείγμα της Πολιτικής που εφαρμόζει!
Όχι να «αναθεωρήσουμε» τους στόχους (όπως ματαίως προσπαθεί ο ΣΥΡΙΖΑ)!
Να αλλάξουμε τα μείγμα!
(Πράγμα που συνιστά πραγματικά ανατρεπτική πρόταση...)
Όμως, τι σημαίνει αυτό;
* Πρώτον, λιγότερους φόρους (άρα μείωση των φορολογικών συντελεστών) και περισσότερες περικοπές δαπανών. Γνήσια φιλελεύθερη απάντηση!
Είναι εφικτή η πιο δραστική περικοπή δαπανών;
Ναι! Αν σπάσει κανείς το «ταμπού» των μαζικών διορισμών στο δημόσιο!
Δέστε τους αριθμούς:
--Ο Σαμαράς παρέλαβε 750 χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους. Και παρέδωσε 660 χιλιάδες (μείωση προσωπικού 12% σε δυόμιση χρόνια). Για πρώτη φορά στα χρόνια της μεταπολίτευσης, κυβέρνηση παρέδωσε δημόσιο με λιγότερους δημοσίους υπαλλήλους απ’ όσους παρέλαβε!
--Ο Τσίπρας παρέλαβε 660 χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους και τους αύξησε πάλι: ήδη αγγίζουν τις 700 χιλιάδες! Προσέξτε: Δεν προσέλαβε, μόνο 40 χιλιάδες! (κι εγώ έκανα αυτό το λάθος προχθές)…
Προσέλαβε, όπως θα δούμε, περί τις 80 χιλιάδες (κι έτσι εμφάνισε και… «μείωση της ανεργίας» την ώρα που αυξάνονται τα λουκέτα!)
Η μείωση προσωπικού στο δημόσιο επί Σαμαρά έγινε κυρίως με λιγότερες προσλήψεις κάθε χρόνο απ’ ό,τι οι συνταξιοδοτήσεις (κανόνας: 1 προσλαμβάνεται για κάθε 5 που φεύγουν με σύνταξη).
Αυτό σήμαινε ότι κάθε χρόνο (για τα έτη 2012-13-14) μειωνόταν το προσωπικό του δημοσίου κατά 25-28 χιλιάδες περίπου, αφού για κάθε 5 που συνταξιοδοτούνταν προσλαμβάνονταν μόνον ένας).
Μόνο 7 χιλιάδες απέλυσε νομίμως η κυβέρνηση Σαμαρά: ανθρώπους που είχαν μπει με πλαστά πιστοποιητικά ή ήταν «κοπανατζήδες», ή «επίορκοι», η και καταδικασμένοι ακόμα, που δεν είχε τελεσιδικήσει η υπόθεσή τους! Ή καταργήθηκε η υπηρεσία τους (με outsourcing κλπ)…
--Ήλθε ο Τσίπρας, λοιπόν, και αντικατέστησε όλους αυτούς που συνταξιοδοτούνται!
--Επανέφερε όλους τους «επίορκους» ή τους «κοπαντζήδες» που είχαν απολυθεί επί Σαμαρά (45 χιλιάδες περίπου για τα χρόνια 2015-16).
--Και προσέλαβε και καμιά τριανταριά χιλιάδες ακόμα…
(Προχθές είχα γράψει ότι «προσέλαβε 30 χιλιάδες», χωρίς να υπολογίζω ούτε αυτούς που επαναπροσέλαβε, ούτε αυτούς με τους οποίους αντικατέστησε τους συνταξιοδοτούμενους. Συγγνώμη!)
Συνολικά, λοιπόν, προσέλαβε γύρω στις 80 χιλιάδες!
--Αν συνεχιζόταν η πολιτική Σαμαρά, σήμερα το προσωπικό του δημοσίου θα είχε μειωθεί στις 608 χιλιάδες! Και το κόστος της μισθοδοσίας στο δημόσιο θα ήταν 945 εκατομμύρια μικρότερο από πριν.
Με την πολιτική του Τσίπρα, το προσωπικό στο δημόσιο αυξήθηκε στις 700 χιλιάδες άτομα! Κι αντί να πέσει το κόστος μισθοδοσίας, αυξήθηκε κι αυτό κατά 727 εκατομμύρια σε σχέση με πριν!
