 |
| ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΛΕΣΙΔΗΣ |
Του Κώστα Βενιζέλου
Η αβάστακτη ελαφρότητα με την οποία αντιμετωπίζονται τα διαδραματιζόμενα στο Κυπριακό επιβεβαιώνει μια πολιτική στάση που υποβαθμίζει τα σημαντικά και αναδεικνύει τα επικοινωνιακά.
Όλα αυτά, δηλαδή, που έχουν συμπυκνωθεί στην ανακάλυψη πως όλα γύρω μας συμβαίνουν «για πρώτη φορά». Όσων η μνήμη είναι κοντή μπορούν να πνιγούν μέσα στην «τρελή χαρά» πως όλα τα νομοτελειακά στο Κυπριακό συντελέστηκαν «για πρώτη φορά» στη Γενεύη, την περασμένη εβδομάδα. Το αποτέλεσμα είναι που μετρά και αυτό προκύπτει λίγο-πολύ από τις τοποθετήσεις και την εν γένει συμπεριφορά των πρωταγωνιστών.
Το πώς και γιατί προέκυψε η πενταμερής διάσκεψη (συν η Ε.Ε. ως παρατηρητής) συζητήθηκε αρκετά. Ειπώθηκαν σχεδόν όλα. Το μόνο που θα μείνει για να θυμόμαστε είναι η θεσμοθέτηση της πενταμερούς, στην οποία οι συμμετέχοντες θα δηλώνουν ιδιότητες που θα αμφισβητούνται από τους απέναντι.
Το ζητούμενο είναι η επίτευξη συμφωνίας. Για να το πετύχουμε αυτό θα πρέπει προσγειωμένα και σοβαρά να αντιμετωπίσουμε τα δεδομένα. Όλοι αναγνωρίζουν πως οι συγκυρίες δεν ευνοούν μια συμφωνία τώρα, λόγω των όσων συμβαίνουν στην Τουρκία. Μπορεί κάποιοι να υποβαθμίζουν τη συμπεριφορά του Ερντογάν και τις δηλώσεις του, αλλά η πραγματικότητα είναι πως αυτά που λέγει τα εννοεί κι αυτά ισχύουν. Ας ρωτήσουν τον κ. Ακιντζί να τους πει καθώς γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα τι συμβαίνει. Το βιώνει ο ίδιος συνεχώς (εδώ συνέλαβαν στρατιωτικούς στα κατεχόμενα και τους μετέφεραν στην Τουρκία και το έμαθε μετά).
Στο μεταξύ, στο διάλλειμα μέχρι και την επόμενη Διάσκεψη, το πολιτικό σύστημα και τα ΜΜΕ ασκούνται στο γνωστό άθλημα, των αντιπαραθέσεων. Είναι προφανές πως διαμορφώνεται ένα σκηνικό εμφυλιοπολεμικό. Εκείνοι που το 2004 κατηγορούσαν τους… απέναντι για τη δημιουργία περιρρέουσας ατμόσφαιρας, φτιάχνουν οι ίδιοι σκηνικό ισοπέδωσης ανθρώπων και απόψεων. Συντονισμός και παραγωγή «επιχειρημάτων» και μυθευμάτων κατά των «εχθρών της λύσης». Βεβαίως οι εχθροί της λύσης είναι αυτοί οι ίδιοι, καθώς δημιουργούν, με τις εμμονές τους, τη μανία ρεβανσισμού που τους κυριεύει, ένα σκηνικό που θα οδηγήσει σε νέες περιπέτειες και στην οριστική διχοτόμηση. Οι οπαδοί της όποιας λύσης φλερτάρουν με τον διαχωρισμό. Έχουν πάθει αμόκ. Εκπτώσεις για τη λειτουργικότητα του κράτους, εκπτώσεις και για την Ασφάλεια (και τι έγινε εάν υπάρχουν… κάποιες εγγυήσεις και λίγα στρατεύματα»;).
Την ίδια ώρα, συνεχίζονται οι υπόγειες συνεννοήσεις για να καθαρίσει το τοπίο από τους… ενοχλητικούς. Το θέμα… διεθνοποιήθηκε. Άρχισαν τα δημοσιεύματα σε έντυπα που ανακάλυψαν το Κυπριακό, όταν τα ανακάλυψαν (τα έντυπα) οι γνωστοί κύκλοι. Δείχνουν ένα άγχος για τη στάση της Αθήνας.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο εύκολα μπορεί να ανακαλυφθούν «διαφωνίες» του Έλληνα Πρωθυπουργού με τον υπουργό Εξωτερικών. Διαφωνίες δεν υπάρχουν, γιατί εάν διαπιστωνόταν κάτι τέτοιο ο Πρωθυπουργός θα ανασχημάτιζε τον υπουργό (πρόσφατα έγινε ανασχηματισμός στην Ελλάδα). Το πρόβλημα έγκειται στο γεγονός ότι η Αθήνα για πρώτη φορά έχει άποψη και τη διατυπώνει. Η θέση, όπως την εκφράζει ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς, ενοχλεί γιατί αντιστρατεύεται τη λογική τού «ολίγες εγγυήσεις και ολίγα στρατεύματα» για να επιτευχθεί η (όποια) λύση.