ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΙΛΙΑΡΔΟΣ
«Στην υπό κρίση περίπτωση αποδείχθηκε, ότι ο πρώτος κατηγορούμενος [Αρτέμης Σώρρας], δυνάμει αμετάκλητου πληρεξουσίου, τυγχάνει διαχειριστής χρηματικού ποσού, ύψους εξακοσίων δισεκατομμυρίων δολαρίων (600.000.000.000), που ανήκει σε αλλοδαπή εταιρία επενδύσεων, με την επωνυμία «Red Partner Limited», που εδρεύει στο Λονδίνο της Μεγάλης Βρετανίας.Το ποσό αυτό έχει ενσωματωθεί σε έξι διεθνή γραμμάτια του αμερικανικού ταμείου, ονομαστικής αξίας, εκάστου, εκατό δισεκατομμυρίων δολαρίων (100.000.000.000), λήξεως το μήνα Αύγουστο του έτους 2014, τα οποία έχουν κατατεθεί σε λογαριασμό καταπιστεύματος και φυλάσσονται προς πίστωση και χορηγία της Ελληνικής Δημοκρατίας» (67650/2013 απόφαση του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών, η οποία ήδη έχει καταστεί αμετάκλητη – πηγή).
Άποψη
Σύσσωμα ΜΜΕ και πολιτικοί πυροβολούν εναντίον ενός ανθρώπου, προσπαθώντας να πείσουν τους ανόητους, όπως αυτοί νομίζουν ότι, πρόκειται για έναν απλό απατεώνα. Για
κάποιον που δεν διστάζει να πει τεράστια ψέματα εκμεταλλευόμενος,
μεταξύ άλλων, την παραπάνω αμετάκλητη απόφαση του δικαστηρίου που τον
δικαιώνει – οπότε πρέπει να «διωχθεί» ποινικά τόσο από τη Δικαιοσύνη,
όσο και την Πολιτεία, τιμωρούμενος παραδειγματικά. Επικρίνουν δε με κάθε
τρόπο το δικαστήριο που εξέδωσε την παραπάνω απόφαση, αδιαφορώντας όμως
για όλα τα άλλα που επιτρέπουν την κατάλυση του συντάγματος, χωρίς
σχεδόν καμία αντίδραση.
Εν προκειμένω φαίνεται πως αδυνατούν να κατανοήσουν ότι, κανένας δεν πιστεύει πως ο άνθρωπος αυτός διαθέτει 600 δις € – ούτε καν ο πιο ανόητος Έλληνας.
Όμως, όλοι αυτοί που διώκονται επί επτά σχεδόν χρόνια από τις
κυβερνήσεις-πιόνια των δανειστών, διακινδυνεύοντας να χάσουν όλα τους τα
περιουσιακά στοιχεία, αφού προηγουμένως εξαθλιώθηκαν μεθοδικά μέσω της
αύξησης των φόρων και των μειώσεων των εισοδημάτων τους, αναζητούν
εναγωνίως μία σανίδα σωτηρίας – η οποία, εφόσον τους προσφέρει κάποιες
ελάχιστες δυνατότητες άμυνας, είναι ευπρόσδεκτη ανεξαρτήτως προέλευσης.
