Συνεχίζοντας την χθεσινή παράλλαξη του ορισμού της τραγωδίας, σαν ορισμό της προδοσίας,
..θα δούμε σήμερα μία σημαντική παράμετρο -την σημαντικότερη- της επιτυχίας μιάς προδοσίας από τους άθλιους πολιτικούς.
Η παράμετρος αυτή δεν είναι άλλη από
τον ίδιο τον λαό.
Όλους εμάς δηλαδή.
Μιμούμενοι κι εμείς αναίσχυντα τα πολιτικά σκύβαλα, φροντίζουμε να προδίνουμε την πατρίδα και τον ίδιο μας τον εαυτό.
Με τον τρόπο που όλοι μας καταλαβαίνουμε αλλά δεν θέλουμε να παραδεχτούμε.
Αρχίζοντας απ' την κορύφωση της δικής μας προδοσίας και γυρίζοντας προς τα πίσω,
..βλέπουμε πως στην ουσία είμαστε εμείς που προδώσαμε εκείνο το επικό 62% του "ΟΧΙ" του Ιουλίου 2015.
Όχι μόνον αφήσαμε αδιαμαρτύρητα την "αριστερή" φιλιπιννέζα του συστήματος να το μετατρέψει σε "ΝΑΙ",
..αλλά έναν μήνα μετά την υπογραφή του νέου μνημονίου ως απόρροια εκείνου του "ΝΑΙ" ,
..επιβραβεύσαμε τον προδότη δίνοντάς του πάλι την εξουσία στις καινούργιες εκλογές.
( εδώ, δεν θα κουραστούμε να τονίζουμε ποτέ τον ρόλο που έπαιξε -και φιλοδοξεί να ξαναπαίξει- η πολυδιαφημισμένη από σύστημα και συστημικά ΜΜΕ αποχή ως διαμαρτυρία(!), που είχε σαν αποτέλεσμα το ντεμέκ αριστερό κυβερνητικό κόμμα ενώ έχασε 320.000 ψήφους σε σχέση με τον Ιανουάριο του '15, να χάσει σε ποσοστό μόνον 0,9% )
Πότε διαμαρτυρηθήκαμε πραγματικά και όχι με το συστημικό εφεύρημα της αποχής; Πότε υπερασπίσαμε εκείνη την δική μας απόφαση του 62%;
Πότε εξεγερθήκαμε εναντίον της αδιαφορίας για την βούληση του λαού;
Πότε τιμωρήσαμε τους προδότες;
Πηγαίνοντας πιό πίσω, αλλά πάντα μέσα στα μνημόνια και την Νέα Κατοχή, βλέπουμε πως αφήσαμε,
..(Λάθος: δεν αφήσαμε, ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΔΙΑΛΕΞΑΜΕ),
..να μας κυβερνούν οι απολύτως και απ' ευθείας υπαίτιοι της χρεοκοπίας της χώρας και της καταλήστευσης του λαού.
Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί πως όλα αυτά αποτελούν βλακεία, ηλιθιότητα και όχι προδοσία.
Θα μπορούσε ίσως, αν υπήρχε άγνοια. Αλλά άγνοια δεν υπάρχει.
Όταν όλες, ΟΛΕΣ, οι μνημονιακές και δωσιλογικές κυβερνήσεις όταν ήταν στην αντιπολίτευση έβριζαν και στηλίτευαν μνημόνια και τοκογλύφους, και κατόπιν ερχόμενες στην εξουσία εφάρμοσαν η μία μετά την άλλη την ίδια προδοτική πολιτική, την ίδια κατάλυση του Συντάγματος, την ίδια εκχώρηση της κυριαρχίας της χώρας,
..άγνοια δεν υπάρχει. Ούτε γι αυτές -τις κυβερνήσεις- ούτε για μάς που τις διατηρούμε στην εξουσία.
Εξακολουθούμε εν γνώσει μας να προδίνουμε την δική μας την πατρίδα. Τους εαυτούς μας. Τα παιδιά μας.
"..δι ελέου και φόβου περαίνουσα την των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν."
Έτσι τελειώνει ο ορισμός της τραγωδίας κατά τον Αριστοτέλη.
Κι αν θεωρήσουμε πως η δική μας "κάθαρσις", δηλαδή ο εξαγνισμός ήδη συντελείται μέσω των παθημάτων μας,
..το ζητούμενο είναι η έκβαση της πράξεως (του ορισμού) να είναι σύμφωνη με το ηθικό αίσθημα του ανθρώπου που δεν είναι άλλο από την δικαιοσύνη για όσους προξένησαν τον φόβον και τον έλεον σ' έναν ολόκληρο λαό,
..ώστε να επέλθει η ίαση της ψυχής, του ήθους και της αξιοπρέπειάς του.