Έτσι αντί να γίνουν οικονομίες στο κράτος, έγινε πρόσθετη επιβάρυνση!
Και το δημόσιο χάνει τώρα, συνολικά, γύρω στα 1,67 δισεκατομμύρια, σε σχέση με το που θα βρισκόταν σήμερα, αν είχε συνεχιστεί η πολιτική Σαμαρά!
Κι επειδή οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν κοστίζουν μόνο τη μισθοδοσία τους αλλά και τα έξοδα συντήρησης των γραφείων (ενοίκια, τηλέφωνα, ηλεκτρικό, συντήρηση εξοπλισμού, «αναλώσιμα» κλπ. – τα λεγόμενα overheads) η πραγματική διόγκωση κόστους που επέβαλε η διακυβέρνηση Τσίπρα είναι 10-10% μεγαλύτερη. Δηλαδή κοντά στα 1,9 δισεκατομμύρια!
Αυτά μπορούν να περικοπούν!
Μόνο από την απομάκρυνση όλων αυτών, ο προϋπολογισμός θα γλιτώσει άμεσα 1 δισεκατομμύριο τον πρώτο χρόνο και πάνω από 2 δισεκατομμύρια σε δύο χρόνια!
Κι αυτά, πέρα από το 1,5 δις για τον πρώτο χρόνο «οικονομίες» και γύρω στα 2 δισεκατομμύρια το δεύτερο χρόνο, από τη «Συμφωνία Αλήθειας» που εξήγγειλε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, τον περασμένο Σεπτέμβρη στη Θεσσαλονίκη.
Συνολικά, λοιπόν, αν η ΝΔ τολμήσει να χτυπήσει πραγματικά αυτή την επαναφορά του κρατισμού (που καταγγέλλει σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ), θα είναι σε θέση να εξοικονομήσει τα διπλάσια απ’ όσα λέει σήμερα: Πάνω από 2 δισεκατομμύρια από την πρώτη χρονιά και (σωρευτικά) γύρω στα 4 δισεκατομμύρια τη δεύτερη…
Το μεγαλύτερο μέρος από αυτά μπορεί να πάει για άμεση μείωση φόρων και ασφαλιστικών εισφορών. Πολύ πέρα απ’ όσα ήδη εξήγγειλε η ΝΔ.
«Λεφτά» ΔΕΝ υπάρχουν ασφαλώς!
Αλλά οικονομίες που μπορούν να γίνουν υπάρχουν και με το παραπάνω…
Το πελατειακό κράτος απομυζά φόρους!
Και μόνον αν μπει «μαχαίρι» στο κράτος, θα μπορέσει η νέα κυβέρνηση να μειώσει δραστικά τους φόρους, χωρίς να δημιουργήσει νέα ελλείμματα.
Είναι ο κρατισμός, ηλίθιοι της Αριστεράς!
Κάποιοι φοβούνται να το πουν, μη χάσουν ψήφους.
Δεν πρόκειται να «χάσουν» καμία ψήφο! Αυτοί που προσλήφθηκαν από το ΣΥΡΙΖΑ, έτσι κι αλλιώς Τσίπρα θα ψηφίσουν! 1,5% του εκλογικού σώματος είναι. Μαζί με τους κοντινούς συγγενείς τους δεν ξεπερνάνε το 3,5-4%!
Αυτοί ας πάνε στο ΣΥΡΙΖΑ! Εκεί ήδη βρίσκονται, άλλωστε…
Ταυτόχρονα, να εξηγηθεί ότι κανείς δημόσιος υπάλληλος που μπήκε με ΑΣΕΠ δεν πρόκειται να κινδυνεύσει!
Κι όσοι προσλαμβάνονται στο εξής (με τον κανόνα 1/5 στη θέση αυτών που συνταξιοδοτούνται) με ΑΣΕΠ θα προσλαμβάνονται επίσης.
Οπότε μεγάλη μερίδα των δημοσίων υπαλλήλων (όσοι μπήκαν με ΑΣΕΠ) θα πάψουν να φοβούνται το… «νεοφιλελευθερισμό»!
Και κάμποσοι από αυτούς που έχουν περάσει τις εξετάσεις ΑΣΕΠ αλλά δεν έχουν διοριστεί ακόμα (ενώ μπαίνουν από το παράθυρο οι «ημέτεροι» ως «συμβασιούχοι») θα αρχίσουν να ελπίζουν την αξιοκρατική αποκατάστασή τους από τη ΝΔ.
