Είναι ίσως η πρώτη φορά που αποτολμάμε να αποτυπώσουμε μια τέτοια άποψη, ότι η Συρία απέχει ένα βήμα από την τελική νίκη στον πόλεμο. Αυτό όμως υπό τις σημερινές (22/1/2017) επικρατούσες συνθήκες.
Η σημερινή κατάσταση στη Συρία απέχει μακράν από την εικόνα των αρχών του 2016.
Ο πρόεδρος της Συρίας Μπασάρ αλ-Ασαντ φαίνεται να δικαιώνεται μέσα από τις αρχικές στρατηγικές επιλογές του οι οποίες ήταν:
1. Να κρατήσει τα μεγάλα αστικά κέντρα όπου κατοικεί περί το 80% των Σύριων.
2. Να δώσει όπλα στους Συροκούρδους εγκαταλείποντας το συριακό βορρά και δημιουργώντας έτσι πονοκέφαλο στους Τούρκους, πετυχαίνοντας με τον τρόπο αυτό να επιστρέψει μπούμερανγκ στην Αγκυρα τα όσα ενορχήστρωσε στη Συρία
3. Να κρατήσει τους θύλακες του Ντέιρ Εζόρ, Χάσακα, Καμισλί ως αντίβαρο στα σχέδια διαμελισμού της Συρίας.
4. Να μην τελειώσει πολύ νωρίτερα (όταν θα μπορούσε ίσως) τον πόλεμο ισοπεδώνοντας ολόκληρες πόλεις αλλά πολιορκώντας τες και τελικά εκδιώκοντας τους τρομοκράτες.
5. Να συνεχίσει να πληρώνει μισθούς και να παρέχει βασικές υπηρεσίες (πχ ρεύμα) σε κατεχόμενες περιοχές.
Ο Ασαντ πέτυχε να αντέξει στο χρόνο. Όλοι όσοι έλεγαν "Assad must go", αποχώρησαν ή αποχωρούν οι ίδιοι.
Πού βρισκόμαστε λοιπόν σήμερα;
Εδώ και πάρα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα δε σημειώνονται εχθροπραξίες στην περιφέρεια της Λαττάκεια στο συριακό δυτικό-παραλιακό βορρά.
Η Τουρκία υπό το φόβο των Κούρδων αναγκάστηκε να δώσει σε Μόσχα-Δαμασκό ό,τι ζητούσαν, που δεν ήταν άλλο από την εγκατάλειψη των ισλαμιστικών φραξιών που δημιουργούσαν προβλήματα. Οι ομάδες αυτές, προεξαρχούσες της Αλ Νούσρα (σήμερα Φατέχ αλ-Σαμ) ήταν κυριολεκτικά τουρκοκίνητες. Αρκεί να θυμηθούμε την πτώση του Ιντλέμπ την Ανοιξη του 2015 όταν 14.000 ισλαμιστές μπήκαν στην επαρχία μέσω Τουρκίας.
Εντούτοις κανείς δεν μπορεί να αντέξει δίχως όπλα και ανανέωση σε άνδρες.
Η Αλ Νούσρα και οι λοιπές ομάδες αφέθησαν στην τύχη τους από την Αγκυρα. Τα ρωσικά αεροσκάφη, ο συριακός στρατός, η Χεζμπολάχ, η NDF και η Λίβα αλ Κουντς καθάρισαν το Χαλέπι. Οι άλλοτε φιλόδοξοι τρομοκράτες μπήκαν στα πούλμαν ταπεινωμένοι με προορισμό το Ιντλέμπ.
Και εκεί όμως τα πράγματα δεν πάνε καλά για αυτούς. Απλά από όποιο μέρος της Συρίας χάνουν και αποχωρούν, συγκεντρώνονται στο Ιντλέμπ όπου είτε τρώγονται μεταξύ τους, είτε εξοντώνονται μέσω αεροπορικών βομβαρδισμών ή ειδικών αποστολών δολοφονίας ηγετών τους (από τη Χεζμπολάχ).
Δίχως ενίσχυση από τον τουρκικό βορρά, απλά υπάρχουν μέχρι να τους εξαφανίσουν. Αυτό όμως θα επαναλάβουμε, με βάση ό,τι ισχύει σήμερα. Ίσως αυτή ακριβώς η εγκατάλειψη από την Αγκυρα, η οποία εγγυάται και το τέλος όλων αυτών των ομάδων, να είναι που έφερε μια πρώτη ρωσική απαγκίστρωση δυνάμεων.
Η Λαττάκεια καθαρισμένη, οι τουρκόφρονες στο Ιντλέμπ παρκαρισμένοι και πλέον:
α. Η Αγκυρα αποδέχθηκε ότι ο Ασαντ δεν μπορεί να φύγει
β. Η Δαμασκός έδωσε για πρώτη φορά έγκριση σε τουρκικά μαχητικά να επιχειρήσουν στην Αλ Μπαμπ όπου φημολογείται πλέον έντονα πως παγώνει η τουρκική επιχείρηση και αναλαμβάνει ο συριακός στρατός.