Περαιτέρω, αυτό που οφείλει εν πρώτοις να μας ενδιαφέρει, είναι οι ζημίες που προκαλεί στους Έλληνες ο εν λόγω άνθρωπος
– γεγονός που σημαίνει ότι, εφόσον τεκμηριωθεί πως υπάρχουν, πρέπει
πράγματι να πληρώσει παραδειγματικά. Εάν αντί αυτού θεωρούμε πως οφείλει
να τιμωρηθεί επειδή λέει ψέματα και παραπλανεί τους Πολίτες, τότε ο
πρώτος που θα έπρεπε να οδηγηθεί στη Δικαιοσύνη, με την ίδια ακριβώς
κατηγορία, δεν θα ήταν αλήθεια ο πρωθυπουργός;
Δεν είπε πολύ περισσότερα ψέματα, δεν
παραπλάνησε απείρως πιο πολλούς Έλληνες, δεν πρόδωσε το δημοψήφισμα που ο
ίδιος στήριξε, δεν ψήφισε ένα τερατώδες μνημόνιο παρά τις προεκλογικές
του δεσμεύσεις, δεν αφελλήνισε τις τράπεζες αφού προηγουμένως τις
χρεοκόπησε και δεν ζημίωσε την Ελλάδα με πάνω από 50 δις € σε λιγότερο από ένα χρόνο; Ποιές είναι οι αντίστοιχες αμαρτίες και υλικές ζημίες του κ. Σώρρα, για τις οποίες πρέπει να διωχθεί ποινικά;
Στην προκειμένη περίπτωση δεν
ισχυριζόμαστε πως δεν υπάρχουν, αλλά απλά ότι δεν τις γνωρίζουμε – οπότε
θα ήταν καλύτερα να μας ενημερώσουν οι δημοσιογράφοι και οι πολιτικοί, αντί να μας γράφουν απλά τις υποκειμενικές τους απόψεις ή να μας θεωρούν τόσο ανόητους, ώστε να μην καταλαβαίνουμε πως δεν υπάρχουν τα 600 δις € και πρέπει να μας το πουν οι ίδιοι.
Από την άλλη πλευρά, ποιοί πολιτικοί τιμωρήθηκαν μέχρι σήμερα για τις αποφάσεις τους που οδήγησαν στην υπερχρέωση της χώρας, αμέσως μετά στο ΔΝΤ, στη συνέχεια στο έγκλημα των μνημονίων, στην επίσημη χρεοκοπία της με το PSI (άρθρο) και στη σημερινή εξαθλίωση της; Έκανε κάτι χειρότερο ο κ. Σώρρας; Εάν ναι, τι ακριβώς και πως αποτιμάται σε χρήματα;
Κατανοούμε βέβαια πως το άνοιγμα 200
γραφείων ανά την Ελλάδα εκ μέρους του (εάν είναι σωστά αυτά που
γράφονται), καθώς επίσης η προοπτική να μπει στη Βουλή, θορυβούν σε μεγάλο βαθμό τόσο τα κόμματα, αφού κινδυνεύει η δουλειά τους, όσο και ορισμένα ΜΜΕ που τα στηρίζουν – όπως συνέβαινε κάποτε με τη Χρυσή Αυγή.
Εν τούτοις, δεν είναι ούτε οι ψηφοφόροι
της Χρυσής Αυγής φασίστες στο σύνολο τους, ούτε οι οπαδοί του κ. Σώρρα
ανόητοι και εύπιστοι – αλλά άνθρωποι που έχουν αγανακτήσει από την ατιμωρησία που βασιλεύει στην Ελλάδα,
που δεν βρίσκουν άλλον τρόπο για να αντιδράσουν, που έχουν πάψει πια να
εμπιστεύονται το πολιτικό σύστημα, που το διακωμωδούν στηρίζοντας
«γραφικές οντότητες», που ντρέπονται για τη διεθνή ζητιανιά των
κυβερνήσεων και που αναζητούν μία οποιαδήποτε ελπίδα.
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι κατευθύνονται σε τέτοιου είδους «ομάδες», επειδή εκεί τους οδηγεί η απελπισία – την οποία όμως δεν έχουν προκαλέσει οι «ομάδες» αυτές, αλλά τα δήθεν έντιμα και ειλικρινή πολιτικά μας κόμματα. Αυτά
που, μεταξύ πολλών άλλων, αδυνατούν ακόμη και στην άκρη του γκρεμού να
συνεννοηθούν μεταξύ τους – ενώ θέλουν να μας σώσουν από τους Σώρρες,
αντί από την υποδούλωση μας για 99 χρόνια.