Οι Eλληνες βουλευτές, αναλογικά με το κατά κεφαλήν ΑΕΠ των πολιτών, είναι οι δεύτεροι πιο καλοπληρωμένοι στην Ε.Ε. Αυτό το συμπέρασμα προέκυψε από την έρευνα που πραγματοποίησε η ιρλανδική ειδησεογραφική ιστοσελίδα Τhejournal. Οι εθνοπατέρες μας έχουν μέσο μισθό 61.620 ευρώ ετησίως, ενώ οι απλοί φορολογούμενοι έχουν μέσο βασικό μισθό 18.331 ευρώ. Δηλαδή οι εκλεγμένοι έχουν υπερτριπλάσιες αποδοχές από τους εκλογείς. Αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα. Τα έξοδα στελέχωσης και λειτουργίας βουλευτικού γραφείου είναι μεγάλα και ακόμα πιο ακριβή υπόθεση είναι η προσπάθεια διαρκούς επαφής με τις μάζες. Οι βουλευτές πρέπει να έχουν ικανοποιητικούς μισθούς ώστε να εξασφαλίζεται -κατά το δυνατόν- η ανεξαρτησία τους από τα διάφορα συμπλέγματα συμφερόντων, που πάντοτε πολιορκούν με τη σαγήνη του χρήματος τους φορείς της πολιτικής εξουσίας.
Oμως, αν το ποσό που λαμβάνουν συγκριθεί με τις επιδόσεις του Κοινοβουλίου στην προάσπιση των εθνικών συμφερόντων και την υπηρέτηση του τρόπου ζωής των Ελλήνων, τότε οι απολαβές τους κρίνονται εξωφρενικές. Εισπράττουν πολλά για να προσφέρουν αρνητικά αποτελέσματα! Εθνική ανεξαρτησία δεν υπάρχει. Η Ελλάδα είναι υπό την κηδεμονία των πιστωτών. Ακόμα και για την απλούστερη κυβερνητική απόφαση απαιτείται η συναίνεση των ξένων. Η ελληνική οικονομία έχει διαλυθεί. Οι φόροι… καλπάζουν. Το ίδιο κάνει η ανεργία. Η φτώχεια έχει χτυπήσει όλες τις εξώθυρες των νοικοκυριών της χώρας. Εκατοντάδες χιλιάδες Eλληνες ξενιτεύτηκαν για το μεροκάματο. Στα εθνικά ζητήματα ο πολιτικός κόσμος δεν έχει κατορθώσει να νικήσει ούτε καν τα Σκόπια…
Αυτές οι επιδόσεις δεν αξίζουν ούτε δεκάρα κι όμως οι βουλευτές συνεχίζουν να αμείβονται από το υστέρημα των Ελλήνων. Επίσης, μία από τις πιο χρησιμοποιημένες επωδούς των βουλευτών, όποτε θέλουν να δικαιολογήσουν θετικές ψήφους υπέρ μέτρων που δυναμιτίζουν το παρόν, υπονομεύουν το μέλλον, διαλύουν την ελληνική κοινωνία, την οικονομία και το ίδιο το έθνος είναι «δεν είχαμε άλλη επιλογή». Πάντοτε χαρακτηρίζουν την υποταγή στα κελεύσματα των ξένων επικυρίαρχων και των ντόπιων αντιπροσώπων των συμφερόντων τους «μονόδρομο». Ακόμα κι αν είχαν δίκιο, τούτη η παραδοχή σημαίνει ότι κακώς καταλαμβάνουν έδρα στο Κοινοβούλιο. Οι Ελληνες επιλέγουν με την ψήφο τους αντιπροσώπους με στόχο να έχουν μια πληθώρα επιλογών, όχι για να ακούν ανά εβδομάδα ότι είναι εγκλωβισμένοι σε ένα αδιέξοδο ύφεσης και υποτέλειας. Μονόδρομους και συνταγές που σκοτώνουν τους ασθενείς μπορούν να ακολουθήσουν ακόμα και οι πιο αδαείς. Δεν χρειάζεται να δαπανάται έστω ένα ευρώ για να παίζουν κάποιοι τον ρόλο των εθνοπατέρων, ενώ στην ουσία είναι υπάλληλοι πρωτοκόλλου για νομοσχέδια που συντάσσονται στο εξωτερικό, ψηφίζονται ανεξέταστα και ελαφρά τη καρδία στον ναό της δημοκρατίας, και εφαρμόζονται σε βάρος των πολιτών.