του Απόστολου Παπαδημητρίου
Για μία ακόμη φορά εκδηλώνεται έντονη κινητικότητα με πρωτοβουλία του ΟΗΕ για την επίλυση του χρονίου και κακοφορμισμένου κυπριακού προβλήματος. Στον χώρο του ελληνισμού εμφανίζονται κάποιοι αισιόδοξοι για την εξεύρεση λύσης, την οποία θεωρούν αναγκαία όσο ποτέ, αφήνοντας να εννοηθεί ότι γι’ αυτήν πρέπει να θυσιαστούν κάποια από τα δίκαιά μας. Άλλοι, απεναντίας θεωρούν ότι υπό τις παρούσες συνθήκες δεν θα εξευρεθεί λύση, αλλά θα επιβληθούν όροι πιο επαχθείς για τον ελληνισμό απ’ εκείνους του σχεδίου Ανάν. Για μία ακόμη φορά ο ελληνισμός αδυνατεί να συγκροτήσει ενιαίο μέτωπο κατά των απεργαζομένων συμφορές και μόνο συμφορές γι’ αυτόν. Αμέσως θα τιναχθούν όρθιοι εκείνοι που έταξαν στη ζωή τους να μάχονται τη συνωμοσιολογία, υπηρετώντας με άκρα συνέπεια και με το αζημίωτο τους συνωμότες!
Το κυπριακό ζήτημα δεν είναι ελληνοτουρκική διαφορά, καθώς είναι πλανητικής εμβέλειας γεωστρατηγικό θέμα. Τη σημασία της μεγαλονήσου διείδε ενωρίς η κοσμοκράτειρα τότε Μεγάλη Βρετανία και τη ζήτησε ως αμοιβή της για τις εκδουλεύσεις προς την Οθωμανική αυτοκρατορία κατά το συνέδριο του Βερολίνου (1878). Τότε, που το ελληνικό βασίλειο, δεμένο στο βρετανικό άρμα, είχε απορρίψει πρόταση της Ρωσίας για την από κοινού απώθηση της Τουρκίας από τη Βαλκανική, με συνέπεια να σχηματιστεί η μεγάλη Βουλγαρία με τη συνθήκη του Αγίου Στεφάνου. Την Κύπρο πρόσφεραν στη χώρα μας οι Άγγλοι, ώστε να μας δελεάσουν να εισέλθουμε στο πλευρό τους στον Α΄ μεγάλο πόλεμο του 20ου αιώνα. Θα μας την έδιναν; Πολύ αμφιβάλω, έχοντας κατά νου τη συμφορά που υποστήκαμε και με τη δική τους συμβολή στη Μικρά Ασία! Επιβεβαιώθηκε η θέληση των αθλίων αποικοκρατών, όταν, για να μη θέσουμε ζήτημα αυτοδιάθεσης των Κυπρίων, στη συντριπτική τους πλειοψηφία Ελλήνων, κίνησαν γη και ουρανό, ώστε να μην αποφύγουμε τον εμφύλιο πόλεμο. Βέβαια σημαντικός ήταν και ο ρόλος των σταλινικών κομμουνιστών στον εμφύλιο. Ενωμένη η ολοσχερώς κατεστραμμένη χώρα μας θα μπορούσε να διεκδικήσει και τη Βόρεια Ήπειρο!
