Ο Τσίπρας βάζει το κάρο μπροστά από το άλογο - Εν μέσω επικίνδυνης «στασιμοχρεοκοπίας» επιχειρεί να σώσει το κόμμα του την ώρα που βουλιάζει η χώρα
Ο δρόμος που οδηγεί προς την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις, έλεγε ο Σκοτσέζος συγγραφέας, Σερ Γουόλτερ Σκοτ, πατέρας του Ιβανόη. Μόνο που στην περίπτωσή μας ο... κόκκινος ιππότης Αλέξης Τσίπρας οδηγεί μια ολόκληρη χώρα στην κόλαση, ενώ τελικά αμφισβητούνται και οι προθέσεις του.
Αυτό που ο ίδιος ονόμασε «αυταπάτη» συνεχίζεται και οδηγεί την Ελλάδα στο σημείο μηδέν, χωρίς πλέον κανένα σύμμαχο -μόλις μας εγκατέλειψαν και η Γαλλία και η Κομισιόν- και δίνει πλέον το δικαίωμα σε όλους να μιλούν για πολιτικό τυχοδιωκτισμό σε συνδυασμό με άγνοια. Αλλά το ακόμη χειρότερο είναι πως πλέον και οι πλέον δύσπιστοι αντιλαμβάνονται ότι δυστυχώς ο πρωθυπουργός και ο συνέταιρός του Πάνος Καμμένος δεν είχαν απολύτως κανένα σχέδιο, ούτε καλό ούτε κακό.
Ο Αλέξης Τσίπρας βρίσκεται πλέον υπό ασφυκτική πίεση, σε πολύ κακή ψυχολογική κατάσταση, εγκλωβισμένος μέσα στο Μέγαρο Μαξίμου και προσπαθεί να σκεφτεί τη μαγική επικοινωνιακή κίνηση που θα του επιτρέψει ν κάνει για ακόμη μια φορά το μαύρο άσπρο.
Δυστυχώς όμως για τον ίδιο αλλά και για τη χώρα ολόκληρη το λαϊκό παραμύθι για «τον ψεύτη βοσκό» μοιάζει να έχει βρει τον απόλυτο προορισμό του...
Ο Αλέξης Τσίπρας δρα με μοναδικό του γνώμονα, πλέον, την προσωπική του διάσωση. Γνωρίζει πολύ καλά, όπως έχει ήδη αποκαλύψει το Newsbomb.gr ότι θα ηττηθεί στις επόμενες εκλογές όποτε κι αν αυτές γίνουν. Όμως υπάρχουν ορισμένες λεπτομέρειες που δίνουν διαφορετικό νόημα στην ήττα. Και αυτές έχουν να κάνουν αφενός με τη διαφορά από το πρώτο κόμμα και αφετέρου με τον χρόνο της διενέργειας της εκλογικής αναμέτρησης.
Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις η Νέα Δημοκρατία εμφανίζεται με ένα παγιωμένο προβάδισμα της τάξης του 10% σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ που κινείται πλησίον του 20%, από το 36% των εκλογών του 2015. Στο Μέγαρο Μαξίμου, όμως, γνωρίζουν ότι πολλές φορές, όπως έγινε το 2009 με τον Γιώργο Παπανδρέου και το 2015 με τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ η προκήρυξη των εκλογών απελευθερώνει ανεξέλεγκτες λαϊκές δυνάμεις και το ρεύμα προς το νικητή αποδεικνύεται τσουνάμι για τον ηττημένο.
Με ήττα πάνω από 10% τον ρίχνουν
Έτσι, τόσο ο ίδιος ο πρωθυπουργός όσο και ένας στενός επιτελικός πυρήνας γύρω του προσπαθούν να υπολογίσουν ποια θα είναι η διαφορά της ήττας που δεν θα ανοίξει τον «ασκό του Αιόλου» μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ και ταυτόχρονα θα κρατήσει τον ίδιο στο παιχνίδι ενδεχόμενων επαναληπτικών εκλογών με απλή αναλογική.
