 |
| φωτο Sunnyskyz |
Της Λίνας Παπαδάκη
Ο κ. Ζουράρις δεν είναι αφελής. Γνώριζε καλά ότι δεν επρόκειτο ποτέ να πάνε τα προσφυγάκια σε ιδιωτικά σχολεία αλλά, με τον ιδιάζοντα αυθορμητισμό του να λέει περίτεχνα ό,τι του κατέβει, έκανε νόημα στα χαμηλότερα στρώματα της κοινωνίας ότι εμείς, τους πλούσιους έχουμε στο στόχαστρο. Τα ρετιρέ. Σε σας δεν έχουμε να προσφέρουμε κάτι, παρά μόνο την ικανοποίηση της συμπάσχουσας ισοπέδωσης στα ισόγεια και υπόγεια όπου πια συνωστίζονται οι περισσότεροι Έλληνες. Και θα κατεβάσουμε κι άλλους να σας κάνουν παρέα. Κι αυτοί που δεν θα κατέβουν θα τιμωρηθούν.
Το έχουν πει με διάφορους τρόπους κι άλλα στελέχη αυτής της κυβέρνησης - η έγνοια μας είναι μόνο τα αδύναμα στρώματα, κι επειδή εμείς είμαστε κυβέρνηση όλων των Ελλήνων και οι υπόλοιποι εκεί θα καταλήξουν.
Έτσι άδειασαν οι μεσαίοι όροφοι, έτσι σκοτώθηκε η μεσαία τάξη. Παλιά στέλνατε κι εσείς τα παιδιά σας σε ιδιωτικά, παλιά είχατε την άνεση για μικρές και μεγαλύτερες πολυτέλειες, τώρα έχετε, αν έχετε, μόνο για τα αναγκαία. Τώρα κάθε διαμέρισμα έχει τουλάχιστον έναν άνεργο, έναν ημιεργαζόμενο που βελτιώνει τις στατιστικές, έναν μικρό επιχειρηματία μιας πρώην επιχείρησης, έναν οικονομικό μετανάστη στη Γερμανία, ένα μπλοκάκι που έκλεισε, ένα νέο επιστήμονα που βγάζει επαγγελματικό δίπλωμα οδηγού, έναν υπάλληλο που γονατίζει από την υπερφορολόγηση, ένα συνταξιούχο που μετρά τα λεφτά του κομμένου ΕΚΑΣ, έναν παλιό κάτοικο της μεσαίας τάξης που είχε δικό του διαμέρισμα στον 2ο, τον 3ο, τον 4ο όροφο και πια δεν χρησιμοποιεί ασανσέρ. Τώρα ανάμεσα σε σας και τα ρετιρέ μεσολαβεί ερημιά.
Παλιά ήσουν νοικοκύρης. Πλήρωνες τους φόρους σου, τους λογαριασμούς σου, τις δόσεις του δανείου σου, τις εισφορές σου. Τώρα έχεις μάθει να χρωστάς, σου έχει γίνει φύση η αγωνιώδης εκκρεμότητα, έχεις αρχίσει να συνηθίζεις τη ζωή εκτός κανονικότητας. Δηλαδή την κοινωνική και ψυχολογική περιθωριοποίηση. Παλιά ο καυστήρας είχε πετρέλαιο για να μην παγώνει η οικογένειά σου, το αυτοκίνητό σου είχε πινακίδες, το ψυγείο σου ένα κιλό γραβιέρα και ένα πακέτο καπνιστού σολωμού για τις καλές ημέρες, η κάβα σου πέντε καλά κρασιά και η παπουτσοθήκη σου δύο καινούργια ζευγάρια. Τώρα πρέπει να έχεις μόνο φόβο και φθόνο. Φόβο ότι από το ισόγειο θα μετακομίσεις στο υπόγειο. Φθόνο για αυτούς που μένουν στα ηλιόλουστα ρετιρέ.
Είμαστε η Κυβέρνησή σου. Γι' αυτό φροντίζουμε να έχεις μεγάλη παρέα. Είναι ο συνωστισμός της χαμηλής ισοπέδωσης, κάτι ανάλογο δηλαδή με αυτό που είχε κάνει ο σύντροφος Κάστρο. Και μείνε ήσυχος, από μας οι πλούσιοι θα υποφέρουν. Στα ιδιωτικά κόψαμε τα απογευματινά προγράμματα, θα τα κάνουμε σαν τα δημόσια που πάνε τα παιδιά σου. Και στα θρανία του επώνυμου ιδιωτικού που κάθονταν παλιά παιδιά που τώρα μένουν στο ισόγειο, τώρα θα βάλουμε να κάθονται, δίπλα στα κακομαθημένα πλουσιόπαιδα, προσφυγάκια.