Η παραπαίουσα μετά τη λήξη του Β΄ μεγάλου πολέμου αυτοκρατορία, παρέδωσε το προτεκτοράτο Ελλάς στην ανερχόμενη μεγάλη δύναμη, τις ΗΠΑ. Αυτό δεν σημαίνει ότι άλλαξε κάτι στα εθνικά μας θέματα. Αφού μας οδήγησαν, ως λάφυρα του πολέμου στον στρατιωτικό σχηματισμό του ΝΑΤΟ, όπως οι Σοβιετικοί τα δικά τους λάφυρα στο Σύμφωνο της Βαρσοβίας, διέταξαν τους νικητές του εμφυλίου να μη διανοηθούν διεκδικήσεις. Η Αγγλία δεν ήθελε το κυπριακό να εισαχθεί προς συζήτηση στον ΟΗΕ. Οι ΗΠΑ δεν ήθελαν να στενοχωρήσουν τον μεγαλοϊδεάτη Τίτο, που είχε θέσει σε εφαρμογή το ιδεολόγημα του Στάλιν περί μακεδονικού έθνους. Και όμως ο Παπάγος παράκουσε και έφερε το θέμα της αυτοδιάθεσης των Κυπρίων στον ΟΗΕ. Σήμερα κατηγορείται από πολλούς για την άφρονα εκείνη κίνηση, την οποία πληρώσαμε πολύ ακριβά. Ήταν όντως κίνηση αδαούς περί την διεθνή διπλωματία; Έπεσε ο Παπάγος στην καλοστημένη παγίδα, μέσω κάποιας παρότρυνσης, ώστε να ακολουθήσουν τα θλιβερά συμβάντα με επιστέγασμα την εισβολή στην Κύπρο; Ή μήπως στρατιωτικός ων τόλμησε εκείνο, που οι πολιτικοί μας θεωρούν ανέφικτο, έχοντας συνηθίσει να προσκυνούν; Πότε άραγε θα μάθουμε την αλήθεια;
Οι Κύπριοι άρχισαν τον θαυμάσιο και ένδοξο απελευθερωτικό αγώνα την 1η Απριλίου του 1955. Δυστυχώς το εμφυλιοπολεμικό κλίμα μεταφέρθηκε τάχιστα από την κυρίως Ελλάδα και στη μεγαλόνησο. Ο Φιντέλ Κάστρο εξέφρασε τον θαυμασμό του προς την ΕΟΚΑ, οι κομμουνιστές όμως, επειδή είχαν ανοικτούς λογαριασμούς με τον Γρίβα από την κατοχή και τα «δεκεμβριανά» αναλώθηκαν στην αμαύρωσή του, φθάνοντας στο κατάντημα να συμπορεύονται με τους άθλιους αποικιοκράτες! Η Αγγλία τιμώρησε πολύ σκληρά την ελληνική αντίσταση εξωθώντας την τουρκική κυβέρνηση να επιχειρήσει άγρια επίθεση με παραστρατιωτικές ομάδες κατά των Ρωμηών της Κωνσταντινούπολης. Τα κείμενα των συνθηκών, με τις οποίες αναγνωρίστηκε η ανεξαρτησία (όχι αυτοδιάθεση) της Κύπρου, είχαν συνταχθεί κατά τρόπο, ώστε να καταστήσουν αναπόφευκτη στο μέλλον τη σύγκρουση των δύο κοινοτήτων του νησιού. Θα ήταν ανιστόρητο να υποστηρίξουμε ότι δεν διαπράχθηκαν σφάλματα από πλευράς ελληνικής και ελληνοκυπριακής. Εμείς δώσαμε την αφορμή. Και επειδή η προδοσία της Κύπρου ήταν πολύ μεγάλη, ώστε να την επιχειρήσουν επαγγελματίες πολιτικοί, οι σύμμαχοί μας επέβαλαν στρατιωτική δικτατορία (1967). Μία από τις πρώτες ενέργειες αυτής ήταν η ανάκληση της μεραρχίας ελληνικού στρατού από την Κύπρο. Και όταν οι «σύμμαχοι» διαπίστωσαν ότι δεν ήταν οι της πρώτης δικτατορίας πειθήνιοι στο έπακρο, τους αντικατέστησαν με άλλους, οι οποίοι έφεραν σε πέρας με επιτυχία το σχέδιο της προδοσίας. Ποιος ο ρόλος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, για τη μετάβαση στη Β΄ δικτατορία, ελπίζω, να αποκαλυφθεί στο μέλλον από έντιμους πατριώτες ιστορικούς. Έδωσε η δικτατορία πρώτης τάξεως αφορμή για την τουρκική εισβολή και εξαφανίστηκε! Θα ήταν επιτυχής η απόβαση των Τούρκων, αν δεν είχαν την στήριξη των «συμμάχων» μας, κυρίως των Άγγλων, που διατηρούν ακόμη βάσεις στην Κύπρο; Θα ήταν τόσο εύκολη η προέλαση, αν δεν είχαν ανακαλέσει στην Ελλάδα κάποιους αξιωματικούς, που θεωρούσαν ύποπτους να προβάλουν (άκουσον και φρίξον!) αντίσταση; Θα έφθαναν εκεί που έφθασαν οι εισβολείς, αν κάποιος πολιτικός μας, που έλαβε τον τίτλο του εθνάρχη, δεν διαπίστωνε ότι η Κύπρος είναι πολύ μακριά;
