Γράφουν: Άρης Πετάσης* και William Mallinson*
30 Ιανουαρίου 2017
Ο Ρώσος Υπουργός Εξωτερικών υποστήριξε πως στο κυπριακό θέμα δεν θα πρέπει να υπάρχουν εξωτερικές παρεμβάσεις, στενά χρονικά πλαίσια και εγγυήσεις. Τέρμα στις τούρκικες εγγυήσεις. Καθαρά πράγματα από τη Ρωσία ενώ το ΝΑΤΟ κλείνει το μάτι στην Τουρκία. Η Τουρκική παρουσία στην Κύπρο μοιάζει με ιστορία τρόμου.
Με ένα απλό νεύμα από τον τότε Υπουργό των Εξωτερικών των ΗΠΑ Κίσινγκερ το 1974 η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο και διατηρεί ακόμα στο νησί 40.000 κατοχικά στρατεύματα και κατέχει 37% της γης και 54% της ακτογραμμής. Η Ελλάδα δεν επιθυμεί να είναι εγγυήτρια δύναμης και η Βρετανία (εγγυήτρια του 1960) το μόνο που νοιάζεται είναι η διατήρηση των χρήσιμων για το ΝΑΤΟ βάσεων της στην Κύπρο έκτασης 254 τ.χλμ ή 3% του κυπριακού εδάφους. Η Βρετανία το παίζει άνετη. Ξέρει πως η Τουρκία δεν θα συμφωνήσει σε κατάργηση των εγγυήσεων γιατί τις χρειάζεται σαν πρόσχημα για την επόμενη εισβολή για κατάληψη ολόκληρου του νησιού. Εξ άλλου, με τις βάσεις της η Βρετανία/ΝΑΤΟ μπορεί να εξασκεί έλεγχο με ή χωρίς δικαιώματα εγγυητή.
Επί του θέματος των εγγυήσεων ευτυχώς η θέση της Ελλάδας βρίσκεται ευθυγραμμισμένη με αυτή του λαού της Κύπρου και της Ρωσίας. Η κυβέρνηση της Κύπρου συμφωνεί λεκτικά με τις δύο χώρες χωρίς όμως να πείθει. Η Τουρκία που επιμένει να θέλει να είναι εγγυήτρια προσπαθεί ανεπιτυχώς, από το 1987, να καταστεί μέλος της ΕΕ αλλά δεν τα καταφέρνει. Οι επιδόσεις της δε στην παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι εκτός συναγωνισμού–‘ανεξήγητοι’ θάνατοι στις φυλακές, φρυκτά βασανιστήρια, κοκ. Οι ΗΠΑ/Βρετανία αγνοούν την συμπεριφορά της Τουρκίας και υποστηρίζουν πως αυτή θα πρέπει να καταστεί μέλος της ΕΕ και να είναι εγγυήτρια της Κύπρου.
Οι συνεχιζόμενες διαπραγματεύσεις-φιάσκο μεταξύ εκπροσώπων των δύο κοινοτήτων παρέχουν το καλύτερο άλλοθι σε Αμερική, Βρετανία και Τουρκία αποενοχοποίησης της εισβολής και κατοχής του νησιού ενώ παρασκηνιακά το ΝΑΤΟ εργάζεται για την ανταλλαγή των τουρκικών εγγυήσεων με τουρκο-Νατοϊκή βάση στην Κύπρο. Κλασική περίπτωση για την Κύπρο, ‘θανάτωσης διά απαγχονισμού ή δια θανατηφόρου ενέσεως.’ Ο δημοκρατικός λαός της Κύπρου είναι εξοργισμένος με την στάση του ΝΑΤΟ. Ανεξήγητα όμως, μια μικρή ομάδα στην Κύπρο αντιστρατεύεται την Ρωσία γιατί δήθεν ενθαρρύνει τους «απορριπτικούς.» Δηλαδή ενθαρρύνει τον κυπριακό λαό που δεν επιθυμεί να παραδοθεί στους Τούρκους. Ενώ η Ρωσία μας στηρίζει μια μικρή ομάδα καλεί την Κύπρο να «δαγκώσει το χέρι που την ταΐζει» κατά την λαϊκή έκφραση.
Η ρητορική ότι τάχα διεξάγονται ενδοκοινοτικές διαπραγματεύσεις χωρίς παρεμβάσεις είναι ανοησία φυσικά μια και ΝΑΤΟ και δύο ξένοι στρατοί είναι παντού. Ο τουρκικός στρατός έθεσε όρους παράδοσης το 1976, και ζήτησε από τους Έλληνες, ‘ή υπογράφετε τους όρους παράδοσης σας ή η κατοχή συνεχίζεται.’ Κάθε σύγκληση σημαίνει και αποδοχή ενός από τους τουρκικούς όρους εφόσον μια αδύναμη χώρα χωρίς συμμάχους διαπραγματεύεται με τον πολύ ισχυρότερο κατακτητή της. Το ΝΑΤΟ ελέγχει τις διαπραγματεύσεις και το «υπό την αιγίδα του ΟΗΕ» αποτελεί θέατρο. Μια ματιά στα βιογραφικά των πρώην και νυν εκπροσώπων των Ηνωμένων Εθνών στις συνομιλίες τα λέει όλα. Το ενοχλητικό είναι ότι ενώ το ΝΑΤΟ προσποιείται τον θεματοφύλακα της ειρήνης, της ασφάλειας και της δημοκρατίας δηλώνει άγνοια όταν όλα αυτά παραβιάζονται ασύστολα από την νατοϊκή Τουρκία. Τι να πει κανείς άλλο από του να ευχηθεί πως η νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ θα τηρήσει στάση φιλίας με την Ρωσία πράγμα που θα ωφελήσει όλους τα μέγιστα. Ο λαός της Κύπρου αισθάνεται πιο ασφαλής ακούοντας την υποστηρικτική και ενθαρρυντική φωνή της μεγάλης Ρωσίας. Μόνον εάν κτυπήσουν τον λαό της Κύπρου μαζικά σύνδρομα αυτοκτονίας αυτός θα αντιστρατευθεί την Ρωσία.
*Ο Άρης Πετάσης είναι editor του βιβλίου, “Intractable Dilemmas in the Energy-Rich Eastern Mediterranean,” (Newcastle upon Tyne: Cambridge Scholars Publishing, 2016) και Αντιπρόεδρος του International Trustee Fund of the Tsyolkovsky Moscow State Aviation Technological University
*Ο καθηγητής στο Università Telematica “Guglielmo Marconi” William Mallinson είναι πρώην μέλος της Διπλωματικής Υπηρεσίας της Αυτής Μεγαλειότητας, συγγραφέας πολλών βιβλίων για την Κύπρο, με τελευταίο το, «Κίσινγκερ και η εισβολή των Κύπρου,» (Newcastle upon Tyne: Cambridge Scholars Publishing, 2016)