[Συντάκτης του παρόντος άρθρου είναι Βρετανός δημοσιολόγος, συνεργάτης της εκδιδόμενης στη Κύπρο ηλεκτρονικής εφημερίδας The Duran και του τηλεοπτικού δικτύου Russia Today, διακρινόμενος για τις συχνές αναφορές του στην καταρράκωση του Δικαίου σε βάρος των λαών της Κύπρου και της Σερβίας.]
Ανάδειξη: Μ. Στυλιανού
Η παράνομη τουρκική κατοχή της Κύπρου πρέπει να τερματιστεί. Η Ρωσία θα έπρεπε να βοηθήσει στη λύση αυτού του προβλήματος.
Θα ήταν αδιανόητο και να φανταστεί κανείς ότι στο 2017, ένα ευρωπαϊκό κράτος, και ένα κράτος-μέλος της Ε.Ε. μάλιστα, θα μπορούσε να τελεί υπό την παράνομη κατοχή μιας ξένης δύναμης.
Αλλά μακράν του να είναι αδιανόητο, είναι η πραγματικότητα για την Κύπρο, της οποίας η Βόρειο-Ανατολική επικράτεια παραμένει υπό την παράνομη κατοχή τουρκικών στρατευμάτων.
Με τον Πρόεδρο Ερντογάν να συνεχίζει να απλώνει το ζωνάρι του περισσότερο από όσο του πάει, η Ρωσία θα όφειλε να χρησιμοποιήσει τη Βόρεια Κύπρο ως εργαλείο διαπραγμάτευσης για οποιαδήποτε βοήθεια μπορεί να προσφέρει στον Ερντογάν για την παραμονή του στην εξουσία.
Μολονότι ο Ερντογάν δεν ήταν πάντοτε φίλος της Ρωσίας, οφείλει στη Ρωσία της ζωή του, αφού η Ρωσία τον ειδοποίησε για το πραξικόπημα του περασμένου καλοκαιριού, οι δράστες του οποίου θα τον είχαν πιθανώτατα εκτελέσει.
Στη Συρία, μετά το πλήρες ναυάγιο των φιλοδοξιών του να ανατρέψει τη νόμιμη κυβέρνηση της χώρας, ο Ερντογάν βρίσκεται επίσης στο έλεος της Ρωσίας, του Ιράν και -σε ένα βαθμό- και του Προέδρου ΄Ασαντ.
Λόγω αυτής της πραγματικότητας, ο Ερντογάν είναι σε θέση αδυναμίας –χωρίς να επικαλεσθεί κανείς τη λιτανεία των εσωτερικών προβλημάτων του.
Η Κύπρος έχει ελάχιστους ισχυρούς φίλους. Η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση είναι ανταγωνιστική. Η Κύπρος βρίσκεται σε ένα από τα πιο ασταθή σημεία της Μεσογείου και αν δεν υπήρχαν οι ρωσικές επενδύσεις, η χώρα θα αντιμετώπιζε ίσως ακόμη μεγαλύτερες οικονομικές προκλήσεις.
Μια και η Ρωσία είναι μια από τις λίγες μεγάλες δυνάμεις με συμπάθεια για την Κύπρο, η Ρωσία θα έπρεπε να κάνει περισσότερα για το νησί. Επιπλέον, εάν οι ρώσο-κυπριακές σχέσεις γίνονταν ισχυρότερες, υπάρχει η δυνατότητα να μπορεί η Ρωσία να χρησιμοποιεί την Κύπρο ως μόνιμη στρατιωτική βάση, εφ’ όσον είναι ευπρόσδεκτη εκεί, πράγμα που είναι πιθανό τόσο για οικονομικούς όσο και για πρακτικούς λόγους ασφάλειας.
Αυτό αναμφίβολα θα ηύξανε το γόητρο της Ρωσίας στα μάτια εκείνων στον κόσμο που παραδοσιακά προσβλέπουν στη Μόσχα για βοήθεια απέναντι στις Δυτικές απειλές.
Η Ρωσία το οφείλει στο λαό της Κύπρου να τερματίσει τη τουρκική κατοχή μια για πάντα. Πράγματι οι Τούρκοι στρατιώτες στην κατεχόμενη Κύπρο θα μπορούσαν να αποδειχθούν πιο χρήσιμοι στους δρόμους της Τουρκίας μαχόμενοι εναντίον της εκρηγνυόμενης τρομοκρατικής απειλής, αντί της κατάλυσης της νόμιμης εξουσίας της Λευκωσίας σε όλη την επικράτεια της Δημοκρατίας.
Λόγω της συμμετοχής της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ, η Κύπρος πετάχτηκε στα σκυλιά το 1974 από τις ΗΠΑ, που δεν νοιάζονταν για ένα μικρό κράτος και επίσης από τη Βρετανία, μνησίκακη κατά του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, επειδή ηγήθηκε του αγώνα για την ανεξαρτησία κατά της Βρετανίας, στη δεκαετία του ’50 και νίκησε.
Μια κατοχή παράνομη από την έναρξή της αγνοήθηκε για πάρα πολύ καιρό.
Εάν η Τουρκία καταστεί σε αυξανόμενο βαθμό εξαρτημένη από την καλή θέληση της Μόσχας, η Ρωσία θα όφειλε να πράξει το πρέπον και να πει στην Τουρκία ν’ αποσυρθεί από την Κύπρο.