 |
| ΚΥΠΕ, ΚΑΤΙΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ |
Του Ηλία Ι. Κουσκουβέλη*
Οι θιασώτες της όποιας «λύσης» – λύση νάναι κι ό,τι νάναι – επιμένουν ότι πρέπει οπωσδήποτε να γίνει «κάτι» τώρα και, ταυτοχρόνως, κινδυνολογούν, ισχυριζόμενοι ότι θα υπάρξουν αρνητικές συνέπειες για την Κυπριακή Δημοκρατία.
Αν θυμάμαι καλά το ίδιο ακριβώς έκαναν πριν 13 σχεδόν χρόνια με το Σχέδιο Ανάν… Τώρα απλά ανακυκλώνονται!!Μας
είπαν ήδη ότι αυτή θα είναι η μοναδική και τελευταία ευκαιρία, διότι
δεν θα υπάρχουν σε λίγο καιρό πραγματικοί Τουρκοκύπριοι και ότι η
Τουρκία θα ενσωματώσει τα κατεχόμενα. Επιπλέον, ήδη χαρακτήρισαν την
εξέλιξη της κατάθεσης των χαρτών ως ιστορική!
Ας βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους!
Η συγκεκριμένη κίνηση, η όλη διάσκεψη ή η όποια συμφωνία προκύψει δεν είναι ιστορική. Ιστορικά είναι εκείνα τα γεγονότα που οδήγησαν την ανθρωπότητα ή τα έθνη να αλλάξουν τη μοίρα τους.
Τέτοιες είναι οι μεγάλες επαναστάσεις, οι ανακατονομές ισχύος στο
διεθνές σύστημα, όπως αυτή του 1989· ή, αντιστοίχως, η ανεξαρτησία ή η
καταστροφή των εθνών. Στο πλαίσιο των Ελληνοτουρκικών σχέσεων θα
μπορούσε να θεωρηθεί ιστορικές στιγμές το 1821, το 1912, το 1922, το
1960..
Η όποια «λύση» βρεθεί δεν μπορεί να είναι μοναδική.
Το Σχέδιο Ανάν είχε φθάσει τον αριθμό «5», ενώ έχουν υπάρξει ισάριθμα
σχέδια που φέρουν το όνομα προηγούμενων ΓΓ του ΟΗΕ. Και δεν μπορεί να
είναι μοναδική, αφού το όλο πνεύμα της στηρίζεται σε αρχές αντίθετες με
τη λειτουργία της εσωτερικής και της διεθνούς πολιτικής.
Η όποια «λύση» προκύψει – αν προκύψει – προφανώς και δεν θα είναι η τελευταία.
Η ιστορία εξελίσσεται επιβεβαιώνοντας το «τά πάντα ρεῖ» του Ηρακλείτου.
Όμως στη ζωή των λαών ή των πολιτισμών ο χρόνος είναι διαφορετικός και
δεν μετριέται με βάση τα μεγέθη της ζωής ενός ανθρώπου. Ρωτάω. Ήταν
μεγάλη ή μικρή η διάρκεια της Ρωμαϊκής, της Βυζαντινής ή της Βρετανικής
αυτοκρατορίας; Ήταν πολλά τα 45 χρόνια που διήρκεσε η διαίρεση της
Γερμανίας; Ή, ήταν πολλά τα 400 ή τα 700 χρόνια που κατά περιοχές
κράτησε ο οθωμανικός ζυγός στην Ελλάδα;
Απέναντι στην κινδυνολογία που καλλιεργείται χρειάζεται ψυχραιμία και νηφαλιότητα. Ας μην ξεχνάμε:
- Αντιμετωπίζουμε μία εισβολή και κατοχή και όχι ένα «πρόβλημα»!
- Η Κύπρος και μέλος είναι της ΕΕ και φιλίες εκτός αυτής διαθέτει.
- Κανένα κράτος της ΕΕ δεν μπορεί να αναγνωρίσει το ψευδοκράτος, έχοντας προηγουμένως επικυρώσει τη Συνθήκη προσχώρησης της Κ.Δ. στην ΕΕ.
- Θα θελήσει ο Σουλτάνος μετά τα δύο εξωτερικά και τα δύο εσωτερικά μέτωπα, και μετά την υποχώρηση της οικονομίας, να ανοίξει ένα ακόμη; Εκείνο μάλιστα με το μεγαλύτερο κόστος..;
- Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων
Διευθυντής του Ι.Δ.Ε.Α.Α Πανεπιστημίου Μακεδονίας