Στο συριακό νότο, η κατάσταση είναι ανάλογη. Μικροί θύλακες των τρομοκρατών με το στρατό απλά να πολιορκεί ώστε να μην υπάρχουν απώλειες αμάχων. Ωστόσο σε τακτά διαστήματα, ένοπλοι έρχονται σε συμφωνία παράδοσης των όπλων τους και ένταξής τους στο στρατό.
Επίσης η αποχώρηση του Μπάρακ Ομπάμα ο οποίος έχει τεράστια ευθύνης για την Αραβική Ανοιξη και όλα τα δεινά που προκάλεσε, θα σηματοδοτήσει πιθανή στροφή των ΗΠΑ στο ρεαλισμό, αν ο νέος πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ εφαρμόσει στην πράξη όσα έλεγε προεκλογικά.
Ο Ασαντ πέτυχε πλέον να εξουδετερώσει όλους όσους η Δύση στήριζε και να απομείνει αυτός στη σκακιέρα ως ο μόνος αξιόπιστος συνομιλητής και επίγειος εταίρος εναντίον του Ισλαμικού Κράτους.
Η Δαμασκός θα πρέπει πλέον να εστιάσει στο ISIS.
Ήδη στην Παλμύρα ο Συριακός Στρατός με τις καινούριες επίλεκτες δυνάμεις και τα Γεράκια της Ερήμου, ανακτά θέσεις που είχε χάσει κατά την κεραυνοβόλα επίθεση των τζιχαντιστών στα τέλη του 2016.
Η ISIS έφτασε μέχρι εκεί που μπορούσε στην ανατολική Χομς, απέτυχε να πάρει το αεροδρόμιο Τ-4 και τώρα μαζεύεται ενώ ταυτόχρονα έχει το μέτωπο της Μοσούλης, της Ράκκα, του Ντέιρ Εζόρ αλλά και των τελευταίων προπυργίων σε Αλ Μπαμπ και Ντέιρ Χαφέρ πριν αποχαιρετίσει οριστικά το συριακό βορρά.
Θα πρέπει εδώ να σημειώσουμε την άποψη του damascusinsider που σημείωνε πριν 15 ημέρες πως η κατάληψη της Παλμύρα ήταν ένα δώρο άδωρο για την ISIS καθώς σπατάλησε δυνάμεις, απώλεσε εξοπλισμό ενώ παράλληλα τρέχουν τα παραπάνω μέτωπα.
Το ζητούμενο όμως για τη Συριακή Κυβέρνηση είναι:
α. να μην σταματήσει στις πηγές φ.α. του Αλ Μαχέρ έξω από την Παλμύρα αλλά να ξαναπάρει την πόλη και να κινηθεί προς την Αϊν Σούκνα κόβοντας πια την πρόσβαση στα κεντρικά της χώρας για την ISIL και να συνεχίσει προς το Ντέιρ Εζόρ
β. να κρατήσει πάση θυσία το Ντέιρ Εζόρ καθώς δεν μπορούν να υλοποιηθούν διαφορετικά τα όποια σενάρια διαμελισμού.
Ήδη Συριακή και Ρωσική Αεροπορία επιτίθενται διαρκώς στους ισλαμιστές της ISIL και πλέον ο στρατός έχει περάσει σε φάση αντεπίθεσης για να ενώσει ξανά το ελεύθερο τμήμα της πόλης με το στρατιωτικό αεροδρόμιο. Παράλληλα οι κάτοικοι και ιδίως οι γυναίκες έχουν ξεσηκωθεί. Ένα νέο Στάλινγκραντ φαίνεται ότι πάει να επαναληφθεί στο Ντέιρ Εζορ μετά το Κομπάνι και τους Κούρδους.
Ωστόσο η κατάσταση δε θα είναι εύκολη όσο περιορίζεται η ISIS στο Ιράκ και διαφεύγει στη Συρία αναζητώντας καταφύγιο στο Ντέιρ Εζόρ αφού η απελθούσα διοίκηση Ομπάμα τους ωθούσε προς τα εκεί και όχι τη Ράκκα την οποία προόριζε για τους Κούρδους, ώστε να σπάσει τη Συρία στα τρία.
Ο Ομπάμα όμως είναι παρελθόν και οι Συρίοι καλούνται απλά να αντέξουν και να νικήσουν.
Εντούτοις απομένει ο κουρδικός παράγων. Διαπίστωσαν όμως και οι Συροκούρδοι στην πράξη ότι οι ξένοι τους πλησιάζουν για να τους χρησιμοποιήσουν είτε στρατιωτικά είτε ως διπλωματικό χαρτί. Αρκεί να θυμηθούμε την εντολή να τραβηχθούν ανατολικά του Ευφράτη αλλά και την από αέρος βοήθεια των Ρώσων, σε όσους μέχρι χθες βομβάρδιζαν, ώστε μετά να κινηθούν εναντίον των Κούρδων στην Ιεράπολη (Μανμπίτζ). Με άλλα λόγια πιάσε το αυγό και κούρεφτο. Για αυτό ο δρόμος είναι ένας, Σύριοι και Κούρδοι να τα βρουν μεταξύ τους. Εκτός του ότι υπήρξαν φορές που συνεργάστηκαν, πρόκειται για τον τόπο τους.