Το Newsbomb.gr, είχε επισημάνει αμέσως μετά το τελευταίο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ τις εξαιρετικά επισφαλείς για τον Αλέξη Τσίπρα ισορροπίες που έχει δημιουργηθεί μέσα στην κεντρική επιτροπή του κόμματός του. Επίσης, έχει αναδείξει το ότι μια διαφορά περί τις 10 ποσοστιαίες μονάδες μπορεί να αποτελέσει οριακά μια αποδεκτή ήττα, αλλά μόνον στην περίπτωση κατά την οποία η Νέα Δημοκρατία δεν σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Σε κάθε άλλο αποτέλεσμα, στο οποίο η ψαλίδα της διαφοράς θα είναι μεγαλύτερη του 10% τότε ο σημερινός πρωθυπουργός θα πρέπει να δώσει μεγάλη μάχη προκειμένου να μείνει στην ηγεσία του κόμματός του και αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη Βουλή.
Τόσο ο Ευκλείδης Τσακαλώτος όσο και η Ρένα Δούρου προετοιμάζονται σταθερά και μεθοδικά για το ενδεχόμενο να τεθεί αντικειμενικά ή από τους ίδιους θέμα ηγεσίας.
Ποινικές ευθύνες και παραγραφή
Παράλληλα, δεν πρέπει να περνά στα ψιλά το ζήτημα της παραγραφής των όποιων ποινικών ευθυνών μπορεί να προκύψουν ή να ζητηθούν για την πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, την περίοδο της διαπραγμάτευσης, των capital controls, του δημοψηφίσματος και του τρίτου μνημονίου. Είναι σαφές ότι δεν έχει γίνει γνωστό όλο το παρασκήνιο της εποχής που ουσιαστικά οδήγησε την Ελλάδα ακόμη βαθύτερα στο πηγάδι των μνημονίων και της ύφεσης.
Μόλις πριν λίγα 24ωρα δημοσιοποιήθηκε με τη φωνή του Γιάνη Βαρουφάκη ένα μέρος του σχεδίου -που υπήρχε από την πρώτη στιγμή- για την έξοδο από το ευρώ και τη μετάβαση σε εθνικό νόμισμα. Είναι λοιπόν ενδεχόμενο ότι μια εξεταστική ή ακόμη περισσότερο μια προανακριτική επιτροπή της Βουλής θα μπορούσε να αναζητήσει όλη την αλήθεια για τον σχεδιασμό που υπήρξε, για το είδος της διαπραγμάτευσης που έγινε και για πολλά ακόμη που όχι μόνον οδήγησαν στο χειρότερο μνημόνιο, αλλά και ενδεχομένως δημιούργησαν νέο πλούτο στη χώρα.
Όπως για παράδειγμα:
• Αν κάποιοι εκμεταλλεύθηκαν τελικά την πληροφορία για τα capital controls,
• για ποιο λόγο δόθηκε σε ιδιώτες η ΤΡΑΙΝΟΣΕ έναντι 45 εκατομμυρίων, όταν πριν από δύο χρόνια ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ χαρακτήρισε σκάνδαλο την πώλησή της έναντι 300 εκατομμυρίων,
• τι συνέβη με την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και με ποιο τίμημα κατέληξαν τμήματά τους σε ιδιώτες που κατέβαλαν ελάχιστα σε σχέση με τα χρήματα που πλήρωσε ο ελληνικός λαός μέσω της ανακεφαλαιοποίησης, για τη διάσωσή του.
• Τι ακριβώς συμβαίνει με τη διαχείριση εκατοντάδων εκατομμυρίων που έχουν δαπανηθεί για το προσφυγικό. Σε ποια χέρια πήγαν και κυρίως με ποιες διαδικασίες, κάτι που ήδη ζητεί να πληροφορηθεί και ο ΟΗΕ.