Η προδοσία μας πρέπει να σταματήσει.
Επανάσταση τώρα!..
..θα δούμε σήμερα μία σημαντική παράμετρο -την σημαντικότερη- της επιτυχίας μιάς προδοσίας από τους άθλιους πολιτικούς.
Η παράμετρος αυτή δεν είναι άλλη από
τον ίδιο τον λαό.
Όλους εμάς δηλαδή.
Μιμούμενοι κι εμείς αναίσχυντα τα πολιτικά σκύβαλα, φροντίζουμε να προδίνουμε την πατρίδα και τον ίδιο μας τον εαυτό.
Με τον τρόπο που όλοι μας καταλαβαίνουμε αλλά δεν θέλουμε να παραδεχτούμε.
Αρχίζοντας απ' την κορύφωση της δικής μας προδοσίας και γυρίζοντας προς τα πίσω,
..βλέπουμε πως στην ουσία είμαστε εμείς που προδώσαμε εκείνο το επικό 62% του "ΟΧΙ" του Ιουλίου 2015.
Όχι μόνον αφήσαμε αδιαμαρτύρητα την "αριστερή" φιλιπιννέζα του συστήματος να το μετατρέψει σε "ΝΑΙ",
..αλλά έναν μήνα μετά την υπογραφή του νέου μνημονίου ως απόρροια εκείνου του "ΝΑΙ" ,
..επιβραβεύσαμε τον προδότη δίνοντάς του πάλι την εξουσία στις καινούργιες εκλογές.
( εδώ, δεν θα κουραστούμε να τονίζουμε ποτέ τον ρόλο που έπαιξε -και φιλοδοξεί να ξαναπαίξει- η πολυδιαφημισμένη από σύστημα και συστημικά ΜΜΕ αποχή ως διαμαρτυρία(!), που είχε σαν αποτέλεσμα το ντεμέκ αριστερό κυβερνητικό κόμμα ενώ έχασε 320.000 ψήφους σε σχέση με τον Ιανουάριο του '15, να χάσει σε ποσοστό μόνον 0,9% )
Πότε διαμαρτυρηθήκαμε πραγματικά και όχι με το συστημικό εφεύρημα της αποχής; Πότε υπερασπίσαμε εκείνη την δική μας απόφαση του 62%;
Πότε εξεγερθήκαμε εναντίον της αδιαφορίας για την βούληση του λαού;
Πότε τιμωρήσαμε τους προδότες;
Πηγαίνοντας πιό πίσω, αλλά πάντα μέσα στα μνημόνια και την Νέα Κατοχή, βλέπουμε πως αφήσαμε,
..(Λάθος: δεν αφήσαμε, ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΔΙΑΛΕΞΑΜΕ),
..να μας κυβερνούν οι απολύτως και απ' ευθείας υπαίτιοι της χρεοκοπίας της χώρας και της καταλήστευσης του λαού.
Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί πως όλα αυτά αποτελούν βλακεία, ηλιθιότητα και όχι προδοσία.
Θα μπορούσε ίσως, αν υπήρχε άγνοια. Αλλά άγνοια δεν υπάρχει.
Όταν όλες, ΟΛΕΣ, οι μνημονιακές και δωσιλογικές κυβερνήσεις όταν ήταν στην αντιπολίτευση έβριζαν και στηλίτευαν μνημόνια και τοκογλύφους, και κατόπιν ερχόμενες στην εξουσία εφάρμοσαν η μία μετά την άλλη την ίδια προδοτική πολιτική, την ίδια κατάλυση του Συντάγματος, την ίδια εκχώρηση της κυριαρχίας της χώρας,
..άγνοια δεν υπάρχει. Ούτε γι αυτές -τις κυβερνήσεις- ούτε για μάς που τις διατηρούμε στην εξουσία.
Εξακολουθούμε εν γνώσει μας να προδίνουμε την δική μας την πατρίδα. Τους εαυτούς μας. Τα παιδιά μας.
"..δι ελέου και φόβου περαίνουσα την των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν."
Έτσι τελειώνει ο ορισμός της τραγωδίας κατά τον Αριστοτέλη.
Κι αν θεωρήσουμε πως η δική μας "κάθαρσις", δηλαδή ο εξαγνισμός ήδη συντελείται μέσω των παθημάτων μας,
..το ζητούμενο είναι η έκβαση της πράξεως (του ορισμού) να είναι σύμφωνη με το ηθικό αίσθημα του ανθρώπου που δεν είναι άλλο από την δικαιοσύνη για όσους προξένησαν τον φόβον και τον έλεον σ' έναν ολόκληρο λαό,
..ώστε να επέλθει η ίαση της ψυχής, του ήθους και της αξιοπρέπειάς του.
Η προδοσία μας πρέπει να σταματήσει.
Επανάσταση τώρα!..