Της Δικηγόρου Σοφίας Νικολάου
Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για τον Αρτέμη Σώρρα και τα λεφτά του. Άραγε είναι υπαρκτά; Τεκμηριώνεται νομικά η ύπαρξή τους; Αν όντως υπάρχουν, τρελάθηκε και μας τα χαρίζει; Κι εν τέλει, είναι ικανά τα στοιχεία που έχουμε στη διάθεσή μας, να οδηγούν στην πανηγυρική του αθώωση από ένα Δικαστήριο κι έναν Εισαγγελέα να διατάσσει προκαταρκτική έρευνα για την περίπτωση τέλεσης του αδικήματος της παράβασης καθήκοντος εκ μέρους διευθυντή ασφαλιστικού οργανισμού, επειδή δεν δέχθηκε να συμψηφίσει τις οφειλές κάποιων ασφαλισμένων με τα χρήματα αυτά;
Πρώτον, ας ξεκαθαρίσουμε κάτι: Η 67650/2013 απόφαση του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών, αθωώνει τον Αρτέμη Σώρρα και τον συγκατηγορούμενό του Λαμπράκη για το αδίκημα της διασποράς ψευδών ειδήσεων. Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στο σκεπτικό της απόφασης: "[…] Από κανένα αποδεικτικό μέσο δεν αποδείχθηκε η αναλήθεια όσων υποστηρίζουν οι κατηγορούμενοι […]". Δεν απαλλάσσονται, δηλαδή, επειδή τελικά τα λεφτά υπάρχουν, αλλά επειδή κανένας δεν απέδειξε πως δεν υπάρχουν. Είναι, συνεπώς, μάλλον λανθασμένο να διατείνεται κάποιος πως ένα Δικαστήριο έχει αναγνωρίσει αμετακλήτως την ύπαρξη των χρημάτων. Το Δικαστήριο, απλώς, δεν καταδίκασε κάποιον ότι λέει ψέματα, επειδή κανείς δεν απέδειξε ότι δεν είναι αλήθεια.
Δεύτερον, που είναι και η ουσία του πράγματος: Υπάρχουν άραγε αυτά τα λεφτά; Ο Αρτέμης Σώρρας, στην βιομηχανία εξωδίκων που έχει στήσει, κοινοποιώντας, μέσω οφειλετών τραπεζών τις θέσεις του και την εντολή προς αυτές να εισπράξουν αυτά τα λεφτά, αναφέρεται σε δύο πηγές: Η πρώτη έχει να κάνει με ένα καταπίστευμα 600 δισεκατομμυρίων δολαρίων, στο οποίο είναι διαχειριστής και η δεύτερη στο ποσό των 115 τρις, τα οποία είναι κληρονομία του έθνους, βρίσκονται στα αποθεματικά των τραπεζών και δικαιούχοι είμαστε όλοι μας, αφού μάλιστα έχει εγγραφεί στον προϋπολογισμό του 2007. Για το δεύτερο σκέλος, δεν νομίζω ότι υφίσταται περιθώριο σχολιασμού. Όσον αφορά στο πρώτο κομμάτι, εκ πρώτης όψεως, φαίνεται να ενυπάρχει μία κάποια βασιμότητα. Ας το δούμε λιγάκι αναλυτικά: ο Σώρρας είναι διαχειριστής των 600 δις, που ανήκουν στην επενδυτική "Red Panther Ltd". Το ποσό αυτό είναι σε έξι (6) διεθνή γραμμάτια του αμερικανικού ταμείου αξίας 100 δις το καθένα, τα οποία έληγαν τον Αύγουστο του 2014. Αυτά μπήκαν σε λογαριασμό καταπιστεύματος και φυλάσσονταν προς πίστωση και χορηγία της ελληνικής Δημοκρατίας. Και με αυτά τα ποσά, προτίθεται να χορηγήσει δάνειο στην Ελληνική Δημοκρατία διάρκειας 100 ετών και με επιτόκιο 0,5%, αρκεί να αποδοθούν ευθύνες σε όποιον μάς χρεωκόπησε. Τέλειο δεν ακούγεται; Γιατί να μην τα πάρουμε από εκεί τα λεφτά, να πληρώσουμε το χρέος μας και όλα καλά; Ας πάμε πάλι μερικές γραμμές πίσω. Πολλές άγνωστες και περίεργες λέξεις, δεν νομίζετε; "Διεθνή γραμμάτια του αμερικανικού ταμείου", "Λογαριασμός καταπιστεύματος", "προς πίστωση και χορηγία της ελληνικής Δημοκρατίας". Γιατί πρέπει να υπάρχει αυτός ο νομικοοικονομικός δαίδαλος; Γιατί δεν μάς λέει ότι τα λεφτά είναι εκεί και να πάμε να τα πάρουμε; Γιατί απλούστατα, μετά τον Αύγουστο του 2014, οπότε και "έληξαν" τα γραμμάτια, αυτά τα λεφτά λένε πως είναι σε μία Τράπεζα του Καναδά, η οποία, όμως, βεβαιώνει ότι έχει σε καταθέσεις περί τα 300 δις (όχι από λεφτά του Σώρρα, γενικά).
Τρίτον και μάλλον το πιο περίεργο: γιατί αυτός ο εθνικός ευεργέτης δεν μάς τα χαρίζει τα λεφτά, αλλά μάς τα δανείζει; Και αφού όλοι εκείνοι που χρωστάνε στην Τράπεζα, μπορούν να της πουν να τα πάρει από το καταπίστευμα, ποιος θα τα γυρίσει μετά στο Σώρρα; Πολλά τα ερωτήματα και μάλλον αναπάντητα.
Τέταρτον, αλλά όχι τελευταίο, είναι το γεγονός πως αυτές τις λίστες του "Forbes" με τους πλουσιότερους ανθρώπους στον πλανήτη, μάλλον δεν πρέπει πλέον να τις εμπιστευόμαστε. Μπορεί ο Bill Gates να έχει περιουσία που φτάνει περί τα 78 δις δολάρια, δεν είχαν ανακαλύψει, όμως, τον Αρτέμη. Τον Αρτέμη τον Σώρρα.
Σε κάθε περίπτωση, αν κάποιος ήθελε να σώσει την Ελλάδα από το χρέος της, ας δώσει, σε ένδειξη καλής θελήσεως, ένα ποσό για το σκοπό αυτό και ας βάλει τους όρους μετά. Όπως επίσης, να μην διατείνεται πως δεν υφίσταται πολιτική σκοπιμότητα, αλλά από την άλλη να οργανώνει κομματικό σχηματισμό και να εξαπατά ανυποψίαστους πολίτες προτιθέμενος ουσιαστικά σε μελλοντική υφαρπαγή της ψήφου τους.