Είναι ενδεχόμενο λοιπόν να προκύψουν τέτοια ζητήματα, αλλά κυρίως αυτό που φοβίζει τον Αλέξη Τσίπρα είναι το πρώτο εξάμηνο της διακυβέρνησης της χώρα από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ. Και με βάση το ισχύον Σύνταγμα και το νόμο περί ευθύνης υπουργών η παραγραφή τυχόν ποινικών αδικημάτων θα συμβεί τον Σεπτέμβριο του 2017.
Προφανώς πολιτική παραγραφή δεν υπάρχει για εκείνη την περίοδο όπως και για όλα όσα ακολούθησαν έως σήμερα.
Εκλογές ή τι άλλο
Όλοι σχεδόν αναρωτιούνται αν ο Αλέξης Τσίπρας θα οδηγήσει τη χώρα σε πρόωρες εκλογές μέσα στην άνοιξη του 2017. Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι το ίδιο αναρωτιέται και αυτός. Προφανώς από όλα όσα προσημειώσαμε δεν το θέλει και αυτή είναι ίσως μια από τις ελάχιστες αλήθειες που έχει πει τα τελευταία δύο χρόνια.
Όμως, από την άλλη πλευρά επειδή γνωρίζει ότι μπορεί να αναγκαστεί σε ηρωική έξοδο -παρά τη θέλησή του- προετοιμάζεται, με όσο ψυχικό σθένος και όση πειθώ του έχει απομείνει, για το ενδεχόμενο μιας άνισης μάχης.
Με παροχές, με όξυνση και σκανδαλολογία, με κουτοπονηριές και ανακοινώσεις του στιλ εμείς και οι άλλοι «οι πρόθυμοι» προσπαθεί να διατηρήσει το μοναδικό του όπλο σε μια ενδεχόμενη εκλογική μάχη. Τα επιχειρήματα ότι αν φύγουμε εμείς θα γυρίσει η δεξιά, ο Μητσοτάκης της Siemens, τα χρεοκοπημένα κόμματα της διαπλοκής και άλλα τέτοια, δυστυχώς για τον ίδιο απευθύνονται πλέον σε ένα πολύ μικρό εκλογικό ακροατήριο.
Ανεξαρτήτως του αν θα ψηφίσουν ΝΔ, κάποιο άλλο κόμμα ή θα παραμείνουν σπίτι τους απογοητευμένοι η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού έχει πλέον δείγμα (και δήγμα) γραφής από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ενώ δυστυχώς τα χειρότερα είναι μπροστά μας, όπως όλα δείχνουν.
Δεν είναι μόνον το τρίτο και χειρότερο μνημόνιο με τα περίπου 80 δισ. που φόρτωσε στο λαό, η παραχώρηση όλης της εθνικής περιουσίας για 99 χρόνια, τα capital controls που έχουν γονατίσει την οικονομική δραστηριότητα, η σφαγή των συντάξεων, η εξόντωση τω ελεύθερων επαγγελματιών, τα λουκέτα των μικρομεσαίων, ο «θάνατος» των αγροτών...
Είναι κυρίως το ενδεχόμενο όλα αυτά να αποδειχθούν -με αυτή την κυβέρνηση- μάταιες θυσίες καθώς οι ενδείξεις αναφέρουν ότι γυρίζουμε ολοταχώς στην περίοδο του καλοκαιριού του 2015, με το Grexit να επανέρχεται ως εφιαλτικό σενάριο και μάλιστα όχι ως σχεδιασμός αλλά ως ατύχημα, αποτέλεσμα μιας άτακτης χρεοκοπίας. Και αυτό ίσως αποδειχθεί απλώς ένα κακό όνειρο, καθώς οι προβλέψεις του ΔΝΤ συνιστούν εφιάλτη. Ειδικά το σημείο εκείνο στο οποίο γίνεται λόγος για πρόσθετη ανάγκη ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών με ακόμη 30 δισ. που όμως δεν υπάρχουν πλέον. Και τότε, αυτό που όλοι απεύχονται θα είναι το κούρεμα των καταθέσεων όπως έγινε στην Κύπρο.