Ποιοι καταψηφίζουν στον ΟΗΕ τα κείμενα, με τα οποία ζητείται η αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής από την Κύπρο; Οι «σύμμαχοί» και οι «εταίροι» μας! Γιατί τα κάνουν όλα αυτά; Μήπως επειδή είναι τουρκόφιλοι; Ασφαλώς όχι. Μήπως επειδή τα οικονομικά τους συμφέροντα επιτάσσουν τη σύμπλευση με τις τουρκικές θέσεις. Αλλά τι συμφέροντα έχουν, ώστε να συμπλέουν και με το ιδεολόγημα των γειτόνων μας των Σκοπίων; Προφανώς βρισκόμαστε ενώπιον ενός άγριου ανθελληνισμού, ο οποίος δεν χαρακτηρίζει βέβαια τους λαούς των χωρών της Δύσης, αλλά τις υποταγμένες σε σκοτεινά κέντρα κυβερνήσεις τους. Οι ελληνικές, ενισχυόμενες από τα ΜΜΕ, δεν αποτελούν εξαίρεση του κανόνα! Έτσι δεν ήταν λίγοι εκείνοι, που είχαν ταχθεί υπέρ του σχεδίου Ανάν! Ας θυμηθούμε: Υπέρ του σχεδίου ήταν τα κόμματα ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ! Στελέχη τους προπαγάνδιζαν υπέρ αυτού ακόμη και σε κυπριακό έδαφος. Τότε στάθηκε εμπόδιο στην πραγμάτωση του σχεδίου διάλυσης ενός ανεξαρτήτου κράτους ο μακαριστός Τάσος Παπαδόπουλος. Δύο δάκρυα, για τα οποία δέχθηκε οξεία κριτική από εγκαθέτους ελληνικούς κονδυλοφόρους, στάθηκαν αρκετά για να ξυπνήσουν μνήμες στον ελληνοκυπριακό λαό. Βοήθησε και η την τελευταία στιγμή αλλαγή πλεύσης του ΑΚΕΛ, το οποίο έλαβε μήνυμα από την κομματική του βάση.
Το κυπριακό κατέστη χρονίζον, όμως οι προσωπικές πληγές έχουν επουλωθεί. Οι μάνες των αγνοουμένων, οι οποίοι εκτελέστηκαν άγνωστο πού και πώς, έχουν απέλθει από τον βίο. Οι γυναίκες τους και οι αδελφές τους έχουν γεράσει. Άλλωστε ποιος βγαίνει από τα κλιματιζόμενα γραφεία, για να διαβάσει τι γράφουν στις πινακίδες οι σύγχρονες Αντιγόνες;
Γιατί άραγε αυτή η κινητικότητα προς επίλυση του ζητήματος; Γιατί και πάλι τα προτεινόμενα σχέδια φαίνεται να ευνοούν τους Τούρκους, αν και, όπως υποστηρίζουν αρκετοί εν τη αφελεία τους, η Τουρκία έχει πέσει στη δυσμένεια των δυτικών; Γιατί χαρακτηριζόμαστε αδιάλλακτοι, καθώς ζητούμε την αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής από έδαφος της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Ας τονίσουμε το τελευταίο μήπως συγκινηθούν οι άκρως αναξιοπρεπείς εξουσιάζοντες τις σε θλιβερή παρακμή χώρες της Δύσης! Ίσως συμβαίνουν αυτά, επειδή βρίσκουν μοναδική την ευκαιρία να πλήξουν τον ελληνισμό για μία ακόμη φορά. Ο Τάσος δεν ζει και ο νυν πρόεδρος έχει εκφρασμένη θέση υπέρ της επιλύσεως υπό οποιουσδήποτε όρους! Και πολλοί ιστορικοί μας (;) καλλιεργούν στα πανεπιστήμιά μας το ιδεολόγημα περί κράτους – έθνους. Οι Κύπριοι λοιπόν γι’ αυτούς δεν είναι Έλληνες. Ας τους αφήσουμε να ακολουθήσουν αυτόνομη πορεία!
Μακάρι να αποτύχουν και πάλι οι συνομιλίες.
«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»