Χώρια πόσους θα κερδίσει η ΝΔ από τους υπόλοιπους – τους εκτός δημοσίου – οι οποίοι προσδοκούν αληθινές και άμεσες φορολογικές μειώσεις από τις «οικονομίες» προσωπικού στο δημόσιο.
Όχι μόνο δεν θα χάσει, έστω και «οριακά» η ΝΔ…
Το αντίθετο ακριβώς: Μόνον έτσι μπορεί να κερδίσει πραγματικά!
Τη μάχη αυτή δεν έχει τολμήσει να τη δώσει ακόμα. Και πρέπει να το κάνει.
Να θυμίσω πως ο Σαμαράς (τον οποίο κάποιοι κατηγορούν εκ των υστέρων ότι… «λαϊκιζε κι αυτός») είχε τολμήσει να προτείνει (ήδη από το Ζάππειο-2), την «εφεδρεία» στο δημόσιο: Ένα πρόγραμμα που μείωνε - σταδιακά μεν, αλλά πολύ δραστικά - το προσωπικό του δημοσίου και το κόστος του.
Το πρόγραμμα αυτό ήταν το ΜΟΝΟ που δεν εφάρμοσε όταν εξελέγη, γιατί δεν το δεχόταν το ΠΑΣΟΚ με το οποίο αναγκαστικά συγκυβερνούσε.
Με εκείνο το πρόγραμμα (και μόνο από την «εφεδρεία») θα μπορούσαν να φύγουν από το δημόσιο μέσα σε μια εξαετία, με σχετικά «ήπιο» τρόπο, γύρω στις 120 χιλιάδες!
Συνολική εξοικονόμηση μέσα σε μια εξαετία 2,2 δισεκατομμύρια!
Συν άλλοι τόσοι περίπου, από εφαρμογή του κανόνα 1 πρόσληψη για κάθε 5 που συνταξιοδοτούνται…
Συνολική μείωση προσωπικού 240 χιλιάδες!
Και συνολική εξοικονόμηση στην εξαετία 4,5 δισεκατομμύρια!
Αληθινή «ανάσα» για την πραγματική οικονομία!
Αφού αυτό θα έφερνε ισόποση μείωση φορολογικών βαρών!
Μόνο από τη σταδιακή και «αναίμακτη» μείωση προσωπικού στο δημόσιο…
Αλλά αυτό το πρόγραμμα κανείς δεν το στήριξε τότε.
Ούτε καν η Τροϊκα που μετά το… «νοσταλγούσε», όπως ψιθυρίζεται επιμόνως.
Και κατηγορούν σήμερα το Σαμαρά ότι, τάχα, «δεν εφάρμοσε τα Ζάππεια»! Ενώ όλα όσα υποσχέθηκε τα έκανε ή τα ξεκίνησε!
Και το μόνο που, όντως, ΔΕΝ έκανε, δεν τολμούν σήμερα ούτε να το αναφέρουν! Γιατί κανείς δεν θέλει να το θυμάται, αφού ήταν το πιο τολμηρό μέτρο κατά του κρατισμού!
Γεμίσαμε «αντικρατιστές» του «γλυκού νερού»…
Κατηγορούν το Σαμαρά για… «λαϊκισμό», ενώ ήταν ο μόνος που μείωσε το δημόσιο (κατά 90 χιλιάδες σε δυόμιση χρόνια) κι είχε πρόγραμμα (που δεν στήριξε κανένας) να το μειώσει κατά 240 χιλιάδες σε έξη χρόνια! Γιατί αυτοί που τον κατηγορούν, είναι κατά κανόνα οι χειρότεροι «λαϊκιστές»…
Είδαμε μια πρώτη γεύση του τι σημαίνει «αλλαγή μείγματος πολιτικής»:
Πριν απ’ όλα, λιγότεροι φόροι και μεγαλύτερες περικοπές δημόσιων δαπανών! Με τολμηρά μέτρα μείωσης του προσωπικού στο δημόσιο.