Και ακόμη, ακόμη κι αν τα γλυτώσουμε αυτά παραμονεύει ο νέος κόφτης, η μείωση του αφορολόγητου, η νέα μείωση των συντάξεων, η νέα αύξηση του ΦΠΑ και άλλα που έρχονται καθώς η δεύτερη αυτή αξιολόγηση έχει καθυστερήσει ήδη έχει χρόνο και κάθε μήνας που περνά φορτώνει επιπλέον δισ. στο λογαριασμό.
Το παιχνίδι με τη φωτιά
Προφανώς όλα αυτά τα γνωρίζει ο κ. Τσίπρας, όπως δυστυχώς αποδεικνύεται ότι τα γνώριζε και το καλοκαίρι του 2015, αλλά με μία διαφορά. Οι εταίροι και δανειστές μας ίσως δεν έχουν αυτή τη φορά τη διάθεση να μας δανείσουν άλλα χρήματα. Θα προτιμούσαν τις καθαρές κουβέντες και κυρίως τις καθαρές λύσεις, καθώς το 2017 είναι μεταξύ άλλων χρονιά εκλογών σε σημαντικά ευρωπαϊκά κράτη όπως η Γερμανία, η Ολλανδία και η Γαλλία.
Δυστυχώς ο Αλέξης Τσίπρας μετρήθηκε και βρέθηκε... ελλιποβαρής ως κυβερνήτης της χώρας καθώς δεν κατάφερε να δρομολογήσει λύσεις ακόμη και σε προβλήματα για τα οποία τελικά τον προτίμησαν οι Ευρωπαίοι ως εταίρο και συνομιλητή τους. Παρά το ηθικό του πλεονέκτημα και τα... καθαρά του χέρια δεν τόλμησε να αναμετρηθεί με το τέρας της διαπλοκής. Δεν άγγιξε ούτε μια τρίχα από τους εφοπλιστές, δεν αναμετρήθηκε με τους νταβατζήδες της διαπλοκής, δεν αποκατέστησε τον υγιή ανταγωνισμό, δεν χτύπησε τη διαφθορά, δεν κατάφερε παρά τα μεγάλα λόγια ούτε καν να ελέγξει τις λίστες των μεγαλοκαταθετών του εξωτερικού με αποτέλεσμα να παραγράφονται τα αδικήματά τους και να ακυρώνονται ακόμη και τα ελάχιστα πρόστιμα που καταλογίστηκαν.
Δεν τόλμησε καν, η κυβερνητική πλειοψηφία, να καταλογίσει ευθύνες στα κόμματα για τα θαλασσοδάνεια. Και να πως να συμβεί αυτό άλλωστε όταν εκτός από το γεγονός ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ ακολούθησε τον ίδιο δρόμο, απλώς για λιγότερα χρήματα, αντάλλαξε την απομάκρυνση του ΠΑΣΟΚ από τη Νέα Δημοκρατία με τη συγκάλυψη των τεράστιων χρεών του προς τις τράπεζες.
Προτιμά από την πρώτη ημέρα της εγκατάστασής του στο Μέγαρο Μαξίμου να διαχειρίζεται τη χώρα με επικοινωνιακά τρικ χωρίς ουσιαστικά να επιλύει κανένα από τα σοβαρότατα προβλήματα που του κληροδότησαν οι δεκαετίες της διακυβέρνησης από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και λόγω των οποίων άλλωστε ψηφίστηκε.
Μόνο που ο χρόνος μας τελειώνει και το ζήτημα είναι αν θα πάει στην κόλαση μόνος του ή θα μας πάρει μαζί του.