Του Νίκου Φιλιππίδη
Το φυτίλι άναψε. Η βόμβα βρίσκεται στα χέρια της κυβέρνησης. Το πιο ακραίο σενάριο πυροδοτήθηκε χτες. Στο "take it or leave it" των δανειστών ο Ευκλείδης Τσακαλώτος απάντησε ότι δεν θα δεχτεί το προτεινόμενο πακέτο.
Όπως έλεγε παλαιότερα ένας σημερινός Επίτροπος, «τις κυβερνήσεις στην Ελλάδα αντιπολιτεύονται τα γεγονότα που οι ίδιες δημιουργούν». Κάποιος θα πρόσθετε ότι μερικές φορές τις ρίχνουν κιόλας.
Μετά το καταστροφικό χτεσινό Eurogroup η κυβέρνηση έχει δύο ξεκάθαρες επιλογές: Ή νομοθετεί μειώσεις συντάξεων και αφορολογήτου για το 2019 και το 2020 ή οδηγεί τη χώρα σε εκλογές ή την οικονομία για δεύτερη φορά στα «βράχια».
Με δεδομένη την πρόσφατη δήλωση του πρωθυπουργού ότι δεν πρόκειται να δεχθεί τη λήψη νέων μέτρων, γνωρίζοντας ότι αν τα φέρει στη Βουλή μπορεί να χάσει τη δεδηλωμένη, φαίνεται να είναι ξεκάθαρη η εξέλιξη των πραγμάτων.
Από την άλλη πλευρά, είναι γνωστό ότι στο παρελθόν η ίδια κυβέρνηση δεν δυσκολεύτηκε ποτέ να κάνει υπαναχωρήσεις από εξαγγελίες ή κόκκινες γραμμές.
Υπάρχει δυστυχώς και ένα τρίτο σενάριο που φαίνεται ότι είναι το χειρότερο όλων. Να αποφασίσει, για παράδειγμα, η κυβέρνηση το «σούρσιμο» μέχρι τις αρχές του καλοκαιριού, σπαταλώντας ότι χρήματα υπάρχουν στα ταμεία και επιχειρώντας με πολλά εγκαίνια (έργων, δρόμων, παραδρόμων, νοσοκομείων κλπ.) να περισώσει ότι μπορεί από την εκλογική της πελατεία.
Τα δεδομένα επιβαρύνθηκαν χτες το βράδυ και από την «επίμονη» διαρροή του ΔΝΤ, της έκθεσης για την βιωσιμότητα του χρέους, η οποία περιελάμβανε την προχωρημένη έκφραση – σε σχέση με παλαιότερες εκθέσεις – «το ελληνικό χρέος είναι εξαιρετικά μη βιώσιμο».
Η δημοσιοποίηση της έκθεσης αποτελεί την «απασφάλιση» του ΔΝΤ. Δημιουργεί τετελεσμένα και σχεδόν βέβαια αποτελεί κίνηση χωρίς επιστροφή στο ελληνικό πρόγραμμα. Αφήνει επιπλέον βαριά πάνω από το όποιο πρόγραμμα στο μέλλον την σκιά της αποτυχίας.
Η κυβέρνηση (ακόμα και αύριο να αλλάξει γνώμη ο Τσίπρας ή μεθαύριο ο Μητσοτάκης) που θα κληθεί να διαχειριστεί την κατάσταση στο μέλλον, θα βρεθεί αντιμέτωπη με ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα: Το ΔΝΤ πλέον δεν μπορεί να ικανοποιηθεί από τις διαθέσιμες ευρωπαικές λύσεις, ενώ το περιεχόμενο της έκθεσης θα τορπιλίζει οποιαδήποτε έστω και προσωρινή λύση.
Και πλέον ο χρόνος, όσο πλησιάζουμε στον Ιούλιο, λιγοστεύει επικίνδυνα και το 2015 επιστρέφει...