* Αλλά δεν τελειώνει εκεί: Αλλαγή μείγματος περιλαμβάνει ακόμα: περισσότερες μεταρρυθμίσεις! Σαν κι αυτές που ξεκίνησαν επί Σαμαρά. Κι ήλθε ο Τσίπρας και τις σταμάτησε, μετά τις προσυπέγραψε και τώρα τις… «φρενάρει».
Μεταρρυθμίσεις παντού: Και στα εργασιακά και στα επενδυτικά και στην επιτάχυνση και γενίκευση των αποκρατικοποιήσεων…
Στα εργασιακά για παράδειγμα: τι σημαίνει «μαζικές απολύσεις»;
Τι φοβόμαστε, αλήθεια;
Όσοι ήταν να απολυθούν έχουν ήδη απολυθεί!
Αλλά αν θέλει κανείς να προσλάβει, δεν το τολμάει γιατί αν του πάει κάτι ανάποδα στο μέλλον δεν θα μπορεί τότε να απολύσει μερικούς για να σώσει τις θέσεις εργασίας όλων των υπολοίπων.
Απαγόρευση απολύσεων ισοδυναμεί πια με το ακριβώς αντίθετο: Με απαγόρευση προσλήψεων!
Έχουμε θεσμοθετήσει εδώ και χρόνια, ουσιαστικά απαγόρευση προσλήψεων!
Κι όσοι είχαν μεγάλα εργοστάσια στην Ελλάδα τα έκλεισαν και τα πήγαν στην Τουρκία ή στη Βουλγαρία.
Οι «συνδικαλιστικοί νόμοι» μας προστατεύουν την εργασία σε… γειτονικές χώρες! Και γι’ αυτό πρέπει να αλλάξουν άμεσα και δραστικά!
Αν θέλετε να κάνουμε «συμφωνία αλήθειας» με τον κόσμο, πρέπει να πούμε όλη την αλήθεια!
* Τέλος, «αλλαγή μείγματος πολιτικής» και τολμηρές φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις μπορούν να αλλάξουν την αναπτυξιακή προοπτική της Ελλάδας!
Κι αυτό είναι που θα φέρει και έσοδα στο κράτος και πρωτογενή πλεονάσματα πολύ μεγαλύτερα, με μικρότερους φορολογικούς συντελεστές.
Κι επειδή ό,τι κι αν γίνει, όποια κυβέρνηση κι αν διαπραγματευθεί στο εξής, το ΔΝΤ θα έχει απέναντί της, να ξέρετε ότι αυτό είναι το κύριο πρόβλημα του ΔΝΤ:
Ότι το σημερινό πρόγραμμα (που υπέγραψε ο Τσίπρας) και το τωρινό μείγμα πολιτικής (που εφαρμόζει ο ΣΥΡΙΖΑ) επιβραδύνει την ανάπτυξη!
Και γι’ αυτό δεν μπορεί να δημιουργήσει (επαρκή) πλεονάσματα.
Αν όμως, αλλάξει το μείγμα πολιτικής, θα επιταχυνθεί η ανάπτυξη της Ελληνικής οικονομίας.
Κι αυτό το υπολογίζει το ΔΝΤ! Γιατί θα δημιουργήσει μεγαλύτερα έσοδα για το δημόσιο και μεγαλύτερα πλεονάσματα συνολικά, με μικρότερες φορολογικές επιβαρύνσεις για τον καθένα!
Για παράδειγμα, αν επιταχυνθεί η ανάπτυξη κατά 1,2% το χρόνο, τότε το πλεόνασμα μπορεί να είναι μεγαλύτερο μέχρι και 1 πρόσθετο δισεκατομμύριο το χρόνο, για όλα τα επόμενα χρόνια!
Δηλαδή στην πενταετία, μπορούμε να έχουμε μεγαλύτερα πλεονάσματα κατά 5 δισεκατομμύρια! Ακόμα κι αν κάναμε φορολογικές μειώσεις σήμερα…
Συμπέρασμα:
Τα πλεονάσματα δεν είναι το πρόβλημά μας! Ποτέ δεν ήταν!
Η ανάπτυξη είναι το πρόβλημά μας!
Οι μεταρρυθμίσεις που φέρνουν ανάπτυξη είναι το πρόβλημά μας!
Οι αποκρατικοποιήσεις που φέρνουν επενδύσεις και ανάπτυξη είναι το πρόβλημά μας…
Είναι η Ανάπτυξη, ηλίθιοι!